Ένα από τα πιο ενοχλητικά πράγματα που κληθήκαμε να αντέξουμε από την πρώτη στιγμή της καραντίνας ήταν και είναι τα ατελείωτα live των Ελλήνων σελέμπριτι που έχουν ξεπεράσει το στάδιο της κούρασης.
Εξίσου ενοχλητικό ήταν για αρκετούς που έκαναν βίντεο όπου έδιναν tips για ασχολίες μέσα στο σπίτι. Πιο ενοχλητικό απ΄όλα πάντως αποδείχτηκε το ότι κάθε τους κίνηση στα social media απασχολούσε τόσο. Απλώς αντί τα πυρά να πέφτουν στα μέσα που προέβαλαν τόσο τις αναρτήσεις, έπεφτε το ανάθεμα αδίκως στους ανθρώπους που “εγκληματούν” γιατί κάνουν αναρτήσεις στα προφίλ τους. Εγκληματούν επίσης γιατί τους ακολουθεί τόσος κόσμος και γιατί γίνεται της τρελής σε ταγκαρίσματα όταν μια τους ανάρτηση περιλαμβάνει giveaway.
Με λίγα λόγια οι Έλληνες σελέμπριτι και οι σελέμπριτι γενικά, αποκτούν την εικόνα που τους δίνει η δύναμη που τους παρέχουμε. Δεν κάνουν κάτι παραπάνω από το να εκμεταλλεύονται την εικόνα τους. Η απήχηση που έχει αυτή η εκμετάλλευση όμως είναι απόρροια δικών μας ενεργειών, υμών των απλών ανθρώπων και ημών των δημοσιογράφων που είμαστε μεσάζοντες.
Ξέρετε γιατί στην καραντίνα έφτασε να παίζει θέμα σε κανονική ροή δελτίου ειδήσεων που ο Τανιμανίδης με τη Μπόμπα έκαναν swap στα ρούχα τους; Εκτός του ότι υπάρχει πενία θεμάτων, συνέβη γιατί και οι δύο έχουν από εκατοντάδες χιλιάδες ακόλουθους, άρα κοινό και συνέβη γιατί οι άνθρωποι στα μέσα πατάνε πάνω σε αυτό το digital hate που συγκεντρώνουν συχνά οι δυο τους. “Πουλάνε” εν ολίγοις με δύο τρόπους.
Πάμε και στο παρασύνθημα. Πολύς κόσμος γράφει στα social media ότι οι διάσημοι δεν πρέπει να μιλάνε γιατί ζουν σε σπιταρώνες με πισίνες και έχουν λεφτά με ουρά. Ας αφήσουμε στην άκρη ότι αυτό είναι ακριβές δείγμα της φράσης “μαζί με τα ξερά, καίγονται και τα χλωρά”.
Ας υποθέσουμε ότι αυτό ισχύει για όλους και το τσουβάλιασμα έχει μια βάση. Τι με αυτό; Δεν παραμένει εγκλωβισμός αυτό που ζουν; Επειδή έχουν λεφτά για να κάνουν σε ιδιωτική κλινική το τεστ για κορωνοϊό, σημαίνει πως τους αξίζει να είναι περιορισμένοι και να ζουν σε ένα διαρκές Big Brother;
Υπάρχουν πολλά πράγματα να προσάψει κανείς στους Έλληνες σελέμπριτι, αλλά αυτό δεν είναι ανάμεσα σε αυτά και σίγουρα δεν είναι η κατάλληλη στιγμή. Το ότι είναι διάσημοι, όπως κι αν έγιναν, όσο κι αν τους αξίζει ή όχι, έχουν δεν έχουν ταλέντο, παραμένουν άνθρωποι. Δεν έχει σημασία αν βάλεις ένα θηλαστικό της θάλασσας σε ενυδρείο 100 μέτρων ή 1.000. Παραμένει εγκλωβισμένο και σίγουρα δεν του αξίζει.
Κι ο άνθρωπος ένα ζώο που κυνηγάει την ελευθερία είναι. Διάσημος ή άσημος, όποια εξωτερική εμφάνιση κι αν έχει, απ΄όπου κι αν κατάγεται, μπορούμε να συμφωνήσουμε πως δεν του αξίζει να περιορίζεται σε τέσσερις τοίχους και δεν του αξίζει να στερείται την ανάγκη για συναναστροφή με διαφορετικούς ανθρώπους. Όπως επίσης κι οι διάσημοι έχουν ανθρώπους που ανήκουν σε ευπαθείς ομάδες, πιθανώς γονείς, που δεν τους πλησιάζουν για να τους κρατήσουν ασφαλείς.
Όλα αυτά δεν τα γράφουμε για να τους παρουσιάσουμε σαν θύματα σε σαπουνόπερα, ούτε για να πούμε ότι έχουν μεγαλύτερα βάσανα. Ο καθένας περνάει το δικό του λούκι και η ψυχολογία του καθενός αντιδράει διαφορετικά. Μπορεί να δεις άνθρωπο με σπίτι 30 τ.μ. που να μην τον έχει “χτυπήσει” τόσο η καραντίνα, γιατί ίσως να έχει φτιάξει τον παράδεισό του, μπορεί να δεις άνθρωπο με βίλα που να τρελαίνεται κλεισμένος.
Είτε πρόκειται για ζήτημα του πώς έχει συνηθίσει κανείς είτε για αυτές τις απλές ανθρώπινες ανάγκες που αναφέρθηκαν, ο καθένας στο δικό του βεληνεκές έχει το δικαίωμα να γκρινιάξει κι ας έχει προσωπικό γυμναστήριο και πισίνα. Κάτι που στην Ελλάδα δεν ισχύει ούτε για τους πιο γνωστούς και καλοπληρωμένους διάσημους.
Δεν έχουμε εδώ την Έλεν Ντετζένερις ή τον Τζίμι Φάλον για να τους κρίνουμε. Ούτε τον ΝτιΚάπριο και δεν ξέρω εγώ ποιον άλλον.
Το βασικότερο πρόβλημα με την αντίληψη που εξετάζεται εδώ, βρίσκεται στο ότι αν κουνάμε δάχτυλο στους διάσημους αυτή τη στιγμή για το πόσο δικαίωμα έχουν να γκρινιάζουν ή όχι, τόσο πιο πολύ ενισχύουμε την εικόνα τους και αυτό που τους προσάπτουμε.