16χρονος Μαθητής Διαγνώστηκε Με Σύνδρομο Asperger Παίρνει Master Στη Κβαντική Φυσική!
Μαθητής: O Jacob Barnett διαγνώστηκε όταν ήταν μόλις 2 χρονών με Σύνδρομο Asperger. Ζει μαζί με τους γονείς και τα 2 αδέρφια του σε ένα προάστιο της Indianapolis. Ο Jacob είναι ο μεγαλύτερος ηλικιακά από τα αδέρφια του. Ίσως είναι και το παιδί με την μεγαλύτερη θέληση στην οικογένεια. Μια θέληση που τον έκανε να διαψεύσει κάθε διάγνωση των γιατρών για την πορεία της υγείας του. Όταν διαγνώστηκε με το Σύνδρομο Asperger οι γιατροί είχαν ενημερώσει την οικογένεια του πως δεν θα μπορέσει να δέσει ούτε τα κορδόνια στα παπούτσια του δίχως να χει βοήθεια.
Σήμερα όχι μόνο τους διαψεύσει πανηγυρικά αλλά διαπρέπει και στην Κβαντική Φυσική. Στον ελεύθερο του χρόνο, όταν δεν λύνει δηλαδή κάποιες σύνθετες μαθηματικές εξισώσεις και προβλήματα, τον αφιερώνει σε βόλτες με την φίλη του και στο αγαπημένο videogame του.
Μπορεί να παίζει κλασική μουσική από μνήμης, αλλά του αρέσει επίσης να παρακολουθεί ταινίες κινουμένων σχεδίων και επιστημονικής φαντασίας. Μετέτρεψε το δωμάτιό του σ’ ένα μικρό επιστημονικό εργαστήριο, με τα χρήματα που κέρδισε από το θερινό ερευνητικό του έργο (320 δολάρια). Εκεί αναπτύσσει τις θεωρίες του -κυριολεκτικά σε κάθε δυνατή επιφάνεια- ακόμη και σε τοίχους, παράθυρα!
Η πρώτη διάγνωση
Ακριβώς λίγο πριν τα 2α γενέθλιά του, άρχισε να οπισθοδρομεί, σταμάτησε να μιλάει και να εστιάζει με τα μάτια. Οι γονείς του συμβουλεύτηκαν αρκετούς γιατρούς και η διάγνωση ήταν αυτισμός. Παρά τις θεραπείες που ακολούθησαν, έμενε για καιρό κλεισμένος στο σιωπηλό του κόσμο.
Τι λένε οι γονείς του – Η σχέση του με τα μαθηματικά
Όπως αναφέρει η μητέρα του «Διαπιστώσαμε ότι ο Jacob δεν ήταν χαρούμενος εκτός κι αν έκανε κάτι που του άρεσε”. Οι γονείς του λένε ότι όσο περισσότερο εστίαζε στα θέματα που αγαπούσε (μαθηματικά, φυσική) τόσο περισσότερο άρχιζε να επικοινωνεί. Ο πατέρας του αναφέρει χαρακτηριστικά «Την εποχή που ήταν στο νηπιαγωγείο στην ηλικία των 5-6 ετών ήταν ακόμη πίσω στην ομιλία και στην κοινωνικοποίηση. Αλλά ήταν επίσης και πολύ μπροστά από τους άλλους. Ερχόταν σπίτι και έλεγε πότε θα μάθουμε κάτι στο σχολείο σήμερα; Θέλω να μάθω άλγεβρα».
Δείκτης ευφυΐας υψηλότερος του Αϊνστάιν
Παρά τις εξαιρετικές ακαδημαϊκές του επιδόσεις όμως, κανείς δεν θα μπορούσε στο παρελθόν να προβλέψει ότι ο Jacob θα μπορούσε να φτάσει κάποτε ως το κολλέγιο.
Πριν μερικά χρόνια, ο Jacob που διαθέτει δείκτη ευφυΐας υψηλότερο του Αϊνστάιν (170), έγινε μεταπτυχιακός φοιτητής στην κβαντική φυσική όπου και τελείωσε με επιτυχία στα 16 του χρόνια. Έχει ήδη προταθεί για το βραβείο Νόμπελ.
