Καμποκιάρο: Το Ιταλικό Χωριό Φάντασμα Της Ελλάδας Με Τα Σπάνια Ψάρια
Καμποκιάρο: Το Καμπακιάρο ήταν ένα πανέμορφο δασικό χωριό βασισμένο στις Ιταλικές Άλπεις. Η ιδέα ανήκε στον Κυβερνήτη Mario Lago. Το σχέδιο του εκπονήθηκε το 1935 ώστε να αποικηθούν αγροτικά χωριά των Δωδεκανήσων από Ιταλούς υλοτόμους. Ο στόχος του ήταν διπλός. Και να εκμεταλλευτεί την ξυλεία της περιοχής αλλά και να φροντίσουν οι κάτοικοι των χωριών τα δάση ώστε να διατηρηθούν όμορφα για τους τουρίστες. Σήμερα το χωριό ονομάζεται Αγία Ελεούσα.
Το σχέδιο βασισμένο στις Ιταλικές Άλπεις
Κατασκευάζεται γι’ αυτό το σκοπό ένα όμορφο δασικό χωριό, το Καμποκιάρο, αντίγραφο των αντίστοιχων χωριών των Ιταλικών Άλπεων. Μια χούφτα υλοτόμων με τις οικογένειες τους αναχωρούν από την Κοιλάδα του Φιέμε, αφήνοντας πίσω τους μια περιοχή στη δίνη της οικονομικής κρίσης, για να έρθουν σε μια όμορφη ηλιόλουστη γη με πολλές ευκαιρίες. Ο πόλεμος όμως πλησιάζει και το όνειρό τους θα είναι σύντομο.
Το Καμπακιάρο σήμερα
Στο χωριό, που σήμερα ονομάζεται Αγία Ελεούσα, οι Ιταλοί παρέμειναν μέχρι το 1947, όποτε υπογράφηκε η ένωση των Δωδεκανήσων με την Ελλάδα. Όταν οι Ιταλοί αποχώρησαν, τα κτίρια εγκαταλείφθηκαν και το χωριό ερήμωσε.
Η πλατεία της Ελεούσας είναι περιστοιχισμένη από επιβλητικά κτίρια. Το μεγαλύτερο, με τις καμάρες και τα καμπυλωτά μικρά μπαλκόνια, ήταν η αγορά. Απέναντι ήταν οι φυλακές.
Στη μια άκρη της πλατείας βρισκόταν ένα κτίριο που λειτουργούσε παλαιότερα ως σχολείο και το 1947 στέγασε το Σανατόριο των Δωδεκανήσων. Στην άλλη άκρη βρίσκεται η εκκλησία του Αγίου Χαραλάμπους, άλλοτε καθολική και τώρα ορθόδοξη.
Το σπάνιο είδος ψαριού
Λίγα μέτρα μετά την πλατεία, υπάρχει μια μεγάλη στρογγυλή υδατοδεξαμενή, όπου συγκεντρώνονται τα νερά της παρακείμενης πηγής του Κοσκινιστή. Σε αυτή ζει ένας αρκετά μεγάλος πληθυσμός από Γκιζάνια.
Το Ladigesocypris ghigii (Pisces, Cyprinidae), κοινώς γκιζάνι, είναι ένα ψάρι μικρού μεγέθους που ζει αποκλειστικά στα γλυκά νερά της Ρόδου. Πήρε το κοινό, αλλά και το επιστημονικό – γλωσσοδέτη – όνομά του, από τον Ιταλό καθηγητή Alessandro Ghigi που το πρωτοσυνέλλεξε στο νησί στις αρχές του 1900.
Το Γκιζάνι είναι ένας μικρός πρωταθλητής της επιβίωσης, γιατί καταφέρνει να ζει στο εξαιρετικά ασταθές περιβάλλον των ρεμάτων του νησιού, που το χειμώνα μπορεί να πλημμυρίσουν, ενώ το καλοκαίρι ξεραίνονται στο μεγαλύτερο μέρος τους.
Γι’ αυτό, ο κύκλος ζωής του είναι σύντομος (ζει συνήθως στη φύση έως και τρία χρόνια), τρώει ένα ευρύτατο φάσμα τροφών και αναπαράγεται την άνοιξη και το καλοκαίρι σε μεγάλους αριθμούς.
Θεωρείται ένα από τα πιο απειλούμενα με εξαφάνιση είδη ψαριών των γλυκών νερών στην Ευρώπη, δεδομένου ότι τα τελευταία χρόνια ένας από τους πληθυσμούς του έχει ήδη εξαφανιστεί, ενώ αυτοί που απομένουν εμφανίζουν τάσεις συνεχούς περιορισμού.
Παρακολουθήστε στη συνέχεια ένα βίντεο από drone του Haanity, το οποίο παρουσιάζει με εξαιρετικό τρόπο το χωριό αλλά και την δεξαμενή όπου ζουν τα σπάνια ψάρια.
