Θελω να σου αστραψω δυο χαστούκια να ξυπνήσεις.
Σε εσένα τον δεκαεξαρι που οδηγείς το παπί με το κράνος αλα μπρατσετα, σε εσένα τον εικοσιπενταρι που γ@μας και δερνεις.
Θελω να σε πάρω να παμε μια βόλτα θελω να δω τη μαγκιά σου , τι λες λοιπον παμε; Ακολουθα με.
Ο δρομος ανηφορικος νεκρική ησυχία, τριγύρω κάθε ηλικίας μαυροντυμενοι με κόκκινα ματια , προχωρα μη μασάς, συ δε πιάνεις το διακοσαρι για πλακα; Συνεχίζουμε λοιπόν, ο ήλιος ψηλά σου καιει τη πλάτη , να τη η εκκλησιά .
Ο κόσμος πηχτρα και δεν ακούγεται ανάσα , τρομακτικο ε; Προχωρα , αργείς, ακολουθούν κι άλλοι μη σταματάς, μπες μέσα παμε να δουμε το νεκρο.
Εχεις παει σε κηδεία εικοσαχρονου; Οχι ε; Βγαλε το σκασμό και κοίτα.
Τι εγινε; Δε μπορείς να δεις καθαρά ; Τα μάτια σου τρέχουν ασταμάτητα τσουζουν, εκεί σε θέλω , σκασε και κοίτα!
Έχεις δει ποτέ παλικαρια γύρω απο φέρετρο ψηλά σαν λευκες να κλαιν ανεξελεγκτα σα μωρα παιδια; Λεγε έχεις δει; Έχεις δει πατέρα να χτυπάει το φέρετρο και να φωνάζει με ολη του τη δυναμη «Σήκω γιε μου να φυγουμε;» Λεγε ειδες; Έχεις δει μανα νεκρη καθισμένη σε καρέκλα να αναπνεει; Ειδες;
Οχι αγαπη μου δε θα φύγεις τώρα θα το δεις ολο το έργο, θα δεις το πατέρα να βροντάει να σπάσει το φέρετρο απ’το πόνο, θα δεις τη μανα να λιποθυμα και να τη συνεφερνουν για να συνεχίσει το Γολγοθά , θα ακούσεις κραυγές απο Αρχαία Τραγωδία να σου ξεσκίζουν τη ψυχη και μετα θα καταλάβεις για πάντα τι θα πει μαγκιά.
Μαγκιά λοιπόν δεν ειναι ούτε τα ποτα , ουτε τα τερμα κοντέρ, ουτε οι γκομενες , ουτε οι κόντρες…
Μαγκιά αγορίνα μου είναι να σου ξεσκίζουν την ψυχή, να σε σκοτώσουν και να πρέπει να ζησεις.
Να ζήσεις γιατί έχεις ακόμη ενα παιδι που σε περιμένει και συ πρέπει να σταθείς
ΒΡΑΧΟΣ αυτη είναι μαγκιά κι απο ‘δω και στο εξής σεβασμός.
Ξυπνα και ζησε.
Ειρήνη Λαγούτατζη Φωτογραφία: Giorgos Papadopoulos