Ο Ryan Gibbons ήταν μόλις 12 ετών όταν πέθανε από σοβαρή κρίση άσθματος κατά την διάρκεια ενός διαλείμματος στο σχολείο. Θα μπορούσε απλά να είχε πάρει την συσκευή για το άσθμα που κουβαλούσε πάντα μαζί του, αλλά το σχολείο του την πήρε και την κλείδωσε στο γραφείο του διευθυντή.
Καθώς ο Ryan πάλευε να πάρει ανάσα, οι φίλοι του τον πήραν και τον μετέφεραν στο γραφείο όπου βρισκόταν η συσκευή. Αλλά δεν κατάφεραν να φτάσουν εγκαίρως. Ο Ryan πέθανε πριν φτάσει στην συσκευή που θα μπορούσε να του είχε σώσει την ζωή. Δεν επανήλθε ποτέ. Η ημερομηνία ήταν 9 Οκτωβρίου 2012.
Η τραγωδία αυτή συνέβη στο Elgin County School στο Staffordville του Ontario στον Καναδά. Τώρα η μαμά του Ryan, Sarah Gibbons, ηγείται μιας καμπάνιας σε σχολεία για την αλλαγή της πολιτικής του να κρατούνται οι πολύτιμες συσκευές άσθματος μακριά από τα παιδιά με άσθμα – δια νόμου.
Το νομοσχέδιο που θέλει να περάσει ονομάζεται “Νόμος του Ryan” προς τιμή της μνήμης του γιου της. Ο προτεινόμενος νόμος θα αναγκάζει τα σχολεία να αφήνουν τα παιδιά να κρατάνε τις συσκευές για το άσθμα από την στιγμή που είναι συνταγογραφημένες στην τσέπη ή την τσάντα τους.
Η Gibbons λέει ότι ο γιος της είχε πάρει μαζί του μια παραπάνω συσκευή γι’αυτόν ακριβώς τον λόγο. Κι αν δεν έφτανε στο γραφείο του διευθυντή στην ώρα του; Και πάλι, η διεύθυνση του σχολείο του την πήρε.
“Έλαβα πολλά τηλεφωνήματα που έλεγαν ότι ο Ryan είχε πάρει μια συσκευή στο σχολείο και ότι την βρήκαν στην τσάντα του και ότι ήθελαν να πάω να την πάρω γιατί δεν επιτρεπόταν καν να την πάρει μαζί του στο σχολείο”, είπε η μητέρα του Ryan στο εθνικό τηλεοπτικό δίκτυο του Καναδά. “Υποτίθεται ότι υπήρχε μια συσκευή στο γραφείο και αυτή ήταν η μόνη που είχε. Δεν καταλαβαίνω γιατί.”
Όντως, είναι δύσκολο να καταλάβουμε γιατί. Ποιος λόγος να κρύβεται πίσω από αυτή την παράλογη πολιτική; Στις ΗΠΑ, και οι 50 πολιτείες έχουν εγκρίνει νόμους που επιτρέπουν στα παιδιά να κουβαλάνε μαζί τους συσκευές για το άσθμα – αλλά υπάρχουν και μερικά αμερικανικά σχολεία που δεν το επιτρέπουν.
Σύμφωνα με έναν ειδικό, τα σχολεία μερικές φορές φοβούνται ότι μπορεί να θεωρηθούν υπεύθυνα αν ένας μαθητής λάβει την φαρμακευτική του αγωγή λάθος από μόνος του ή επιτρέψει σε κάποιο παιδί να μοιραστεί την συσκευή του.
“Κατανοώ αυτές τις ανησυχίες, αλλά ποια είναι η ευθύνη ενός σχολείου που επιτρέπει σε ένα παιδί με άσθμα να κάνει γυμναστική χωρίς να έχει πρόσβαση στην συσκευή του όταν μια νοσοκόμα δεν είναι στο σχολείο;”, ρωτάει η Maureen George, καθηγήτρια νοσηλευτικής στο Πανεπιστήμιο της Πενσυλβάνια.
Λέει ότι τα σχολεία μερικές φορές απαγορεύουν τις συσκευές για το άσθμα κάτω από μια γενικότερη απαγόρευση των ναρκωτικών.
“Χρειάζεται όμως τα συνταγογραφημένα φάρμακα να μπαίνουν στην ίδια κατηγορία με τα παράνομα ναρκωτικά”, αναρωτιέται η George.