Από την εγγραφή στο Indiana University-Purdue University Indianapolis (IUPUI) στην ηλικία των 10, ο Barnett έχει σημειώσει πολύ μεγάλη πρόοδο και έχει καταπλήξει τους καθηγητές του, τους συνομηλίκους και την οικογένειά του με την εξαιρετική ευφυΐα του.
Ερευνητής στο πανεπιστήμιο
Στην ηλικία των 16 ετών, είχε φτάσει ένα βήμα πριν καταρρίψει τη θεωρία της σχετικότητας του Αϊνστάιν, ενώ έχει αποκτήσει και έμμισθη θέση ερευνητή στο πανεπιστήμιο που φοιτά. Σύμφωνα με τον ίδιο, βρίσκεται πλέον μερικές μαθηματικές εξισώσεις μακριά από το να αποδείξει ως λαθεμένη τη θεωρία της σχετικότητας, ενώ πρόκειται να επιχειρήσει να αντικρούσει και τη θεωρία του Big Bang. “Ακόμα δουλεύω πάνω σε αυτό. Έχω μία ιδέα, αλλά εξακολουθώ να εργάζομαι στις λεπτομέρειες”, δήλωσε ο ίδιος. Ένα επίτευγμα που αν καταφέρει τελικά να το φέρει εις πέρας, αναμένεται να του χαρίσει μια θέση στο πάνθεον της ιστορίας και ενδεχομένως, το βραβείο Νόμπελ.
Διδάσκει φοιτητές – Θέλει να διαψεύσει την θεωρία Σχετικότητας
Ο νεαρός διδάσκει άλλους φοιτητές και είναι επιστημονικός ερευνητής μεδημοσιεύσεις, με δείκτη νοημοσύνης που πιστεύεται ότι είναι υψηλότερος από του Άλμπερτ Αϊνστάιν. Στην πραγματικότητα, σύμφωνα με μια έκθεση του 2011 TIME, ο Barnett, ο οποίος είναι συνήθως πρώτος στα μαθήματα της σχολής του, έχει υποστηρίξει ότι μπορεί μια ημέρα να διαψεύσει τη Θεωρία της Σχετικότητας του Einstein.
Ο ίδιος δηλώνει πως είναι πολύ περήφανος για τον αυτισμό του. «Αυτός πιστεύω ότι είναι ο λόγος που τέλειωσα το κολλέγιο και είμαι τόσο πετυχημένος. Είναι η αγάπη μου για τα μαθηματικά, τη φυσική, την αστρονομία, είναι ο λόγος για τον οποίο νοιάζομαι. Αλλιώς δεν θα είχα φτάσει τόσο μακριά.» δηλώνει στην εκπομπή “60 Μinutes”.
H καθηγήτρια Ψυχολογίας δρ. Joanne Ruthsatz, στο Ohio State University, σε μια συνέντευξή της στην εκπομπή «60 Minutes», ανέφερε «Στο γενικό πληθυσμό του αυτισμού έχουμε ένα 10% αυτιστικών με εξαιρετικές ικανότητες, οι οποίοι έχουν αυτό μόνο τον τρόπο για να παρουσιάσουν τον εαυτό τους…. Για τις ιδιοφυίες στα μαθηματικά, τη μουσική ή τις τέχνες, το κλειδί για το εξαιρετικό τους ταλέντο είναι η εξαιρετική τους μνήμη…. Στην περίπτωση του Jacob που είναι 13 ετών αυτό που είναι αξιοσημείωτο είναι όχι μόνο η μνήμη, αλλά το λεξιλόγιό του που είναι σαν ενήλικα…
Ο Jacob είναι ασυνήθιστος
Μαζεύει πληροφορίες, με τρόπο που κανείς δεν μπορεί να φανταστεί.». Έχει εξετάσει τον Jacob και λέει “Κυριολεκτικά αρίστευσε σε κάθε τεστ νοημοσύνης και μνήμης. Φανταστείτε αν κάθε τι που βλέπατε μπορούσατε να το θυμηθείτε, κάθε λέξη που έχετε ακούσει μπορούσατε να την ανακαλέσετε. Και μετά να χρησιμοποιείτε αυτή την πληροφορία και να έρχεστε με νέες ιδέες. Αυτό κάνει».
