Ο Τάσος Χαλκιάς αποτελεί έναν από τους πιο γνωστούς ηθοποιούς του ελληνικού θεάτρου και τηλεόρασης, καθώς η μακροχρόνια πορεία του και το σπουδαίο ταλέντο του έχει δημιουργήσει μια αγάπη και εκτίμηση από το κοινό.
Ταπεινός και αξιοπρεπής, ο αγαπημένος ηθοποιός έχει απασχολήσει ελάχιστες φορές την επικαιρότητα και παρά μόνο για τις επαγγελματικές του κινήσεις, αφού κρατά την προσωπική του ζωή μακριά απο τα φώτα.
Λίγα λόγια για τον Τάσο Χαλκιά
Ο ηθοποιός Αναστάσιος (Τάσος) Χαλκιάς γεννήθηκε στις 22 Ιανουαρίου του 1952 στην Αθήνα και έχει καταγωγή από τη Ζαγορά Πηλίου και αποφοίτησε από τη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου το 1974 με άριστα.
Αξίζει να αναφέρουμε ότι. δάσκαλοί του ο Άγγελος Τερζάκης, ο Γιάννης Σιδέρης, η Μαρία Χορς, η Μαίρη Αρώνη, η Κατερίνα και η Ελένη Χατζηαργύρη.
Για να θυμούνται οι μικροί και να μαθαίνουν οι νεότεροι, ξεκίνησε την καριέρα του τη δεκαετία του 1970 ενώ από το 1978 έως το 1990 είναι μέλος του Εθνικού Θεάτρου.
Ο ίδιος, έχει πλέον μια σπουδαία καριέρα και συμμετάσχει σε πολλές τηλεοπτικές σειρές, κινηματογραφικές ταινίες καθώς και θεατρικές παραστάσεις. Είναι ιδρυτής της Ανώτερης Σχολής Υποκριτικής “Πρώτη Πράξη”.
Έχει συνεργαστεί με το Εθνικό Θέατρο και με μια πλειάδα Ελλήνων ηθοποιών, με τους οποίους ανέβασε παραστάσεις στην Επίδαυρο αλλά και πραγματοποίησε περιοδείες σε ολόκληρη την Ελλάδα.
Η επαγγελματική του πορεία στο θέατρο και την τηλεόραση
Μία από τις πρώτες του συνεργασίες ήρθε το 1977 με το Άρμα Θέσπιδος (Κρατική Κινητή Θεατρική Μονάδα), υπό την αιγίδα του Υπουργείου Πολιτισμού, όπου για έναν χρόνο περιόδευσε στην Ελλάδα με τα έργα ׃ “Ρωμαίος και Ιουλιέτα” του Ουίλιαμ Σαίξπηρ, “Ποπολάρος” του Γ. Ξενόπουλου, “Χάανς Κολχάας” του Τζον Σώντερς, “Το τάβλι” του Δ. Κεχαΐδη και “Το γαϊτανάκι” της Ζ. Σαρρή.
Αργότερα, το 1978 ξεκίνησε την συνεργασία του με το Εθνικό Θέατρο στο οποίο διένυσε μία θεατρική πορεία δεκατριών χρόνων, συμμετέχοντας σε περισσότερες από εξήντα παραγωγές κλασσικού και σύγχρονου ρεπερτορίου, ελληνικού και ξένου, σε όλες της σκηνές του Εθνικού καθώς και στην Επίδαυρο.
Τέλος, το Φθινόπωρο του 1990 αποχώρησε από το Εθνικό Θέατρο και συνεργάστηκε με την Σύγχρονη Ελληνική Σκηνή της Κατερίνας Μαραγκού στην “Νόρα” του Ίψεν στο Θέατρο «Αθηνών», ερμηνεύοντας τον ρόλο του Κρόκστα.
«Τα χρήματά μου τα επένδυσα σε μια δουλειά, δεν τα έφαγα ούτε στα καζίνα, ούτε στις γυναίκες, ούτε στα μεγάλα αυτοκίνητα, ούτε στα κότερα», λέει ο Τάσος Χαλκιάς σε πρόσφατη συνέντευξή του.
Φυσικά, τον πιστεύουμε. Ο χαμηλών τόνων, συμπαθής ηθοποιός με χαρακτηριστικούς ρόλους σε θέατρο και τηλεόραση δεν έδωσε ποτέ αφορμή για σχόλια.
Η ιδιωτική του ζωή, δε, φρόντιζε να μένει πάντα…ιδιωτική.
Η οικονομική καταστροφή και το επάγγελμα του ηθοποιού
Είχατε δημιουργήσει μια σχολή θεάτρου, η οποία σας δυσκόλεψε οικονομικά. Ήταν όνειρο ζωής. Δεν σκεφτήκατε να το ξανά προσπαθήσετε;
Δεν θα το ξανά έκανα, γιατί δεν είναι κάτι που περνάει μόνο από τα χέρια μου, αλλά και από άλλων. Χρειάζεται μια διαχείριση οικονομικού χαρακτήρα, την οποία δεν κατέχω, άρα είμαι υποχρεωμένος να πληρώσω κάποιον για να έχει την οικονομική εποπτεία.
