Χρήστος Νέγκας: Ο μεγάλος γόης του ελληνικού κινηματογράφου τις δεκαετίες του 70 και του 80. Έφυγε πολύ νωρίς από τη ζωή έχοντας αποκτήσει οικογένεια και μόλις στα 45 του έτη, αφού πρώτα άφησε το στίγμα του στις ταινίες που συμμετείχε ως ένας από τους πιο γοητευτικούς άνδρες της εποχής του.
Χρήστος Νέγκας: Η γενέτειρά του και η καριέρα του
Σύμφωνα με την ιατροδικαστική εξέταση πέθανε καρδιακή προσβολή. Ο Χρήστος Νέγκας ήταν από τους πιο αγαπητούς ηθοποιούς της γενιάς του. Κηδεύτηκε σε κλίμα οδύνης στο Α΄Νεκροταφείο. Η γενέτειρα του, η Ζάκυνθος τον τίμησε δίνοντας το όνομα του στο Δημοτικό θερινό κινηματογράφο του νησιού.
Είχε σπουδάσει στις σχολές του Θεάτρου Τέχνης του Κώστα Μιχαηλίδη. Τη δεκαετία του ’60 έκανε το ντεμπούτο του με την ταινία του Καραγιάννη «Το αγρίμι». Στη συνέχεια πήρε μέρος σε δεκάδες ταινίες. Το κοινό το γοήτευε το εντυπωσιακό του παρουσιαστικό και η ευγενική του φυσιογνωμία. Δεν άργησε να γίνει περιζήτητος στα κινηματογραφικά πλατό. Έπαιξε στο πλευρό του Βουτσά και τραγουδούσε το γνωστό Φσσσσστ Μπόινγκ στην ταινία του Δαλιανίδη «Κάτι να καίει».
Χρήστος Νέγκας: Οι μεγαλύτερες επιτυχίες
Πήρε μέρος στις ταινίες «Άπονη ζωή», «Η μοδιστρούλα», «Η αχάριστη» και «Επιχείρηση Δούρειος Ίππος». Συμμετείχε στην ελληνογαλλική παραγωγή «Ο Μαιγκρέ στην πιο μεγάλη του υπόθεση» («Une balle au coeur» ο πρωτότυπος τίτλος της). Στην τηλεόραση έπαιξε στις σειρές «Κουσούρης», «Κρουαζερόπλοιο», «Ξενοδοχείο ο 7ος ουρανός».
Τα τελευταία χρόνια της ζωής του ασχολήθηκε με την πολιτική και τις διαφημίσεις. Ήταν παντρεμένος και είχε αποκτήσει μια κόρη, τη γνωστή ραδιοφωνική παραγωγό Αθηναΐδα Νέγκα. Όταν πέθανε ο Χρήστος Νέγκας εκείνη ήταν μόλις έξι ετών.
Χρήστος Νέγκας: Τα λόγια της κόρης του
Σε συνέντευξή της είχε πει η Νέγκα : «Τον πατέρα μου τον έχασα όταν ήμουν μικρή. Νιώθω πως δεν τον γνώρισα ποτέ. Πιστεύω ότι τους γονείς μας, τους γνωρίζουμε ουσιαστικά μετά τα 18 μας χρόνια. Ο χαμός του σε αυτή την ηλικία που ήμουν, ήταν ένα συν.
Έτσι, κατάφερα να είμαι ανεξάρτητη και να μπορώ να σταθώ από μικρή στα πόδια μου. Αυτό που ξέρω για εκείνον, είναι ότι είχε πολύ χιούμορ. Γενικά, όμως στην οικογένεια έχουμε χιούμορ. Τον θάνατο ενός δικούς σου ανθρώπου, δεν τον ξεπερνάς ποτέ. Εγώ στεναχωριέμαι διπλά. Στεναχωριέμαι μια φορά για το χαμό αλλά στεναχωριέμαι και για εμένα που τον στερήθηκα. Λυπάμαι τον εαυτό μου».