Κώστας Πελετίδης: Ο Δήμαρχος Πάτρας αλλάζει την ζωή φτωχών και άστεγων ανθρώπων χαρίζοντας χαμόγελα
Κώστας Πελετίδης: Στη Πάτρα έχουν πολλούς λόγους να αισθάνονται υπερήφανοι οι κάτοικοι της. Ένας από τους σημαντικότερους λόγους υπερηφάνειας των Πατρινών είναι ο δήμαρχος Πελετίδης. Ο Κώστας Πελετίδης στέκεται δίπλα σε όλους τους πολίτες στη Πάτρα και λίγο περισσότερο σε εκείνους που το έχουν ανάγκη. Άλλαξε τη ζωή φτωχών και άστεγων ανθρώπων με απλές κινήσεις και μέτρα. Επί δημαρχίας του έγινε η αποκατάσταση της Πλαζ στη Πάτρα, ένα έργο 300 χιλιάδων ευρώ, έγινε με μόλις 1000 ευρώ. Γιατί όταν θέλεις πάντα υπάρχει τρόπος για να πετύχεις. Ο Δήμαρχος Πελετίδης το ξέρει καλά αυτό.
Οι πρωτοβουλίες Πελετίδη για ενάντια στη φτώχεια
Ο δήμαρχος Πατρέων Κώστας Πελετίδης ξεχωρίζει με πρωτοβουλίες και δράσεις ενάντια στη φτώχεια και την εξαθλίωση και αποδεικνύει έμπρακτα πως «τα παιδιά και οι ανάγκες τους δεν είναι κόστος». Να τι κατάφερε σ’ αυτούς τους δύσκολους καιρούς της κρίσης.
1. Εξασφάλισε την ημερήσια διατροφή για όλους τους απόρους της πόλης.
2. Κάνει την διανομή κατ’ οίκον των μερίδων φαγητού μέσω δικύκλων, για όσους άπορους αδυνατούν να βγουν από το σπίτι είτε λόγω αναπηρίας, είτε λόγω ασθένειας, είτε λόγω ηλικίας.
3. Έφτιαξε κεντρικά μαγειρεία στην Πλαζ για να φτιάχνουν το φαγητό.
4. Προμηθεύτηκε βαν για να μεταφέρει εγκαίρως το ζεστό φαγητό από τα κεντρικά μαγειρεία προς τους παιδικούς σταθμούς και τα σχολεία.
5. Καθιέρωσε από από αυτή την σχολική χρονιά κολατσιό για όλους τους μαθητές, ανεξάρτητα από την οικονομική κατάσταση των γονιών τους, προκειμένου να μην γίνεται διάκριση ανάμεσα σε εύπορους και μη.
6. Έχει ήδη ετοιμάσει 13 δομές σε όλη την πόλη, που καλύπτουν γεωγραφικά όλη την Πάτρα, για την διανομή του φαγητού.
7. Μείωση δημοτικών τελών, αύξηση για τη μεγάλη ιδιοκτησία.
Το σύνθημα του Δήμου είναι ένα: “κανείς μόνος του στην κρίση”.
Και οι εργαζόμενοι στο Δήμο προσπαθούν να δώσουν τον καλύτερο εαυτό τους για να βοηθήσουν τους συμπολίτες τους.
Πλαζ – Έργο των 300.000, στοίχισε μόνο 1000 ευρώ
Χαρακτηριστικό της δημαρχίας Πελετίδη είναι και το έργο της αποκατάστασης της πλαζ στην οποία διασφάλισε πολύ μικρό κόστος, καταφέρνοντας έτσι να λύσει ένα πρόβλημα που σοβούσε εδώ και πολλά χρόνια.
Είναι χαρακτηριστικό, ότι αυτή η αποκατάσταση των περίπου 800 μέτρων της Πλαζ, που ένας συμβατικός προϋπολογισμός θα απαιτούσε περί τις 300.000 ευρώ και κατά συνέπεια θα καθιστούσε απαγορευτικό το έργο, ολοκληρώθηκε με μόλις… 1000 ευρώ!
Κι όμως: Τόσο περίπου στοίχησε στους Πατρινούς η αποκατάσταση του δρόμου που οδηγεί στην Πλαζ, ο οποίος επιτρέπει πλέον να φιλοξενούνται όσο το δυνατόν περισσότεροι λουόμενοι, αλλά παράλληλα να κάνει ασφαλή την διέλευση τροχοφόρων και περιπατητών.