Όταν όμως ξεφεύγει από εμένα ο σημαντικός αυτός έλεγχος, δεν είναι κάτι που θα το ρίσκαρα. Ναι, ήταν ένα όνειρο ζωής από τη στιγμή που τελείωσα τη σχολή μου.
Τα χρήματά μου τα επένδυσα σε μια δουλειά, δεν τα έφαγα ούτε στα καζίνα, ούτε στις γυναίκες, ούτε στα μεγάλα αυτοκίνητα, ούτε στα κότερα. Ωστόσο δεν είμαι καλός επιχειρηματίας και γι’ αυτόν τον λόγο έπεσα έξω.
Ποια είναι η γνώμη σας για την άδεια ασκήσεως επαγγέλματος στους ηθοποιούς;
Είμαι καθαρότατα υπέρ. Αυτή τη στιγμή υπάρχει ένα ανοχύρωτο επάγγελμα, που κάποτε δεν ήταν. Χρειαζόταν μια άδεια για να βγει κάποιος στο θέατρο, όπως και σε άλλες ειδικότητες.
Δεν μπορείς να γίνεις δικηγόρος ή μηχανικός χωρίς άδεια ασκήσεως επαγγέλματος. Η ηθοποιία έχει να κάνει με ιδιαιτερότητες του εσωτερικού ανθρώπινου κόσμου.
Συχνά πρέπει να εξωτερικεύει τον εσωτερικό του εαυτό ο ηθοποιός. Πώς είναι δυνατόν να μπορεί ο καθένας να βγει στη σκηνή, χωρίς καν να γνωρίζει ποια είναι η υποκριτική τέχνη; Είναι η σημαντικότερη και η πιο δύσκολη από όλες τις τέχνες.
Ο ηθοποιός είναι παραγωγός, επεξεργαστής και έμπορος ανθρωπίνων συναισθημάτων.
Με αφορμή την παράσταση «Η γυναίκα με τα μαύρα» ο Τάσος Χαλκιάς παραχώρησε συνέντευξη ενώ χαρακτήρισε «βλακεία» το γεγονός πως οι ανεμβολίαστοι πλέον δεν επιτρέπεται να μπαίνουν στα θέατρα αλλά μπαίνουν στο μετρό μαζί με έναν σωρό κόσμο.
«Πιστεύω ότι ο καθένας έχει τις ευθύνες των λόγων και των πράξεων του. Θα συνεργαζόμουν με ανεμβολίαστο ηθοποιό. Εάν οι καλλιτέχνες που έχουμε ανοιχτόμυαλη κρίση βρίσκαμε ως λύση το ρατσισμό, ζητώ που καήκαμε. Κανένα μέτρο δεν είναι ενδεδειγμένο. Σε αυτόν που απαγορεύεις να μπει σε καφετέρια επειδή είναι ανεμβολίαστος, του επιτρέπεις να μπει στο μετρό. Δεν είναι βλακεία; Είναι βλακεία το τονίζω», είπε αρχικά ο Τάσος Χαλκιάς.
Η νόσος στην σπονδυλική στήλη
Εκτός των άλλων, ο Τάσος Χαλκιάς αναφέρθηκε και στο πρόβλημα υγείας που αντιμετώπισε: «Δεν γνώριζα ότι είχα μια πάθηση στην σπονδυλική μου στήλη και σε μια παράσταση μου ξάπλωσα από τον πόνο. Η στεναχώρια με το κλείσιμο της σχολής μου, επιδείνωσε την κατάσταση της υγείας μου. Έκλεισα τη σχολή μου, γιατί τα παιδιά δεν μπορούσαν να πληρώνουν και εγώ δεν είχα χρηματοδότηση από αλλού. Βρέθηκα σε πολύ δύσκολη θέση. Υποχρεώθηκα να κλείσω. Όταν κάποιος γνωρίζει ότι έχεις ανάγκη την εργασία, δεν παίρνεις και τα λεφτά που ίσως σου αξίζουν. Εγώ δεν έχω ιδιαίτερη διαπραγματευτική ικανότητα αυτή την εποχή».
Τα πιστεύω του για τη θρησκεία
Ο Τάσος Χαλκιάς είχε δηλώσει ότι «ο θεός των χριστιανών δεν είναι καλός, για έναν πολύ απλό λόγο. Με όλο αυτό το χάος που συμβαίνει στον κόσμο. Όλο αυτό το πράγμα δεν μπορεί να με πείσει ότι πρέπει να είμαι πιστός σε έναν θεό που δεν φροντίζει τα παιδιά, που δεν φταίνε σε τίποτα, να πεθαίνουν από την πείνα. Το θεωρό ολέθριο. Θεωρό ότι είναι ένας θεός – τιμωρός και όχι φιλεύσπλαχνος. Πιστεύω στη φιλοσοφία του Βούδα και πουθενά αλλού. Χωρίς να είμαι βουδιστής», είπε ο ηθοποιός αναφερόμενος στις θρησκευτικές του πεποιθήσεις.
Ο ίδιος παραμένει ακόμα και σήμερα δραστήριος κι ενεργός