Jacob – Άνθρωπινος υπολογιστής
Κι ενώ κάποιος θα μπορούσε να απορρίψει τα ταλέντα του Jacob, θεωρώντας ότι είναι απλώς ένα δώρο ασυνήθιστης μνήμης, ο καθηγητής φυσικής του , δρ. Yogesh N. Joglekar, λέει ότι το αγόρι είναι κάτι παραπάνω από έναν ανθρώπινο υπολογιστή. «Είναι σίγουρα κάτι άλλο. Η σπουδαία μνήμη τον βοηθά ασφαλώς, διότι όταν διαβάσει μια φορά κάτι το θυμάται. Αλλά αυτό που είναι πιο σπουδαίο είναι ότι έχει την ικανότητα να μαθαίνει περισσότερα. Σίγουρα δίνει την αίσθηση μιας δύναμης ακατέργαστου ταλέντου». Όπως δηλώνει ο ίδιος ο Jacob Barnett “Δεν απολαμβάνει τίποτε περισσότερο από το να χρησιμοποιεί το ταλέντο του για να βοηθά τους συμμαθητές του στο πανεπιστήμιο να δουν την ομορφιά που εκείνος βλέπει στους αριθμούς».
Η μεγάλη ικανότητα του
Για εκείνον διασκέδαση είναι να ανακαλεί από μνήμης τις άπειρες σειρές του αριθμού γνωστού ως π. Διαθέτει την ικανότητα να απομνημονεύει κάθε αριθμό ή μαθηματικό πρόβλημα. Μπορεί να κατανοήσει και να αναλύσει τη λογική των ανωτέρων μαθηματικών, ενώ οπτικοποιεί την επίλυση συγκρουόμενων προβλημάτων χρησιμοποιώντας αυτό που εκείνος ονομάζει 4η διάσταση. Γι αυτόν οι αριθμοί εμφανίζονται σαν σχήματα και ο ένας απλά οικοδομεί τον άλλο. Περίπλοκες εξισώσεις και επιστημονικές θεωρίες είναι για εκείνον ένα πολύχρωμο παζλ σχημάτων. Λέει πως το μυαλό του βουίζει συνεχώς με νέες θεωρίες και δεν είναι απίθανο στο μέλλον να καταφέρει να ανατρέψει τη θεωρία της σχετικότητας του Αϊνστάιν. Είναι ταυτόχρονα ένας μέσος έφηβος αλλά και ένας πρωτοπόρος επιστήμονας.
Σε μια συνέντευξή του στην εκπομπή “60 Minutes”, όταν ήταν 13 ετών ρωτήθηκε για το πού πιστεύει ότι θα βρίσκεται 10 χρόνια μετά. «Θα τελειώνω το μεταπτυχιακό μου και θα παρακολουθώ ένα σπουδαίο πανεπιστήμιο, θα έχω εκδώσει το 1ο μου βιβλίο στα μαθηματικά» απάντησε. Η πρόβλεψή του επιβεβαιώθηκε 100%. Η μητέρα του όμως δήλωσε κάτι ενδιαφέρον στην ίδια συνέντευξη. «Το όνειρό μου για τον Jacob είναι να τον δω να περιβάλλεται πάντοτε από άλλους ανθρώπους. Φαντάζομαι αν δω σε 10 χρόνια από τώρα στο μέλλον, ελπίζω να έχει έναν καλό φίλο». Ουσιαστικά δήλωσε πως δεν θέλει να είναι απομονωμένος, αλλά να ζήσει μια γεμάτη ζωή, ανεξάρτητα από τα χαρίσματά του.
