Μετρά 95 χρόνια. Γεννήθηκε στο Σκουτάρο της Λέσβου το 1922 και σήμερα παρέλασε στην Προκυμαία της Μυτιλήνης για μια ακόμα φορά με το λάβαρο του Συνδέσμου των θυμάτων και αναπήρων πολέμου του νησιού. Είναι ο Αντώνης Αλεξανδρής, ο τελευταίος πολεμιστής της Λέσβου. Ο τελευταίος ήρωας.
Ο κυρ Αντώνης Αλεξανδρής, συμμετέχει ανελλιπώς πρώτος σε κάθε παρέλαση. Τα τελευταία τρία χρόνια με πρωτοβουλία του δημάρχου Σπύρου Γαληνού όταν φτάνει στην εξέδρα των επισήμων ο δήμαρχος τον υποδέχεται και τον οδηγεί πάνω στην εξέδρα για να παρακολουθήσει την υπόλοιπη παρέλαση. Κάτι που σήμερα στην Προκυμαία της Μυτιλήνης επαναλήφθηκε.
«Ήμασταν πολλοί κάποτε… πολλά θύματα για τη σημαία και την πατρίδα. Πολλά κομμένα χέρια, πολλά κομμένα πόδια, Τώρα λιγοστέψαμε, τελειώνουμε», λέει παρελαύνοντας μόνος πια, με σακατεμένα τα ποδάρια συνεχίζοντας να χαμογελά και να δηλώνει προς πάσα κατεύθυνση πως «άμα το θελήσουμε τις ξεπερνάμε τις δυσκολίες. Όποιες κι αν είναι…».
Κρατούμενος στο στρατόπεδο Παύλου Μελά της Θεσσαλονίκης και μετά στο στρατόπεδο Stein Krems και Bernau «αριθμός κρατουμένου 8425» ο κυρ Αντώνης πολέμησε μετά και στον Εμφύλιο «γιατί έτσι έπρεπε». Γύρισε σακάτης αλλά δε το έβαλε κάτω…
«Πώς τα κατάφερες κι έφτασες 95 χρονών;» τον ρωτάμε. «Ο χάρος είναι φίλος μου πια» απαντά. «Ξέρεις πόσες φορές συναντηθήκαμε και με ξεπέρασε; Αλλά και πού ‘σαι…» συμπληρώνει. «Πίνω και κανένα ούζο πότε πότε… Τι ένα δηλαδή… Τσιγάρο δεν έβαλα στο στόμα μου, αλλά ούζο έχω πιεί και τρία – τέσσερα λιμάνια» λέει και γελά.
