«Πάντα Γελαστοί»: Η Θλιβερή Ιστορία Πίσω Από Το Τραγούδι Του Δημήτρη Μητροπάνου
Πόσοι δεν το χουμε σιγοτραγουδήσει κάποιο βράδυ, σε κάποιο νυχτερινό μαγαζί. Πόσοι δεν έχουμε κλάψει ακούγοντας τον Δημήτρη Μητροπάνο να το ερμηνεύει. Ήρθε η ώρα να μάθουμε την ιστορία πίσω από το τραγούδι του Δημήτρη Μητροπάνου, σε στίχους Άλκη Αλκαίου και μουσική του ανεπανάληπτου Θάνου Μικρούτσικου.
Ήταν 14 Αυγούστου 1996, ημέρα μνήμης της κατάληψης της Αμμοχώστου, ημέρα που κηδεύονταν ο δολοφονημένος Τάσος Ισαάκ, ημέρα που νεκρός στο οδόφραγμα της Δερύνειας έπεσε και ο Σολωμός Σολωμού.. Η ημέρα εκείνη θα είναι σίγουρα βαθιά χαραγμένη στην μνήμη των μεγαλύτερων γιατί τα γεγονότα μεταδίδονταν από την τηλεόραση. Στο οδόφραγμα της Δερύνειας είχαν συγκεντρωθεί διαδηλωτές που προσπαθούσαν να προσεγγίσουν το σημείο της δολοφονίας του Ισαάκ. Ομάδα γκρίζων λύκων ήταν και πάλι από την πλευρά των κατεχομένων και ξέσπασαν επεισόδια. Ξαφνικά, ο Σολωμού ξεφεύγει από τους Κυανόκρανους και περνάει στη «νεκρή ζώνη». Με το τσιγάρο στο στόμα, σκαρφαλώνει στον ιστό της τουρκικής σημαίας με σκοπό να την κατεβάσει. Ένας από τους ελεύθερος σκοπευτές του κατοχικού στρατού τον πυροβολεί με αποτέλεσμα ο Σολωμού να πέσει νεκρός.
Η σκηνή αυτή δεν άφησε ασυγκίνητο τον Άλκη Αλκαίου που γράφει τους στίχους για το «Πάντα Γελαστοί». Δεν είναι σίγουρο αν τα γεγονότα αυτά αποτέλεσαν την αφορμή για το τραγούδι, ή εάν η σύνθεση προηγήθηκε και μετέπειτα έγινε η αφιέρωση, καθώς οι ημερομηνίες αφήνουν ανοιχτά και τα δύο ενδεχόμενα, αφού ο δίσκος κυκλοφόρησε το χειμώνα του 1996, περίπου 3 μήνες μετά τα γεγονότα. Στο ένθετο βιβλιαράκι του cd, κάτω από τον τίτλο του τραγουδιού, ο Αλκαίος έχει σημειώσει: «Ισαάκ και Σολωμού και Μαρίνου Μαρτύρων». Αν αναρωτιέσαι για αυτό το «Μαρίνου», είναι γιατί το καλοκαίρι εκείνο υπήρξε άλλη μία δολοφονία. Ο λόγος για τον Χριστόφορο Μαρίνο, κοινωνικό αγωνιστή του λεγόμενου αναρχικού χώρου, ο οποίος έχασε τη ζωή του στις 23 Ιουλίου του 1996, λίγο πριν τα γεγονότα της Κύπρου.
Στίχοι: Άλκης Αλκαίος
Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος
Της νύχτας οι αμαρτωλοί και της αυγής οι μόνοι
θέλουν βαρύ ζεϊμπέκικο και νευρικό τιμόνι
σε τόπους τριγυρίζουνε σβησμένους απ’ το χάρτη
για μια σταγόνα ουρανό για μιαν αγάπη σκάρτη
Όσοι με το Χάρο γίναν φίλοι
με τσιγάρο φεύγουνε στα χείλη
στα τρελά τους όνειρα δοσμένοι
πάντα γελαστοί, πάντα γελαστοί
πάντα γελαστοί και γελασμένοι
Τα νιάτα μας διαδρομή Αθήνα Σαλονίκη
μια πόλη χτίσαμε μαζί κι ακόμα ζω στο νοίκι
έπεσα να σ’ ονειρευτώ σε ψάθα από φιλύρα
κι είδα πως βγάζει η νύχτα φως και τ’ όστρακο πορφύρα
Όσοι με το Χάρο γίναν φίλοι
με τσιγάρο φεύγουνε στα χείλη
στα τρελά τους όνειρα δοσμένοι
πάντα γελαστοί, πάντα γελαστοί
πάντα γελαστοί και γελασμένοι
Όσοι με το Χάρο γίναν φίλοι
με τσιγάρο φεύγουνε στα χείλη
στα τρελά τους όνειρα δοσμένοι
πάντα γελαστοί, πάντα γελαστοί
πάντα γελαστοί και γελασμένοι