Βάσος Ανδρονίδης: Ηθοποιός, δάσκαλος, σκηνοθέτης. Ενας ευγενής άνθρωπος και καλλιτέχνης, που διέπρεψε για σαράντα και πλέον χρόνια στο θέατρο και κυρίως στο Θέατρο Τέχνης, αλλά και στον κινηματογράφο, στην τηλεόραση και το ραδιόφωνο, ο Βάσος Ανδρονίδης
Βάσος Ανδρονίδης: Η ζωή και το έργο του
Ο Βάσος Ανδρονίδης γεννήθηκε στο Κάιρο. Τελείωσε τη Δραματική Σχολή του Θεάτρου Τέχνης. Πρώτη του εμφάνιση το ’55 με την Βίλμα Κύρου στο «Τρελοκόριτσο» του Βέμπερ. Συνεργάστηκε με το Εθνικό Θέατρο (από το ’57 έως το ’60) και με αρκετούς πρωταγωνιστές στο ελεύθερο θέατρο, όπως Δημήτρη Μυράτ, Αλέκο Αλεξανδράκη, Δημήτρη Παπαμιχαήλ, Γιάννη Φέρτη, Ξένια Καλογεροπούλου, Δημήτρη Χορν, Τζένη Καρέζη, Στέφανο Ληναίο, Ελλη Φωτίου, κ.ά. Πληθωρική παρουσία συνεργάστηκε με το Θέατρο Τέχνης του Καρόλου Κουν το ’67 και από το ’77 έως το ’93. Στα έργα των Κεχαΐδη – Χαβιαρά «Δάφνες και πικροδάφνες», Αριστοφάνη (Ευριπίδης – «Βάτραχοι», Εποπας – «Ορνιθες»), Σοφοκλή (Τειρεσίας – «Οιδίπους Τύραννος»), Αισχύλου (Δαρείος – «Πέρσες»), Ευριπίδη (Κάδμος – «Βάκχες»), αλλά και Γκομπρόβιτς (Βασιλιάς Ιγνάτιος – «Υβόνη»), Ιάκωβου Καμπανέλλη (Κώστας – «Τέσσερα πόδια του τραπεζιού», Λέανδρος – «Οδυσσέα γύρισε σπίτι»), Παντελή Χορν (Αντώνης – «Φιντανάκι»), κ.ά.
Στον κινηματογράφο έπαιξε σε τουλάχιστον πενήντα ταινίες, μεταξύ των οποίων: «Ο άνθρωπος με το γαρίφαλο», «Θανάση πάρε τ’ όπλο σου», «Αναζήτηση», «Πυρετός στην άσφαλτο», «Η λεωφόρος της προδοσίας», «Το χώμα βάφτηκε κόκκινο», «Η κυρία του κυρίου», «Συνοικία το όνειρο» κ.ά. Στην τηλεόραση εμφανίστηκε σε σειρές, όπως «Κεκλεισμένων των θυρών», «Στη λάμψη των άστρων», «Η κυρία Ντο Ρε Μι» κ.ά.
Θα απορούσε κι ο ίδιος ο Βάσος Ανδρονίδης για το πόσοι φίλοι και συνάδελφοι παραρέθηκαν χθες το πρωί στο Νεκροταφείο Ζωγράφου για να τον αποχαιρετίσουν. Η επιθυμία του ήταν να ταφεί με πολιτική κηδεία, σε στενό οικογενειακό κύκλο, και ο θάνατός του να γίνει γνωστός μετά την ταφή. Κι όμως περίπου 100 άνθρωποι, φίλοι, συνάδελφοι και μαθητές του καλού ηθοποιού Βάσου Ανδρονίδη συμπαραστάθηκαν στην οικογένειά του, και στήριξαν ο ένας τον άλλο για μια απώλεια που δεν ήταν αναμενόμενη.
Ο Βάσος Ανδρονίδης παραθέριζε στην αγαπημένη του Λέρο, όπως όλα τα τελευταία χρόνια, έχοντας γύρω του την οικογένειά του και τους πολλούς φίλους που απέκτησε στο νησί των Δωδεκανήσων, όταν υπέστη βαρύ εγκεφαλικό. Μεταφέρθηκε στο Θριάσιο Νοσοκομείο, αλλά παρά τις εξαιρετικές προσπάθειες των γιατρών και τη φροντίδα που δέχτηκε, δεν έγινε δυνατόν να σωθεί.
Χθες, στις 11 το πρωί, στο Νεκροταφείο Ζωγράφου, βρέθηκαν όλοι, συντετριμμένοι. Την ίδια στιγμή, οι καμπάνες στη Λέρο χτυπούσαν πένθιμα. «Εσύ που πάσχιζες ν’ αλλάζεις τα πράγματα, εκεί που θα είσαι, όλο και κάποια αλλαγή θα κάνεις», είπε ένας από τους αγαπημένους του μαθητές, ο Γιώργος Γιαννακάκος, εκ μέρους όλων, σε κείμενο που συνυπέγραφε ο συγγραφέας Βαγγέλης Χατζηγιαννίδης. Τον λόγο πήρε μετά ο Γάλλος γαμπρός του, Ζαν: «Οι λέξεις ήταν θησαυροί για μοίρασμα και τις ζούσες με όλο σου το σώμα. Η πρώτη λέξη που έμαθα από σένα ήταν «καταπληκτικό» κι ήταν αυτή που σε χαρακτήριζε». «Μου έμαθες ό,τι κάνω, να το αγαπάω πραγματικά», είπε η νεαρή εγγονή του Ζωή, μοιραζόμενη με τους φίλους του παππού της, ό,τι κρατάει από κείνον. Η κόρη του Ολια σκιαγράφησε την προσωπικότητά του και τις αρχές του: «Το θέατρο και η ζωή ήταν αξεδιάλυτα δεμένα μέσα σου. Είχες μια ζωή γεμάτη φίλους καρδιακούς, πάθος για ζωή και αποφασιστικότητα για δουλειά. Το πάθος για τη δουλειά ήταν η πυξίδα σου. Πατέρα μου, τώρα που η φωνή σου σώπασε, οι ρίζες που άπλωσες μέσα μου έχουν στερεωθεί σε τρεις λέξεις: έντιμα, σεμνά και σοφά».