Στο βιβλίο Ιστορίας της Γ’ Γυμνασίου, όταν καταγράφεται η μαύρη νύχτα των Ιμίων στη σελίδα 163 αναφέρεται ότι «με αφορμή τη διεκδίκηση της βραχονησίδας Ίμια ξέσπασε κρίση στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, που αποκλιμακώθηκε με αμοιβαίες υποχωρήσεις».
Ουδεμία αναφορά στους ήρωες. Στο Βλαχάκο, τον Γιαλοψό, τον Καραθανάση που έδωσαν τη ζωή τους υπερασπιζόμενοι μια σπιθαμή ιερής Ελληνικής Γης. Η έννοια της Θυσίας, η οποία κράτησε το έθνος όρθιο εδώ και χιλιάδες χρόνια, διαγράφεται από τις συνειδήσεις των Ελλήνων μαθητών. Η θυσία που μεγάλωσε γενιές και γενιές ελλήνων, από το έπος των Θερμοπυλών μέχρι την σταύρωση του Χριστού.
Όταν λοιπόν η τιμή στην θυσία χάνεται, χάνετε μαζί της και το μέλλον ολόκληρου του έθνους. Δεν θα βρεθούν πάλι έλληνες να πέσουν για την πατρίδα, όταν η έννοια της θυσίας δεν αποτελεί βίωμα στις συνειδήσεις. Δεν θα βρεθούν έλληνες να υπερασπίσουν το δημόσιο χρήμα, Όταν αντί για τον Βλαχάκο, τον Καραθανάση και τον Γιαλοψό, διαβάζεις Σημίτη και Πάγκαλο.
Δεν θα βρεθεί έλληνας να δώσει χείρα βοηθείας σε έλληνα που την έχει ανάγκη, όταν τα λαμόγια της Novartis αντί να είναι φυλακή, ποζάρουν στα πρωτοσέλιδα ως θύματα. Διότι τότε ο έλληνας θα προτιμά την μίζα από την εντιμότητα, την προδοσία από την θυσία.