Μια από τις αγαπημένες τραγουδίστριες, της δεκαετίας του 60′ και 70′, ήταν η Πόπη Αστεριάδη και μία από τις γνωστότερες εκπροσώπους της γενιάς του λεγόμενου Νέου Κύματος στην Ελλάδα.
Πόπη Αστεριάδη: Η φωνή του ’60
Ξεκίνησε την καριέρα της στα μέσα της δεκαετίας του 1960 και τραγούδησε για χρόνια σε μπουάτ της Πλάκας. Το διασημότερο τραγούδι της, με μεγάλη επιτυχία, ήταν το “Σκληρό μου Αγόρι”, που ερμήνευσε το 1968 στην ταινία Μια Ιταλίδα από την Κυψέλη με τον Αλέκο Αλεξανδράκη και την Μάρω Κοντού σε στίχους Ντίνου Δημόπουλου και μουσική Νίκου Μαμαγκάκη.
Επεδίωξε την προώθηση του μουσικού μας πολιτισμού μέσα από το θέατρο, τον κινηματογράφο, την τηλεόραση, το ραδιόφωνο, τα διεθνή φεστιβάλ, τις περιοδείες στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.
Πόπη Αστεριάδη: Πως είναι σήμερα
Σήμερα έχει απομακρυνθεί από τα φώτα της δημοσιότητας, η Πόπη Αστεριάδη έκανε μία από τις ελάχιστες δημόσιες εμφανίσεις της πριν λίγα χρόνια σε θεατρική παράσταση της Αθήνας και ο φωτογραφικός φακός την αποθανάτισε.
Το 2015 η Πόπη Αστεριάδη σε συνέντευξη του στο «Λοιπόν»:
-Σε μια τόσο δύσκολη περίοδο να τολμήσω να ρωτήσω πώς είσαι αυτό τον καιρό; Πώς βιώνεις όλη αυτή τη γενική κατάθλιψη που επικρατεί γύρω σου;
«Είμαι μία χαρά… χάλια. (Γέλια.) Όλος ο κόσμος είναι χάλια, εγώ γιατί να μην είμαι; Οι δραστηριότητες μου οι καλλιτεχνικές είναι μηδαμινές, γιατί δεν υπάρχουν δουλειές όπως υπήρχαν. Κάνω κάποιες εμφανίσει, έχω κάνει και σε σχολεία, όπως τελευταία στην Αγία Παρασκευή στο 7ο σχολείο. Είχε χορωδία με παιδάκια και το χάρηκα πολύ. Είναι ψέματα αν σου πω ότι ετοιμάζω κάτι, δεν ετοιμάζω τίποτα. Τη σύνταξη μου περιμένω να πάρω, ασχολούμαι με το σπίτι, τα παιδιά μου και τους φίλους μου» τόνισε στο Λοιπόν.
-Ακούγεται πολύ… γήινο για μια γυναίκα με το δικό σου καλλιτεχνικό μέγεθος.
«Κάποια στιγμή έρχεται η πληρότητα του χρόνου, που δεν μπορείς να είσαι μία ζωή στην επικαιρότητα. Πρέπει να σκεφτείς ψύχραιμα και λογικά, ότι στην καλλιτεχνική σου πορεία κάποια στιγμή τελειώνει η μεγάλη δραστηριότητα που είχες. Δεν είναι δυνατόν να είμαι όπως ήμουν στο ξεκίνημα, μου. Δεν έχω τέτοιο πρόβλημα.»
-Πώς το διαχειρίζεσαι;
«Μια χαρά το διαχειρίζομαι και να σου πω την αλήθεια, έχω κουραστεί κιόλας, θέλω την ξάπλα μου, να βλέπω τους φίλους μου, χωρίς να έχω μπελάδες στο μυαλό μου, να πάω να βρω τον τάδε μουσικό, να τραγουδήσω εκεί…άμα τύχει το κάνω τώρα πια. Δεν είχα έπαρση στη δουλειά μου. Αγαπάω το τραγούδι πολύ, ίσως δεν αγάπησα πολύ το χώρο. Όλες αυτές οι ίντριγκες που γίνονται, οι τάχα φιλίες. Με έχουν πληγώσει, μπορεί κι εγώ να έχω πληγώσει…»
-Έχει πάρει τόσα όσα έχεις δώσει;
«Από αγάπη έχω πάρει πάρα πολύ και ευχαριστώ όλο αυτό τον κόσμο. Από χρήματα όχι. Σίγουρα έβγαλα κάποια χρήματα, αλλά δεν έβγαλα τόσα ώστε να πω ότι τώρα την άραξα και δεν κάνω τίποτα. Έπρεπε να δουλεύω πάντα και δεν είναι καλό, είναι άσχημο. Το χρήμα δεν μπορώ να το διαχειριστώ.»