Η σπουδαία Ελληνίδα ηθοποιός Άννα Συνοδινού που άφησε το στίγμα της στο χώρο του θεάτρου με τις θρυλικές ερμηνείες της στο αρχαίο δράμα. Είναι για πάντοτε ταυτισμένη η φιγούρα της με το αρχαίο θέατρο κι ας έφυγε από τη ζωή στις 7 Ιανουαρίου του 2016 από καρκίνο μετά από σκληρή μάχη. Η ίδια , τον τελευταίο καιρό ζούσε απομονωμένη και ο θάνατος της επιβεβαιώθηκε σε ιδιωτική κλινική μετά από την μάχη με την επάρατο νόσο.
ÅÐÉÄÁÕÑÏÓ “ÂÁÔÑÁ×ÏÉ” ÔÏÕ ÁÑÉÓÔÏÖÁÍÇ ÁÐÏ ÔÇÍ ÁÔÔÉÊÇ ÓÊÇÍÇ ÓÅ ÓÊÇÍÏÈÅÓÉÁ ÈÁÍÁÓÇ ÈÅÏËÏÃÇ ÌÅ ÔÇÍ ÁÍÍÁ ÓÕÍÏÄÉÍÏÕ ÊÁÉ ÔÏÍ ×. ÑÙÌÁ.
Πέντε χρόνια συμπληρώθηκαν από τον θάνατο της Άννας Συνοδινού, η οποία σημάδεψε το ελληνικό θέατρο με την επιβλητική της παρουσία και την υποκριτική της τέχνη πάνω στο σανίδι. Σε ηλικία 88 άφησε πίσω της μία τεράστια καλλιτεχνική κληρονομιά στην Ελλάδα. Πέθανε σε ιδιωτική κλινική στην Κυψέλη. Η υγεία της είχε επιδεινωθεί πολύ τα τελευταία χρόνια. Είχε άλλωστε περάσει και πολλά. Λίγα από αυτά όμως έγιναν ευρύτερα γνωστά, καθώς ήθελε να μην δημοσιοποιεί λεπτομέρειες της προσωπικής της ζωής. Η ίδια υπηρέτησε την τέχνη και αφοσιώθηκε σε αυτήν όσο κανένας.
«Έσκαβε βαθιά μέσα στα μεγάλα κείμενα, αρχαίας τραγωδίας, Σαίξπηρ, Ίψεν, Πιραντέλο, Λόρκα και ανέσυρε στη επιφάνεια και σωματοποίησε πάθη, χαρές, προδοσίες, όνειρα, ψευδαισθήσεις, προσδοκίες, μίση και ερωτικές ανησυχίες των τραυματικών εμπειριών της θεατρικής πινακοθήκης ηρωίδων» γράφει σε ένα κείμενό του ο θεατρικός κριτικός Κώστας Γεωργουσόπουλος.
Άννα Συνοδινού: Η γέννηση, οι σπουδές και η καριέρα στην υποκριτική
Γεννημένη στις 21 Νοεμβρίου 1927 στο Λουτράκι Κορινθίας, η Άννα Συνοδινού ήταν το όγδοο παιδί της οικογένειας της, με καταγωγή από την Αμοργό. Τίποτα δεν προμήνυε την διαδρομή που θα ακολουθούσε. Το 1939, σε ηλικία 12 ετών, είχε αποφασίσει να γίνει «Μοδίστρα ή βιβλιοθηκάριος», όπως αναφέρει στο βιβλίο της «Αίνος στους Άξιους». Όταν τελείωσε το γυμνάσιο το 1947, είχε αλλάξει ριζικά τα μελλοντικά της σχέδια και σκόπευε να γίνει ηθοποιός. Το 1947, γράφτηκε στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου και είχε την τύχη να έχει ως δάσκαλό της τον σκηνοθέτη Δημήτρη Ροντήρη, έναν από τους σημαντικότερους εκπροσώπους του ελληνικού θεάτρου. Ο Ροντήρης πρόσεξε αμέσως το ταλέντο της και την ανέβασε στο σανίδι. Αν και μαθήτρια ακόμη, πρωταγωνίστησε στο έργο του Ροστάν «Σιρανό ντε Μπερζεράκ», που σκηνοθέτησε ο ίδιος για το Εθνικό Θέατρο, το 1948.
Αφότου έλαβε το πτυχίο της, συμμετείχε σε παραστάσεις του ελεύθερου θεάτρου και από το 1956 έως το 1964 αποτέλεσε βασικό στέλεχος του Εθνικού Θεάτρου. Στην πρώτη θεατρική σκηνή της χώρας, διέπρεψε με τις ερμηνείες της δίπλα σε ηθοποιούς όπως την Κατίνα Παξινού, τον Αλέξη Μινωτή και τον Θάνο Κωτσόπουλο, σε πρωταγωνιστικούς ρόλους της αρχαίας τραγωδίας, αλλά και του νεότερου κλασσικού ρεπερτορίου. Όσον αφορά την προσωπική ζωή της, παντρεύτηκε τον πρωταθλητή του τριπλούν και επιχειρηματία Γιώργο Μαρινάκη, με τον οποίο μοιράστηκε τη ζωή της μέχρι τον θάνατό του, το 2009.
Άννα Συνοδινού: Η ίδρυση της «Ελληνικής Σκηνής» και η θεατρική καταξίωση
Ο θίασος «Ελληνική Σκηνή» ιδρύθηκε από την ίδια το 1965 και καθώς αναζητούσε μια θεατρική στέγη, αποφάσισε να εκμισθώσει το παλιό λατομείο του Λυκαβηττού. Έτσι, δημιούργησε το πασίγνωστο θέατρο, σε σχέδια του διακεκριμένου αρχιτέκτονα Τάκη Ζενέτου. Με την επιβολή της δικτατορίας, διέκοψε τη θεατρική της δραστηριότητα, αφού της αφαιρέθηκε το διαβατήριο και για μεγάλο διάστημα εργάστηκε ως δακτυλογράφος στην εμπορική εταιρεία του συζύγου της.
Ωστόσο, επανεμφανίστηκε στο θέατρο το 1972 στο ρόλο της Ηλέκτρας στο Ηρώδειο και αμέσως μετά ανασυγκρότησε την «Ελληνική Σκηνή», στην οποία συνεργάστηκε με τον Θάνο Κωτσόπουλο. Από το 1973 έως το 1975 πραγματοποίησε εμφανίσεις με το Εθνικό Θέατρο και το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος.