Η Ευδοκία Τσαγκλή, μία από τους επιβάτες του τρένου που κατάφερε να επιβιώσει καθώς το βαγόνι της ήταν αρκετά πιο πίσω από όσα διαλύθηκαν, δεν έχει σταματήσει να μάχεται για να αλλάξει τα δεδομένα και να αποκαλύψει την αλήθεια πίσω από το δυστύχημα.
Η ίδια, λοιπόν, παραχώρησε συνέντευξη στο κανάλι Eleftheros στο Youtube και θέλησε να εξηγήσει όλα όσα έζησε εκείνο το μοιραίο βράδυ, μιλώντας και για τον αγώνα που δίνει έκτοτε.
Όσα αποκάλυψε
«Ήταν να μείνω για εκείνους που δεν έμειναν. Υπάρχουν επιζώντες. Είναι το βαγόνι που έπεσε στο κυλικείο. Εγώ καθόμουν στο προτελευταίο κουπέ ενώ το τελευταίο κύρτωσε τελείως. Φάγαμε πολύ “ξύλο”. Ευχαριστώ που είμαι εδώ. Πιστεύω γενικά, στην ανώτερη δύναμη.
Πήγα πριν 2-3 μέρες στον χώρο που έχει καλυφθεί πλέον, άμεσα κιόλας. Όχι απλά τσιμεντώθηκε, αλλά αφαιρέθηκε ένα μέτρο. Το ξερίζωσαν και το τσιμέντωσαν. Ενώ υπήρχαν ακόμη αγνοούμενοι. Γονείς δεν έχουν πάρει ούτε κοκαλάκι, ούτε καμένο δέρμα του παιδιού τους. Κατάλαβα πόσο σημαντικό είναι για τους γονείς να κάνουν την ταφή και να έχουν κάτι. Οι έρευνες σταμάτησαν λίγες μέρες μετά υποτίθεται ολοκληρωμένες. Εφόσον υπήρχαν ομάδες με σκύλους, δεν έγινε, δεν επιτράπηκε», είπε αρχικά.
Και στη συνέχεια δήλωσε:
«Πριν λίγες μέρες βγήκε το πόρισμα και κάποιες πόρτες άνοιξαν. Το μαύρο κουτί δεν λειτουργούσε. Έχουμε αναπάντητα ερωτήματα για τη φωτιά, γιατί στο πόρισμα έχουν γράψει ότι ήταν σε σύνολο όλα τα έλαια σιλικόνης. Στην ουσία το δικαιολογούν ότι οι τρεις μηχανές συγκρούστηκαν και συσσωρευτικά υπήρχε η ένταση για να γίνει η έκρηξη. Η μία μηχανή πετάχτηκε σε ένα διαφορετικό σημείο. Είναι κάποια πράγματα που τα κοιτούσαμε χθες με τον δικηγόρο μου. Θέλει έρευνα. Προσπαθούμε να γίνουμε χημικοί για να βρούμε μια άκρη. Τέσσερις μήνες μετά δεν έχουμε προχωρήσει σε αυτό. Δεν έμαθα ποτέ τι πήγε να με κάψει στα μούτρα.
Κάποια παιδιά απευθείας εξαϋλώθηκαν. Υπάρχει μια μάνα που βρήκε ένα κομματάκι, 2×3 και ταυτοποιήθηκε από την κόρη της. Προσπάθησε να το κάψει και ήταν σκληρό, ήταν η καρδιά της κόρης της. Έγινε η σμίκρυνση από τη θερμοκρασία. Υπήρχαν και άνθρωποι που κάηκαν ζωντανοί και υπέφεραν από αυτό. Στους 1300 βαθμούς πώς έφτασε; Τέσσερις μήνες μετά συζητάμε τι; Πώς; Λέω και εγώ 57 άτομα αλλά ήταν τόσο φίσκα το βαγόνι, τόσο φίσκα το κυλικείο. Γιατί μπαζώθηκε τόσο γρήγορα;».