Τζένη Ζαχαροπούλου: Η γνωστή ηθοποιός γεννήθηκε το 1941. Τελείωσε την σχολή Κατσέλη με μεγάλη επιτυχία και ήταν πολύ αγαπητή από τα πρώτα χρόνια τόσο από συναδέλφους όσο και από καθηγητές. Σπούδασε και στη συνέχεια έκανε περιοδεία με τον Δημήτρη Ροντήρη για 3 χρόνια σε όλον τον κόσμο με κλασικό ρεπερτόριο! Ήταν και το μεγαλύτερο “σχολείο” της ζωής της το ντεμπούτο της δίπλα στον μεγάλο θεατράνθρωπο. Αμέσως μετά, η συνεργασία της με την Αλίκη Βουγιουκλάκη και τον Δημήτρη Παπαμιχαήλ την κάνει γνωστή στο ευρύ κοινό.
Τζένη Ζαχαροπούλου: Η καλλιτεχνική της πορεία
Στη συνέχεια συνεργάζεται με όλους τους μεγάλους κωμικούς. Έχει παίξει σε σειρές που ήταν σταθμοί στην ελληνική τηλεόραση όπως “Γιούγκερμαν”, “Πανθέοι”, “Η γειτονιά μας“, “Οι φρουροί της Αχαϊας”.Η γυνή να φοβήται τον άνδρα (1965)
Η λεωφόρος της προδοσίας (1969) [Φιόνα]
Ορατότης μηδέν (1969) [Μαίρη]
Πεθαίνω κάθε ξημέρωμα (1969)
Ένα αστείο κορίτσι (1970) [Άννα]
Δυο τρελοί και ο ατσίδας (1970)
Η κόρη του ήλιου (1971) [Λευκή]
Η λεωφόρος του μίσους (1971)
Σ’ αγαπώ (1971)
Και ξανά προς τη δόξα τραβά (1980)
Τροχονόμος… Βαρβάρα (1981) [Χαρά Φουρτούνα]
Θανάσης, ο αισιόδοξος (1989) [Μαίρη Ροδινού]
Κόκκινο τριαντάφυλλο σου έκοψα (1993) [μάνα]
Τζένη Ζαχαροπούλου: Η απώλεια που την σημάδεψε
Σε μια παλαιότερη της συνέντευξη είχε αναφέρει για την αρρώστια και την απώλεια του αδερφού της, που δεν πρόλαβε να τον ζήσει.
Η γνωστή ηθοποιός μίλησε για τα δύσκολα χρόνια που πέρασε, αλλά και για το αυτοάνοσο νόσημα που αντιμετώπισε λόγω υπερκόπωσης.
-Ποια είναι η πιο σκληρή και στενάχωρη ανάμνηση για εσάς;
«Είχα έναν αδελφό, που τον θεώρησε διάνοια η Αμερική, τον πήρε εκεί, έγινε καθηγητής πανεπιστημίου και στα 26 χρόνια του «χάθηκε». Αρρώστησε…από λεμφαδένες στην Αμερική και τον «έχασα»… Οπότε, ξέρω πολύ καλά τι σημαίνουν όλα στη ζωή μου».
-Περάσατε πολύ δύσκολα…
Κι όμως, έγινε…Όταν έχω ζήσει κάτι τέτοιο, όλα τα άλλα μου φαίνονται τίποτα. Είναι οδυνηρό να χάνει κανείς τους γονείς του, είναι όμως κάτι το φυσικό, έρθει ο θάνατος νωρίτερα, στον αδελφό σου, σημαδεύεται όλη η ζωή, χάνεις αυτό που πίστευες, που ήσουν χέρι-χέρι μαζί του, που έκανε όνειρα, εκείνος για μένα κι εγώ για εκείνον και μετά είχα να αντιμετωπίσω τους γονείς μου».
-Παλαιότερα αντιμετωπίσατε κάποιο πρόβλημα με την υγεία σας, έτσι δεν είναι;
«Ναι, είχα αρρωστήσει μ’ ένα αυτοάνοσο νόσημα που εμφανίστηκε έπειτα από υπερκόπωση μεγάλη, είχα αδυνατίσει τρομερά. Συνέβη το 1996, ήμουν νέα και στα πάνω μου και είχα όλα τα καλά. Όταν έγινε η διάγνωση, έπρεπε να το αντιμετωπίσω με πολλή κορτιζόνη, όπως και με άλλα φάρμακα. Δεν κρύφτηκα, καθώς έπαιξα πρησμένη, φουσκωμένη και με σημάδια στο σώμα μου, γιατί το φάρμακο που έπαιρνα μου έκανε καλό αλλού και μου κατάστρεφε άλλα πράγματα. Το πάλεψα και είμαι ακόμα όρθια».