Μέτσοβο: Το Παραδοσιακό Εργαστήριο Διατηρεί Ζωντανή Την Τέχνη Του Αυθεντικού Χειροποίητου Χαλιού
Η κυρία Λαμπρινή στο παραδοσιακό της εργαστήριο στο Μέτσοβο κρατάει ζωντανή την τέχνη του αργαλειού και του αυθεντικού χειροποίητου χαλιού – Ας την γνωρίσουμε, αφηγείται η ίδια την ιστορία της
Μόλις έχουμε φτάσει στο Ανθοχώρι, ένα πανέμορφο ορεινό χωριό του Μετσόβου όπου το χιόνι των προηγούμενων ημερών έχει παγώσει στις άκρες του δρόμου.
Βρίσκεται στα 1040 μέτρα υψόμετρο στις πλαγιές της βόρειας Πίνδου και οι λιγοστοί κάτοικοί του, διακρίνονται για την ευγένεια και την διάθεση της φιλοξενίας. Το κρύο είναι αρκετό κι εμείς από τον περιφερειακό δρόμο του οικισμού, κατευθυνόμαστε στην κυρία Λαμπρινή Βάσμουθ η οποία ασχολείται με την ύφανση χαλιών στους αργαλειούς της.
Τρεις αργαλειοί και το χαλί
Φτάνοντας στον περίβολο του σπιτιού της, ο σκύλος της ο Μπούμπης, μας παίρνει έγκαιρα είδηση και είναι αδύνατον να μας αφήσει να προσεγγίσουμε. Η κυρία Λαμπρίνη ακούει το γάβγισμά του. Βγαίνει την αυλή και ο Μπούμπης ησυχάζει.
«Γεννήθηκα στο Ανθοχώρι και έμεινα εδώ μέχρι που έγινα 12 ετών. Τότε έφυγα και πήγα στα Άνω Πεδινά στα Ζαγοροχώρια στη Λαμπριάδειο Σχολή όπου έμαθα την τέχνη του αργαλειού. Στη συνέχεια πήγα στο Δελβινάκι όπου εκεί έμαθα την ταπητουργία» θα μας πει καθώς ερχόμαστε σε μία πρώτη επαφή με τον χώρο.
Τρείς αργαλειοί είναι στημένοι στο δωμάτιο, δύο μικροί κι ένας μεγάλος στον οποίο αυτή τη στιγμή κοντεύει να ολοκληρώσει ένα μεγάλο χαλί. Η αλήθεια είναι ότι ο μεγάλος αργαλειός, είναι κάτι πρωτόγνωρο καθώς το μέγεθός του είναι τέτοιο που πιάνει από την μία άκρη του δωματίου μέχρι την άλλη. «Για να ολοκληρωθεί ένα μεγάλο χαλί μπορεί να χρειαστούμε και πέντε και έξι μήνες, και αυτό αν δουλεύεις καθημερινά και τουλάχιστον 8 ώρες».
Βλέπουμε με προσοχή το χαλί το οποίο δουλεύει. Έχει δεκάδες σχήματα και χρωματισμούς. «Αυτά όλα αποτυπώνονται στο μιλιμετρέ και το ακολουθώ πιστά για να βγει το τελικό σχέδιο. Όταν γίνει κάποιο λάθος υπάρχει τρόπος να το διορθώσεις αρκεί να το δεις έγκαιρα, πριν δηλαδή έχεις προχωρήσει αρκετά παραπάνω».
Περνάει όλο της το χρόνο στο σπίτι φτιάχνοντας αυτά τα πανέμορφα έργα τέχνης. «Πολλές φορές οι παραγγελίες είναι πιεστικές και προκειμένου να είμαι συνεπής, δουλεύω πολλές ώρες και καθημερινά. Μου αρέσει όμως. Περνάει και η ώρα μου!».
Η συγκίνηση και η «κυοφορία» ενός χαλιού
Η κυρία Λαμπρινή, μας μιλάει για τη συγκίνησή της κάθε φορά που ολοκληρώνει ένα χαλί ενώ όταν τη ρωτάμε γενικότερα για αυτή τη δουλειά μας απαντά ότι είναι η ίδια της η ζωή, και πως δεν θα μπορούσε να φανταστεί τον εαυτό της χωρίς να κάνει αυτό. «Δεν ξέρω πόσα χαλιά έχω φτιάξει στη ζωή μου, σίγουρα πάρα πολλά. Κάθε φορά είναι σαν να “κυοφορώ” ένα χαλί και μόλις είναι έτοιμο να φύγει από τον αργαλειό, πραγματικά είναι μία στιγμή πολύ σημαντική για εμένα. Κάθε φορά που ολοκληρώνεται ένα μικρό σχεδιάκι, το κοιτάζω με ενθουσιασμό και γεμάτη χαρά. Πολύ περισσότερο όταν βλέπω ολόκληρο το χαλί».
Αλήθεια, πού πηγαίνουν όλα αυτά τα χαλιά, ρωτάμε για να μας απαντήσει: «Αρκετά είναι παραγγελίες, κάποια άλλα τα φτιάχνουμε για το εκθετήριο της Ριζαρείου Σχολής στο Μονοδένδρι, στο Ζαγόρι για το οποίο και εργάζομαι». Σε σχέση με την ποιότητα των χαλιών, μας εξηγεί ότι αυτή σχετίζεται με τους χιλιόκομπους, με τους κόμπους δηλαδή που χρειάζονται για να φτιαχτεί ένα τετραγωνικό μέτρο. Το μαλλί που χρησιμοποιεί είναι από βαμβάκι, ενώ το στιμόνι, ο σπάγγος, δηλαδή, που συγκρατεί κάθε γραμμή είναι επίσης βαμβάκι, αλλά με διαφορετική επεξεργασία.
Άπειρες φωτογραφίες στο tablet
Πέρα από χαλιά, ασχολείται και με τσάντες από κουρελούδες, ενώ πολλές φορές ετοιμάζει χαλιά σύμφωνα με σχέδια από καλλιτέχνες τα οποία στη συνέχεια τα χρησιμοποιούν ως έργα τέχνης. Πάνω στο τραπέζι είναι ένα tablet. Το ανοίγει και μας δείχνει σχέδια. Έχει άπειρες φωτογραφίες και πραγματικά το ένα είναι καλύτερο από το άλλο. Κάπου εκεί μας μιλάει και για τη ζωή της στη Γερμανία, όπου έζησε από το 1996 μέχρι το 2007. Για το γάμο της με τον Γερμανό Βάσμουθ και τον πρόωρο χαμό του.
Η κυρία Λαμπρινή εκτός από μία εξαιρετική τεχνίτρια του αργαλειού, είναι ένας απίθανος και φιλόξενος άνθρωπος που ανοίγει συχνά το σπίτι της για να δουν όσοι θέλουν την τέχνη του αργαλειού. Φεύγουμε και μέχρι να φτάσουμε στο αυτοκίνητο στέκεται στην πόρτα και μας χαιρετά. Ο Μπούμπης αρχίζει και πάλι το γάβγισμα. Ήταν μία τέλεια μία συνάντηση με έναν άνθρωπο που αγαπά βαθιά αυτό που κάνει.