Η Δημοκρατία μας αυτοκαταστρέφεται διότι κατεχράσθη το δικαίωμα της ελευθερίας και της ισότητας, διότι έμαθε τους πολίτες να θεωρούν την αυθάδεια ως δικαίωμα, την παρανομία ως ελευθερία, την αναίδεια του λόγου ως ισότητα και την αναρχία ως ευδαιμονία. (Ισοκράτης, 436-338 π.Χ., Αθηναίος ρήτορας)
Όταν ο κλοιός σφίγγει όλο και περισσότερο γύρω μας, όταν η συστηματική τρομοκράτηση, η χειραγώγηση συνειδήσεων και η παραμόρφωση της αντίληψης αποτελούν μέρος της καθημερινότητας, το θέμα της ελευθερίας επανέρχεται όλο και πιο βασανιστικό: πόσο ελεύθεροι είμαστε μέσα σε αυτή την κατ’ επίφαση ελευθερία που μας δίνει το σύστημα;
Πόσο ελεύθεροι είμαστε ν’ αποφασίζουμε αυτοβούλως, πόσο ελεύθεροι είμαστε να σχηματίζουμε κρίση για πρόσωπα, καταστάσεις και γεγονότα όταν τα μήντια μας σερβίρουν ανακριβείς, ελλιπείς ή ψευδείς πληροφορίες, πόσο ελεύθεροι είμαστε, σε τελική ανάλυση, να χαιρόμαστε τη ζωή κάθε ώρα και στιγμή όταν χρέη, φόροι, κατασχέσεις, χαράτσια, απολύσεις, ξεσπίτωμα, πείνα κρέμονται σαν μια αόρατη δαμόκλεια σπάθη πάνω από τα κεφάλια μας, που κάνει την καρδιά μας να σφίγγεται και να παραβλέπει τις μικρές (που μπορεί να είναι μεγάλες όμως) χαρές της ζωής;
Όταν η σκέψη μας τρέχει στις απειλές που δεχόμαστε καθημερινά από ένα σύστημα απάνθρωπο και ανάλγητο που δικαιολογεί τα πιο παράλογα πράγματα ως φυσιολογικά, προκειμένου να διατηρήσει τα μετερίζια του, αυτοαναιρούμενο κάθε ώρα και στιγμή καθώς αλλάζει συνέχεια προσωπεία, κάθε τι μικρό ή μεγάλο που περνάει από τη ζωή μας χάνεται και προσπερνιέται γιατί το μυαλό μας είναι μονίμως αλλού και η ψυχή μας φοβισμένη για να μπορέσει ν’ αφεθεί και να νιώσει.
Πόσο ελεύθερος μπορεί να είναι κανείς όταν από μικρό παιδί διδάσκεται την υποταγή, το σκύψιμο του κεφαλιού στον περίφημο “ρεαλισμό” της ζωής, εκπαιδεύεται σε τεχνικές δεξιότητες για να βρει ένα βιοποριστικό επάγγελμα, αλλά δεν ενθαρρύνεται να ανακαλύψει και να καλλιεργήσει τη δημιουργικότητά του, να ονειρεύεται και να ελπίζει (γιατί είναι αντίθετα στον περίφημο “ρεαλισμό”), να έχει οράματα και υγιείς φιλοδοξίες πέραν του ν’ αποκτήσει υλικά αγαθά και να συσσωρεύσει χρήμα για να θεωρηθεί “επιτυχημένος”;
Πόσο ελεύθερος είναι κανείς όταν κάνει ό,τι κάνει γιατί “έτσι τον έμαθαν”, χωρίς ποτέ να εξετάσει το αν τον έμαθαν καλά, για να μην θεωρηθεί “επαναστάτης” και “διαφορετικός”;
Και η ζωή που περνάει και χάνεται, γιατί είναι τόσο μα τόσο μικρή στην παρούσα φάση της!
Αλλά αυτό δεν το σκέφτεται καν, γιατί τον έμαθαν ότι η ζωή καθαυτή δεν είναι σημαντική, σημαντικό είναι να ζει σύμφωνα με τις υπαγορεύσεις του συστήματος, έστω και αν αυτό τον κάνει δυστυχισμένο και διαταραγμένο.
Ήρθε η ώρα λοιπόν να τελειώνουμε με αυτό το σύστημα, να βγάλουμε το κεφάλι από το δύσοσμο βόθρο του και να ανασάνουμε ελεύθερα!
Η Ιστορία επιφύλαξε σε εμάς αυτό το προνόμιο και την ευθύνη.
Πρέπει και ο τελευταίος Έλληνας να κατανοήσει πως ενωμένοι μπορούμε εύκολα να δημιουργήσουμε όσα έχουμε ανάγκη και να αποκρούσουμε ακόμη ευκολότερα τους κινδύνους που μας περιβάλλουν σήμερα… Σε αντιθέτη περίπτωση “θα οδηγηθούμε στο τέλος μας ως έθνος, λαός, ιστορία και πολιτισμός“.
Η Ελλάδα προορίζεται να ζήσει και θα ζήσει…
Προορίζεται να ζήσει διότι στην Ελλάδα εγεννήθη το ωραιότερον και άριστον μεταξύ των ανθρώπων Γένος, από το οποίο κατάγεσαι κι εσύ και οι σημερινοί συμπολίτες σου.