Βασικό μερίδιο σε αυτό τον φθηνό και αποτελεσματικό σχεδιασμό, πιστώνονται ο αρμόδιος Αντιδήμαρχος Παύλος Στάμος, ο (άμισθος) σύμβουλος του Δημάρχου, Δημήτρης Αϊβαλής και ο προϊστάμενος του Γραφείου Κίνησης του Δήμου Πατρέων, Κώστας Ξούρας.
Οι οποίοι κατάφεραν να αξιοποιήσουν κατά το καλύτερο δυνατό τις Υπηρεσίες, τα μηχανήματα και το προσωπικό του Δήμου και με πρακτικές λύσεις, να αποκαταστήσουν το οδόστρωμα. Καθαρίζοντας αρχικά την παραλία από τις μεγάλες πέτρες και τα κομμάτια οδοστρώματος που εδώ και χρόνια είχαν καταρρεύσει και μπαζώνοντας στη συνέχεια όλη την έκταση.
Και βέβαια χρειάστηκε ο Κώστας Πελετίδης, ο οποίος σε αγαστή συνεργασία με την Κτηματική Υπηρεσία του Δημοσίου και την Εισαγγελία, παρέκαμψαν δεξιοτεχνικά, τα όποια τυπικά προσκόμματα έφερνε στο έργο, η κρατική γραφειοκρατία…
Ο Πελετίδης έδωσε σε άπορους στην Πάτρα την εκμετάλλευση ελαιόδεντρων
Ο Δήμαρχος Πάτρας είχε πρωτοστατήσει και στο να δοθούν ελαιόδεντρα σε άπορους.
Οι διοικούντες τον δήμο σκέφτηκαν κάτι απλό: να αξιοποιήσουν κατά τον πιο πρόσφορο τρόπο την δημοτική περιουσία. Κι ανάμεσα στα περιουσιακά στοιχεία τού δήμου υπάρχουν και… ελιές! Μιας και στο σχέδιο πόλης έχουν ενταχθεί αγροί και χωράφια, πολλά των οποίων έχουν ήδη απαλλοτριωθεί προκειμένου να ανοιχτούν δρόμοι, να γίνουν πλατείες, να χτιστούν σχολεία κλπ, είναι λογικό να υπάρχουν μεταξύ τους και κάποια με ελιές. Η απλή σκέψη της δημοτικής αρχής, λοιπόν, ήταν να καταγράψει τις ελιές των απαλλοτριωμένων εκτάσεων και στην συνέχεια να παραχωρήσει το δικαίωμα συλλογής και εκμετάλλευσης του ελαιοκάρπου τους σε άπορες οικογένειες, άνεργους, πολύτεκνους κλπ.
Μοίρασε τις σχετικές άδειες στους δικαιούχους κι εκείνοι ξαμολύθηκαν να βγάλουν το λάδι των οικογενειών τους.
Το πρόβλημα που προέκυψε με την αστυνομία
Όλα καλά ως εδώ και μπράβο στον δήμαρχο και στην ομάδα του, που σκέφτηκαν κάτι τέτοιο. Όμως… Όμως, τώρα αρχίζουν τα προβλήματα. Πρώτα-πρώτα, σε κάποια από τα χωράφια που προαναφέραμε, πλάκωσε η αστυνομία για να συλλάβει τους ελαιοσυλλέκτες. Μάταια οι άνθρωποι επέδειξαν την άδεια του δήμου κι άδικα διαμαρτυρήθηκαν, αφού τα όργανα της τάξης ήσαν ανένδοτα: έπρεπε να συλλάβουν τους κλέφτες και να τους προσαγάγουν για εξακρίβωση στοιχείων.
Ευτυχώς, κάποιος από τους «κλέφτες» κατάφερε και ενημέρωσε τηλεφωνικά την αρμόδια του δήμου, η οποία έσπευσε στο αστυνομικό τμήμα. Στην ερώτησή της «γιατί τους συλλάβατε, αφού σας έδειξαν την άδεια με την υπογραφή τού δημάρχου;», η απάντηση ήταν αφοπλιστική: «Κυρία μου, τόσα χρόνια αυτές τις ελιές τις μαζεύουμε εμείς οι αστυνομικοί για να βγάζουμε το λάδι μας»! Τελικά, οι εκπρόσωποι του νόμου κατάλαβαν ότι η υπόθεση δεν θα εξελισσόταν προς το συμφέρον τους αν την παρατραβούσαν και άφησαν ελεύθερους τους «εγκληματίες».
