Ξύπνησε μνήμες: Λεωφορείο αντίκα του 1958 έκανε βόλτες στην Αθήνα και «έκλεψε» καρδιές
Ενα μουσειακό λεωφορείο (του 1958) πάτησε γκάζι πριν λίγο καιρό στην Κηφισίας και τράβηξε πάνω του τα βλέμματα των περαστικών. Οι παλιοί το αναγνωρίζουν αμέσως και ξεσπούν σε χειροκροτήματα.
Οι νέοι το κοιτούν με απορία και σηκώνουν τα κινητά τους τηλέφωνα για να το φωτογραφίσουν. Στα δερμάτινα καθίσματα του πετρελαιοκίνητου λεωφορείου, μάρκας Scania – Vabis, που ανήκε στο 4ο ΚΤΕΛ Αθηνών (με αριθμό ανεμοθωρακίου 103) και τις δεκαετίες του ’60 και ’70 είχε αναλάβει την καθημερινή μετακίνηση χιλιάδων κατοίκων της πρωτεύουσας, κάθονται αναπαυτικά τα μέλη της Ομάδας Ερευνας και Μελέτης της Ιστορίας των Συγκοινωνιών στην Ελλάδα «Οι φίλοι του λεωφορείου».
«Το λεωφορείο αγόρασε πριν από μερικά χρόνια ο Αγγελος Καρυτσιώτης, μέλος της ομάδας, πριν γίνει παλιοσίδερα. Στη συνέχεια το δώρισε στην ΕΘΕΛ (νυν ΟΣΥ), η οποία το ανακατασκεύασε πλήρως το 2009, με αντάλλαγμα να μας το παραχωρεί 3-4 φορές τον χρόνο για να να κάνουμε περιήγηση και να θυμηθούμε τα παλιά» σημειώνει στη «δημοκρατία» ο επικεφαλής της ομάδας Ανδρέας Χρόνης, ο οποίος εδώ και χρόνια έχει ξεκινήσει έναν πεισματικό αγώνα, με στόχο την καταγραφή της ιστορίας των συγκοινωνιών σε πανελλαδικό επίπεδο και τη δημιουργία ενός μουσείου μεταφορών στα πρότυπα χωρών του εξωτερικού.
Πριν από μερικές ημέρες το όχημα βγήκε για… σεργιάνι, ξεκινώντας από την Ακαδημίας. Οι επιβάτες, που «χόρεψαν» στο ρυθμικό χτύπημα του σουηδικού κινητήρα, απόλαυσαν τη διαδρομή μέχρι την Κηφισιά και στον δρόμο της επιστροφής σχεδίαζαν ήδη την επόμενη εξόρμησή τους.
Το αμάξωμα του λεωφορείου στήθηκε από τον κατασκευαστή Ιωάννη Φίτσιο, στο αμαξοποιίο του, που βρισκόταν στη συμβολή της Σπύρου Πάτση και της Ιεράς Οδού. Στους αθηναϊκούς δρόμους κυκλοφόρησε πρώτη φορά τον Ιούνιο του 1958. Αποσύρθηκε από την κυκλοφορία τον Αύγουστο του 1981 και σήμερα φυλάσσεται στο αμαξοστάσιο της ΟΣΥ, στου Ρέντη. Υπήρξε καινοτόμο για την εποχή του, καθώς ήταν το πρώτο που είχε θέση εισπράκτορα, ο οποίος εκφωνούσε από το μικρόφωνο τις στάσεις.
Στ. Βασιλόπουλος