Άρθρο του δημοσιογράφου του Channel 4 Πολ Μέισον για το δημοψήφισμα και τη νέα πρόταση της ελληνικής κυβέρνησης στους θεσμούς. Ο Μέισον εξηγεί γιατί δεν ήταν μάταιο το δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου.
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο του:
“Οι νέες προτάσεις της ελληνικής κυβέρνησης, που δημοσιεύθηκαν αργά χθες το βράδυ, προφανώς συνδέονται με εκείνες που υποβλήθηκαν από τον Jean Claude Juncker την περασμένη Πέμπτη, πριν από το δημοψήφισμα.
Πολλοί Έλληνες νιώθουν απογοητευμένοι, ρωτώντας: ποιο ήταν το νόημα του δημοψηφίσματος; Πολλοί ξένοι παρατηρητές λένε το ίδιο.
Εδώ είναι οι πιο προφανείς απαντήσεις:
Κατ’ αρχάς, η ελπίδα της ελληνικής κυβέρνησης ότι μια ισχυρή εντολή από το δημοψήφισμα θα επέτρεπε ταχείες διαπραγματεύσεις με τους πιστωτές και θα οδηγούσε σε χαλάρωση των όρων, δεν υλοποιήθηκε. Αντ’ αυτού πήρε ένα νέο τελεσίγραφο. Εάν δεν μπορέσουν να ανταπεξέλθουν σε αυτό, η ΕΚΤ και η ΕΕ θα αφήσουν το ελληνικό τραπεζικό σύστημα να καταρρεύσει και θα πετάξουν την Ελλάδα έξω από την Ευρωζώνη. Πράγματι, ένα από τα πιο σημαντικά “επιτεύγματα” αυτού του δημοψηφίσματος ήταν να ακουστεί ξεκάθαρα αυτή η απειλή, από πολιτικούς, οι οποίοι δεν είχαν παραδεχθεί ποτέ ανοιχτά κάτι τέτοιο.
Η ελληνική κυβέρνηση δεν έχει εντολή να φύγει από το ευρώ, καθώς το αποτέλεσμα του 61% ΟΧΙ την περασμένη Κυριακή ήταν σαφής εντολή: “παραμονή εντός ευρώ και να παλέψουμε”.
Δεύτερον, η συμφωνία δεν έχει καμία οικονομική λογική, χωρίς ελάφρυνση του χρέους. Το δημοψήφισμα, σε συνδυασμό με την πίεση των ΗΠΑ, φαίνεται ότι οδήγησε τις κυρίαρχες φωνές της ΕΕ, συμπεριλαμβανομένων της Άνγκελα Μέρκελ και του Ντόναλντ Τουσκ, να παραδεχθούν κατ’ αρχήν την ανάγκη για αναδιάρθρωση του χρέους – η οποία είναι ένας πονηρός τρόπος διαγραφής χρεών.
Τρίτον, η πρόταση εξακολουθεί να διατηρεί μια ισορροπία στον αναδιανεμητικό χαρακτήρα. Ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί ακόμα να την “πουλήσει” ως ένα πολύ διαφορετικό πρόγραμμα σε σχέση με εκείνο που είχε σχεδιαστεί από τον προηγούμενο κυβερνητικό συνασπισμό υπό την συντηρητική ηγεσία. Το 29% φόρου στις εταιρίες είναι ένα παράδειγμα. Ωστόσο, κάνει παραχωρήσεις για τις συντάξεις και για τον ΦΠΑ στα νησιά, τα οποία σήμερα έχουν έκπτωση.
Τέταρτον, είναι το έργο του Ευκλείδη Τσακαλώτου. Ο Τσακαλώτος, όπως έχω ήδη εξηγήσει από τα μέσα Ιανουαρίου, είναι προσηλωμένος σε δύο πράγματα: τη συμμετοχή στην Ευρωζώνη και τη χρήση της κυβέρνησης για την προώθηση του εκσυγχρονισμού και της κοινωνικής αλλαγής. Θέλει να παραμείνει στην εξουσία – όχι να την χάσει από μια κυβέρνηση “τεχνοκρατών”.
Πέμπτον, η συμφωνία έρχεται με μια αίτηση για νέο δάνειο, ώστε να αποπληρωθούν τα χρέη της Ελλάδας για τα επόμενα τρία χρόνια. Αν κάποιος άλλος πληρώσει τα χρέη σας για τρία χρόνια, αυτό θα φέρει μια δημοσιονομική ελάφρυνση και θα αφήσει την Ελλάδα με χρήματα για να δαπανήσει, τα οποία δεν είχε.
Το πιο σημαντικό: δεν πρόκειται για μια τελειωμένη υπόθεση. Αν περάσει από το ελληνικό κοινοβούλιο και στη συνέχεια την ρίξουν στο πρόσωπο Ελλήνων θα γίνει πιο απτή και θα προετοιμάσει την ελληνική κοινωνία για Grexit.
Θα οδηγήσει πιθανότατα σε μερικές παραιτήσεις από τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά μου είπαν ότι η Αριστερά Πλατφόρμα του ΣΥΡΙΖΑ θα τη δεχτεί. Αλλά το να πέρασει από το ελληνικό κοινοβουλίου δεν είναι το πρόβλημα. Να περάσει μέσα από την ΕΕ είναι το πρόβλημα – και αυτό είναι που κάνει τους Έλληνες να προβλέπουν ότι αυτό είναι το τελευταίο στοίχημα πριν το Grexit.
[via]