Οι αστυνομικοί και το μπέρδεμα με τις ελιές
Πρόλαβαν, όμως, να προσθέσουν «πείτε τους, τουλάχιστον, να φέρουν και σε μας κανένα τενεκέ λάδι». Ανοίγουμε παρένθεση για να κάνουμε μια απαραίτητη διευκρίνιση. Φυσικά, οι αστυνομικοί τού τοπικού τμήματος δεν πήγαιναν οι ίδιοι να μαζέψουν ελιές. Γι” αυτή την δουλειά υπήρχαν συνεργεία με τον κατάλληλο εξοπλισμό (όχι σαν τους φουκαράδες που τους κάλεσε ο δήμος να μαζέψουν ελιές κι εκείνοι δεν είχαν ούτε λιόπανα).
Οι αστυνομικοί έκαναν, απλώς, τα στραβά μάτια ενώ, παράλληλα, φρόντιζαν να απομακρύνουν τους περίεργους. Κλείνουμε την παρένθεση και συνεχίζουμε. Ανακουφισμένοι, οι άνθρωποι γύρισαν στα σπίτια τους. Όμως, εκεί τους περίμενε άλλη μια έκπληξη. Δυο υπάλληλοι του δήμου πήγαν με άγριες διαθέσεις για «τσαμπουκά», επειδή «αυτές τις ελιές τις μαζεύουμε εμείς με τους αστυνομικούς και μοιραζόμαστε το λάδι χρόνια τώρα»!
Προφανώς, οι δυο υπηρέτες τού δήμου ήσαν σίγουροι πως είχαν αποκτήσει κάποιο δικαίωμα χρησικτησίας επί της δημοτικής περιουσίας. Οι -έκπληκτοι με όσα τους συνέβαιναν- άνθρωποι ξανατηλεφώνησαν στην αρμόδια, η οποία ζήτησε να μιλήσει με τους «διαμαρτυρόμενους» δημοτικούς υπαλλήλους και τους επέπληξε αυστηρά, προειδοποώντας τους για τις συνέπειες που θα είχαν αν επέμεναν. Τελικά, εκείνοι κατάλαβαν ότι ο «τσαμπουκάς» τους δεν θα έβγαζε πουθενά και αναγκάστηκαν να φύγουν.
Τα περίεργα περιστατικά και πως λύθηκαν
Όχι, όμως, δίχως να προσθέσουν με αγανάκτηση: «τέτοιες μαλακίες κάνει ο Πελετίδης και δεν πρόκειται να ξαναβγεί». Το ότι κανένας δεν πίστεψε ότι αυτοί οι δυο ψήφισαν Πελετίδη, δεν έχει καμμιά σημασία. Κι αν όλα αυτά σας ακούγονται απίθανα, περιμένετε διότι δεν φτάσαμε ακόμη στο καλύτερο. Το ίδιο βράδυ, παρουσιάστηκαν σε άλλη οικογένεια ελαιοσυλλεκτών τέσσερις ιερείς τής κοντινής εκκλησίας, απαιτώντας να σταματήσει αμέσως η διαδικασία συλλογής τού ελαιοκάρπου, διότι «αυτές τις ελιές τις μαζεύουμε εμείς χρόνια τώρα, για να βγάζουμε το λάδι για τα καντήλια της εκκλησίας»(!)
Φυσικά, έγινε πάλι το -συνηθισμένο πια- τηλεφώνημα στην αρμόδια. Όμως, οι εν λόγω ιερείς ήσαν τόσο φορτικοί και τόσο επίμονοι ώστε χρειάστηκε η προσωπική παρέμβαση του δημάρχου για να πειστούν να αποχωρήσουν και να αφήσουν τους ανθρώπους στην ησυχία τους. Προφανώς, οι σεμνοί λευίτες διαπίστωσαν με αγανάκτηση ότι ο δήμαρχος δεν έδινε δεκάρα για τα καντήλια τους… Αυτή ήταν η μικρή σημερινή μας ιστορία.
Την οποία, βεβαίως, μη περιμένετε να διαβάσετε και σε κάποια τοπική εφημερίδα ή να ακούσετε σε κάποιο τοπικό κανάλι. Σκεφτείτε, όμως: αν οι εφημερίδες και τα κανάλια δεν ήσαν όπως είναι, ποιόν λόγο ύπαρξης θα είχαν τα ιστολόγια; Είτε σας αρέσουν οι ιστορίες λαδιού είτε όχι, δείτε -ή και ξαναδείτε- την πρώτη ιστορία («Το Ρολόι»). Από την εξαιρετική σπονδυλωτή ταινία «Το κανόνι και τ” αηδόνι«, των Ιάκωβου και Γιώργου Καμπανέλλη (σε σενάριο του πρώτου). Θα ξοδέψετε 34 λεπτά από την ζωή σας αλλά δεν θα μετανοιώσετε ποτέ.