Κατά τι μικρότερη από την αντικρινή της Kίμωλο, η Πολύαιγος, ή Πόλυβος όπως την αποκαλούν οι ντόπιοι, είναι στην κυριολεξία ένα άγνωστο σε πολλούς νησί, καθώς ούτε συγκροτημένο οικισμό έχει ούτε και μόνιμους πλέον κατοίκους που να ασκούν εμφανείς δραστηριότητες πάνω στο έδαφός της.
Στο Αιγαίο υπάρχουν περισσότερα από 95 νησιά τα οποία περιμένουν να… φιλοξενήσουν τον οποιονδήποτε θελήσει να τα επισκεφθεί. Διάσπαρτες από άκρη σε άκρη υπάρχουν και υπερδιπλάσιες των νησιών βραχονησίδες. Έχετε, όμως, ποτέ αναρωτηθεί ποιο είναι το μεγαλύτερο νησί, το οποίο παρότι θα μπορούσε, δεν διαθέτει ούτε έναν κάτοικο αλλά ούτε και τουριστικές υποδομές;
Η απάντηση είναι, το νησί Πολύαιγος. Το κυκλαδονήσι αυτό, με έκταση 18,146 τ.χλμ. είναι λίγο μεγαλύτερο από τη Δονούσα και σε αντίθεση με αυτή που έχει 165 μόνιμους κατοίκους, δεν έχει ούτε έναν κάτοικο.
Σύμφωνα, τουλάχιστον, με τα στοιχεία της απογραφής του 2001. Αλλες πληροφορίες κάνουν λόγο για δύο μόνιμους κατοίκους, αλλά όπως και να έχει, το νησί, παρά τη μεγάλη σχετικά έκτασή του καταγράφεται ως ακατοίκητο.
Ο Πολύαιγος, που πήρε το όνομά του από τις πολλές «αίγες», δηλαδή τις πολλές κατσίκες που βρίσκονταν κάποτε πάνω σε αυτό, δεν ήταν πάντα ένα ακατοίκητο νησί. Παλαιότερα, το 1951, είχε 14 κατοίκους ενώ ακόμη παλαιότερα αναφέρεται ότι κατοικούσαν εκεί 170 άτομα.
Το μεγαλύτερο ακατοίκητο νησί του Αιγαίου βρίσκεται 6,2 χιλιόμετρα ανατολικά της Μήλου, 2 χλμ. νοτιοανατολικά της Κιμώλου και 15 χλμ. νοτιοδυτικά από την Σίφνο.
Τα κρυστάλλινα, διαυγή νερά της είναι ο μαγνήτης που τραβάει τους επισκέπτες της Πολυαίγου, η οποία διαθέτει και μια από τις πλέον ενδιαφέρουσες, σε σχήματα και χρώματα, ακτογραμμές απ’ όλα τα Kυκλαδονήσια. Το ανάγλυφο του νησιού είναι τραχύ και έχει μια μικρή πεδιάδα στο κέντρο του.
Έχει μεγάλη γεωλογική και οικολογική αξία καθώς θεωρείται το καλύτερα διατηρημένο, από άποψη περιβάλλοντος νησί της Μεσογείου και φιλοξενεί σπάνια ή και απειλούμενα ενδημικά είδη χλωρίδας και πανίδας όπως η μεσογειακή φώκια Monachus monachus, σπάνια ή απειλούμενα είδη φυτών και πολλά αγριοκάτσικα.
Για τη μεγάλη οικολογική της σημασία η Πολύαιγος έχει ενταχθεί στο δίκτυο Natura.
Η Πολύαιγος είναι πλούσια σε βιομηχανικά ορυκτά, κυρίως σε αργυρούχο βαρυτίνη η οποία έτυχε εκμετάλλευσης από την Α.Ε.Ε. Αργυρομεταλλευμάτων και Βαρυτίνης.
Από τα αρχαία χρόνια μέχρι και σήμερα ανήκει διοικητικά στην Κίμωλο, αλλά φαίνεται ότι πάντα ήταν περιζήτητη για τον ορυκτό της πλούτο. Έτσι η Κίμωλος και η Μήλος ξεκίνησαν το 416 π.Χ. δικαστική διαμάχη για την κυριότητα του νησιού, η οποία έληξε το 338 π.Χ. με απόφαση του δικαστηρίου των Αργείων, οι οποίοι επεδίκασαν το νησί στην Κίμωλο.
Στο βορειοδυτικό τμήμα του νησιού υπάρχουν ερείπια της Μονής Κοιμήσεως της Θεοτόκου, ο ναός της οποίας ήταν βασιλική με τρούλο, που είχε ιδρυθεί το 1622.
Ανθρώπινη δραστηριότητα είναι επίσης προφανής από δυο λατομεία στο ίδιο τμήμα όπου γινόταν εξόρυξη τραχείτη, χρησιμοποιούμενου για μυλόπετρες. Αισθητή την παρουσία του κάνει και ο όμορφος φάρος ο οποίος τα τελευταία χρόνια έγινε αυτόματος.