Και θα ζήσει αρκεί όλοι μαζί να βρούμε και να ακολουθήσουμε το πρόσταγμά της…
Το ίδιο αυτό πρόσταγμα που ακολούθησαν οι πρόγονοί μας για να μπορούν οι Έλληνες να αποφασίζουν για το μέλλον τους ελεύθερα, χωρίς να ρωτήσουν κανέναν δυνάστη.
Για να αποφασίζουν και να εκλέγουν τους εκπροσώπους τους ελεύθερα.
Για να κυβερνούν Έλληνες τους Έλληνες.
Παλαιότερα, η κατάλυση της ελευθερίας γινόταν μέσω του πολέμου.
Σήμερα που είμαστε “πολιτισμένοι” γίνεται μέσω διαφόρων “συμμαχιών” στις οποίες υπάρχουν υποτελή έθνη, τα οποία απλώς νομιμοποιούν τις ανεξέλεγκτες αποφάσεις των ισχυρών. Σήμερα δεν χρειάζεται να περάσουν οι στρατοί τα σύνορα.
Για να υπάρξει πραγματική ελευθερία πρέπει να υπάρχουν επιλογές.
Αν δεν υπάρχει η δυνατότητα διαφορετικής επιλογής τότε ουσιαστικά δεν υφίσταται ελευθερία. Σήμερα η παγκοσμιοποίηση θέλει άτομα-καταναλωτές χωρίς ρίζες, δίχως παραδόσεις και βιώματα.
Θέλει άτομα χωρίς διαχρονικούς δεσμούς με το περιβάλλον τους. Η ποικιλομορφία, που αποτελεί τον πλούτο της ανθρωπότητος, είναι εχθρός για την παγκοσμιοποίηση. Γι’ αυτό και η υπονόμευση της γλώσσας και του θρησκευτικού αισθήματος, η διαστρέβλωση της ιστορίας, η αμερικανοποίηση του πολιτισμού και η φολκλοροποίηση της παραδόσεως.
Γι’ αυτό και η παγκοσμιοποίηση μάχεται τα εθνικά κράτη, τις εθνικές ταυτότητες, τις παραδόσεις και τους πολιτισμούς. Μάχεται την ίδια την ελευθερία.
Και ελευθερία είναι να είσαι ο εαυτός σου. Να μην έχεις αλλοτριωθεί. Σημαίνει ότι έχεις αίσθηση της ιστορίας σου, της καταγωγής σου, έχεις συλλογικά βιώματα και αντιστάσεις, έχεις νόημα ζωής. Έχεις ακόμη και άλλη αντίληψη του χρόνου, διότι αποτελείς μέρος μίας αδιάσπαστης αλυσίδος που χάνεται στην ιστορία.
Δεν ζεις στο εφήμερο σήμερα, αλλά ατενίζεις την ζωή και το ιστορικό γίγνεσθαι μέσα από τις γενεές που πέρασαν και αυτές που θα έρθουν.
Εδώ έγκειται η δική μας ιστορική αποστολή.
Να νοηματοδήσουμε ξανά την έννοια και την αξία της ελευθερίας. Να την επανασυνδέσουμε με το Έθνος, την κοινωνία και τους πολίτες. Να την κάνουμε ασπίδα προστασίας του πολιτισμού μας.
Τα μυθεύματα της παγκοσμιοποιήσεως καταρρέουν. Δεν υπάρχουν “πολίτες του κόσμου” και “παγκόσμια δημοκρατία”, διότι ότι είναι παντού είναι και πουθενά. Η ελευθερία και η δημοκρατία έχουν εθνικά σύνορα. Συνδέονται με πατρίδες και πολιτισμούς.
Δεν μπορεί να ισχυρίζεται κάποιος ότι υπερασπίζεται την ελευθερία και παράλληλα να λοιδορεί την εθνική ταυτότητα, να υπονομεύει τις εξουσίες του εθνικού κράτους και τις νομοθετικές αρμοδιότητες του εθνικού κοινοβουλίου.
Ας αναλογισθούμε όλοι τις ευθύνες μας έναντι του Έθνους και της Ιστορίας.
Η ιστορία δεν θα μας χαρισθεί αν φανούμε ανάξιοι των περιστάσεων. Και ο μόνος δρόμος για να υπερασπισθούμε την ελευθερία είναι να αγωνιζόμαστε για την εθνική ανεξαρτησία.
Για κάποιους αυτό ήταν απλώς ένα σύνθημα.
Για εμάς όμως πρέπει να γίνει τρόπος ζωής.
Εξάλλου οι Ελεύθεροι Έλληνες δεν ρωτάνε αν η αλυσίδα τους θα είναι από σίδηρο ή από χρυσό.
Οι Ελεύθεροι Έλληνες ξέρουν γιατί λέγονται Έλληνες.
Είναι οι απόγονοι αυτών που έκαναν μια χώρα μεγάλη και γνωστή διαδίδοντας παράλληλα τα φώτα τους σε όλο τον κόσμο.
Είναι αυτοί που στέκονται απέναντι σε αυτούς, με πρώτους τους πολιτικούς που πάνε να την αφανίσουν, από προσώπου γης.
Είναι περήφανοι που είναι Έλληνες, που ζούν σ’ αυτή την χώρα που ο λαός της ξέρει να αγαπάει, ξέρει να γελά, μια χώρα που έχει τον λαμπρότερο ήλιο του κόσμου…
Όλοι οι Έλληνες γνωρίζουν το μυστικό της ελευθερίας…
Και ποιο είναι το μυστικό της ελευθερίας;
Η ανδρεία. -Περικλής-
[via]