O Jacob σήμερα
Σήμερα ο Jacob, μαζί με την οικογένειά του, ασχολείται με τη φιλανθρωπική οργάνωση που ίδρυσε η μητέρα του και ονομάζεται Jacob’s Place και βοηθά παιδιά που βρίσκονται στο φάσμα του Αυτισμού. Έχει χρησιμοποιήσει την προσωπική του ιστορία για να ευαισθητοποιήσει τον κόσμο και για να διαλύσει τους μύθους για τον αυτισμό. Αν και τα κάνει όλα να φαίνονται τόσο εύκολα, η μητέρα του, Kristine Barnett, λέει ότι πρέπει να δουλεύει σκληρά σε καθημερινή βάση για να διαχειριστεί τον αυτισμό του. «Το ξεπερνά κάθε μέρα. Υπάρχουν πράγματα που ξέρει για τον εαυτό του και που πρέπει να ρυθμίζει κάθε μέρα», δήλωσε η μητέρα του στο Indianapolis Star.
Ο ίδιος δηλώνει πως είναι πολύ περήφανος για τον αυτισμό του. «Αυτός πιστεύω ότι είναι ο λόγος που τέλειωσα το κολλέγιο και είμαι τόσο πετυχημένος. Είναι η αγάπη μου για τα μαθηματικά, τη φυσική, την αστρονομία, είναι ο λόγος για τον οποίο νοιάζομαι. Αλλιώς δεν θα είχα φτάσει τόσο μακριά.» δηλώνει στην εκπομπή “60 Μinutes”.
Τι είναι το Σύνδρομο Asperger
Το όνομα Σύνδρομο Asperger (Asperger’s Syndrome) καθιερώθηκε από το 1981 όταν η Δρ. Λόρνα Γουίνγκ (Lorna Wing), μια Αγγλίδα ψυχίατρος, δημοσίευσε ένα ακαδημαϊκό έγγραφο που λεγόταν Asperger’s Syndrome: a Clinical Account, το οποίο ξανάφερε στο φως την έρευνα που είχε κάνει ο Hans Asperger και καθιέρωσε έτσι την επωνυμία Asperger’s Syndrome για να περιγράψει μία πάθηση που ανήκει στις Διαταραχές του Αυτιστικού Φάσματος (Αutistic Spectrum Disorder).
Το Σύνδρομο Asperger θεωρείται πάθηση που ανήκει στις Διαταραχές του Αυτιστικού Φάσματος, διότι όπως και ο κλασσικός Αυτισμός, είναι μια αναπτυξιακή διαταραχή που επηρεάζει τον τρόπο επικοινωνίας και τις σχέσεις ενός ατόμου με το περιβάλλον του.
Συχνά θεωρείται ότι όλοι όσοι έχουν Αυτισμό και έχουν υψηλές επιδόσεις, φέρουν το Σύνδρομο Asperger. Ωστόσο, είναι γνωστό σήμερα ότι υπάρχουν αρκετές άλλες μορφές Αυτισμού, αυτές του αποκαλούμενου ως “Λειτουργικού Αυτισμού”, όπου τα άτομα αποδίδουν με υψηλές επιδόσεις χωρίς να εμφανίζουν αυτά καθαυτά τα συμπτώματα του Συνδρόμου Asperger.
Είτε έχουν Σύνδρομο Asperger (ΣΑ), είτε Υψηλής Λειτουργικότητας Αυτισμό (ΥΛΑ), τα παιδιά και οι ενήλικες βιώνουν δυσκολίες στις καθημερινές κοινωνικές τους αλληλεπιδράσεις. Η ικανότητά τους για ανάπτυξη φιλικών σχέσεων είναι γενικά περιορισμένη, όπως είναι και η ικανότητά τους να καταλάβουν τη συναισθηματική έκφραση των άλλων ανθρώπων. Σε πολλές περιπτώσεις, οι παθήσεις αυτές συνδέονται και με μαθησιακές δυσκολίες.
Στην πραγματικότητα όμως, όλοι οι άνθρωποι, παιδιά και ενήλικες παράλληλα με ΣA και ΥΛΑ μοιράζονται την ίδια δυσκολία στην κατανόηση του κόσμου που τους περιβάλλει. Τα άτομα με ΣΑ και ΥΛΑ έχουν συνήθως φυσιολογική ή ανώτερη νοημοσύνη και επιθυμούν την επαφή και τη σχέση με άλλους ανθρώπους, αλλά δε γνωρίζουν τον τρόπο προσέγγισης, με αποτέλεσμα να πλησιάζουν τους άλλους με ακατάλληλο και ιδιόρρυθμο τρόπο.