O νέος Περιφερειάρχης Αττικής Γιώργος Πατούλης μίλησε στα «Παραπολιτικά» για το πως μεγάλωσε και την συμβολή της μητέρας του.
«Τα παιδικά μου χρόνια θα ήταν ευχή να μην τα περάσει κανένας. Ξέρετε, βρεθήκαμε με τον αδελφό μου εσώκλειστοι σε μια σχολή, από 3 έως 7,5 χρόνων. Κατόπιν βρεθήκαμε κοντά στη μητέρα μας και εργαστήκαμε μαζί της στο μαγαζί που διατηρούσε για να μας αναθρέψει. Αν δεν δουλεύαμε, δεν θα ζούσαμε. Περάσαμε δυσκολίες πολλές, αλλά ήμασταν ενωμένοι. Εγώ, ο αδελφός μου και η μητέρα μου ζούσαμε σε ένα σπίτι 25 τετραγωνικών. Είχαμε, όμως, μια ηρωίδα μάνα, την κ. Πόπη, η οποία έδωσε τα πάντα και καταφέραμε να σπουδάσουμε».
Πιστεύετε στον Θεό; Έχετε ζήσει αυτό που λέμε θαύμα;
«Ναι, πιστεύω και χαίρομαι γιατί στη ζωή μου έχω συναντήσει σημαντικούς ανθρώπους, οι οποίοι έχουν ταχθεί να υπηρετούν το έργο του Κυρίου και να βοηθούν τον συνάνθρωπο. Σε αυτό το έργο προσπαθώ καθημερινά να συμβάλω και εγώ με όλες τις δυνάμεις μου. Τα θαύματα είναι καθημερινά και επιτυγχάνονται χάρη στη δική μας προσπάθεια και δουλειά. Η προστασία της υγείας και της ζωής των πολιτών και η εξασφάλιση τροφής και στέγης στα δύσκολα χρόνια που πέρασε η Ελλάδα αποτέλεσαν μικρά θαύματα».
Ποιο είναι το αγαπημένο σας θαλάσσιο σπορ;
«Το κολύμπι. Αυτό, όμως, που απολαμβάνω περισσότερο από καθετί άλλο είναι ο δημιουργικός χρόνος που έχω την περίοδο των διακοπών με το γιο μου. Ο Αλέξανδρος και οι φίλοι του πραγματικά με βοηθούν σημαντικά να κατανοήσω τον τρόπο που σκέφτονται τα νέα παιδιά».
Ως γιατρός, ποιο ήταν το πιο δύσκολο περιστατικό που χρειάστηκε να αντιμετωπίσετε;
«Ως γιατρός έχω ζήσει πολλά περιστατικά, κυρίως την περίοδο που εργαζόμουν στο Λαϊκό Νοσοκομείο ως ειδικευόμενος ιατρός. Θα θυμάμαι για πάντα την αγωνία που είχαμε κατά την πρώτη διπλή μεταμόσχευση νεφρού και παγκρέατος. Η ανακούφιση και η ικανοποίησή μας ήταν ιδιαίτερα μεγάλη, καθώς ήταν μια καινοτόμα χειρουργική επέμβαση για εκείνη την εποχή. Ενα άλλο αφορά δύο νέα παιδιά τα οποία μας ήρθαν μια βροχερή μέρα βαριά τραυματισμένα, έπειτα από πτώση δικύκλου λόγω βροχής. Ο ένας νέος που φορούσε κράνος σώθηκε, ενώ ο άλλος, που δεν φορούσε, δυστυχώς πέθανε ύστερα από λίγες ώρες».