Υπήρξε από τους δευτεραγωνιστές του ελληνικού κινηματογράφου που ξεχώρισε για το ταλέντο και την ομορφιά του.
Έπαιξε στο πλευρό του Νίκου Κούρκουλου, της Ζωής Λάσκαρης και του Αλέκου Αλεξανδράκη. Ήταν ο Λευτέρης Μόρρος στην ταινία «Το κοροϊδάκι της πριγκηπέσσας» και ο Ανδρέας Δενδρινός στην ταινία «Μια γυναίκα κατηγορείται».
Ο λόγος για τον Λευτέρη Βουρνά, τον ζεν πρεμιέ του ελληνικού κινηματογράφου, που συμμετείχε σε περισσότερες από 30 ταινίες.
Γεννήθηκε το 1942 στην Αθήνα και μεγάλωσε με την θεία του, καθώς σε ηλικία δύο ετών η μητέρα του πέθανε.
Ο πατέρας του εξορίστηκε για τα πολιτικά του φρονήματα στην Τασκένδη της Ρωσίας. Μεγάλωσε χωρίς το πατρικό πρότυπο και από παιδί είχε πολλές ευαισθησίες.
Σε νεαρή ηλικία αποφάσισε να γίνει ηθοποιός και φοίτησε στη Δραματική σχολή Σταυράκου, από την οποία αποφοίτησε με βαθμό άριστα.
Με την Μπέτυ Αρβανίτη στην ταινία «Όταν οι γυναίκες αγαπούν»
Σε ηλικία 17 ετών έπαιξε πρώτη φορά στον κινηματογράφο στο πλευρό της Ειρήνης Παππά στην ταινία «Μπουμπουλίνα» και στα 20 του χρόνια ανέβηκε στο θεατρικό σανίδι όταν συμμετείχε στο έργο «Κόκκινα Φανάρια».
Διέθετε γυμνασμένο σώμα και όμορφο πρόσωπο και γρήγορα είχε προτάσεις για κινηματογραφικές παραγωγές. Τη δεκαετία του ’60 έπαιξε σε περισσότερες από 20 ταινίες στο πλευρό σημαντικών ηθοποιών της εποχής.
Το 1971 παντρεύτηκε την Αθηνά και μετακόμισαν στη Βούλα.
Σε όλη τη διάρκεια της ζωής του αναζητούσε τον πατέρα του που έμενε στη Ρωσία. Τελικά, κατάφερε να επικοινωνήσει μαζί του και συναντήθηκαν το 1975 στο λιμάνι του Πειραιά, όπου τον υποδέχτηκε με τη σύζυγό του.
Ωστόσο, η ζωή του πατέρα του ήταν στη Ρωσία, καθώς είχε δημιουργήσει τη δική του οικογένεια και έφυγε γρήγορα από την Ελλάδα.
Ο θάνατος
Το 1986 πέθανε η θεία του που τον μεγάλωσε, εγκατέλειψε το σπίτι του στη Βούλα και εγκαταστάθηκε στην πλατεία Αμερικής.
Ένα χρόνο αργότερα επέστρεψε στη γυναίκα του αλλά ήταν ψυχολογικά ράκος. Δεν έτρωγε, είχε κατάθλιψη και ψυχολογικές διαταραχές. Η τελευταία του εμφάνιση στο θέατρο ήταν στο πλευρό της Μάρθας Καραγιάννη.
Την 1η Ιουλίου 1987 αποφάσισε να βάλει τέλος στη ζωή του.
Τη δεκαετία του ’80 έπαιξε σε πολλές βιντεοταινίες
Αφού πήρε μερικά χάπια και έκοψε τις φλέβες του πήδηξε από τον τρίτο όροφο του σπιτιού του. Η είδηση του θανάτου του συγκλόνισε τους συναδέλφους του και τους θαυμαστές του.
Ακολούθησαν φήμες ότι έπασχε από AIDS, oι οποίες διαψεύστηκαν αργότερα. Τις είχε προκαλέσει η δήλωση του Σταύρου Παράβα προς του δημοσιογράφους: «Για όνομα του θεού! Ούτε στον Μπίλι Μπο δεν κάνατε έτσι».
Η αιτία της αυτοκτονίας του δεν έγινε γνωστή. Η άσχημη ψυχολογική κατάσταση στην οποία βρισκόταν ήταν σίγουρα ένας από τους λόγους που τον οδήγησαν στην αυτοχειρία.
Αν και καθιερώθηκε σε «δεύτερους» ρόλους είχε πλούσιο έργο και ήταν ένα ακόμα πρόσωπο που άφησε το στίγμα του στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο.