Πολλοί ιδιοκτήτες γαϊδουριών στη Σαντορίνη διασταυρώνουν τα ζώα τους με μουλάρια ώστε να μπορούν να μεταφέρουν βαρύτερους τουρίστες.
Κατά τους καλοκαιρινούς μήνες, από το Μάιο έως τον Οκτώβριο, τα κρουαζιερόπλοια που καταφθάνουν καθημερινά φέρνουν στο νησί έως και 1.200 τουρίστες την ημέρα, οι οποίοι θαυμάζουν τα ειδυλλιακά λευκά του σπίτια.
Η Σαντορίνη είναι γνωστή για το λοφώδες έδαφός της και τα γαϊδούρια χρησιμοποιούνταν από παλιά στη μεταφορά των ανθρώπων σε μέρη που τα οχήματα δεν έχουν πρόσβαση, όπως τα Φηρά.
Αλλά οι ακτιβιστές των δικαιωμάτων των ζώων ισχυρίζονται ότι όσο η παχυσαρκία αυξάνεται, τα ζώα αναγκάζονται να μεταφέρουν όλο και μεγαλύτερα φορτία, ενώ εργάζονται πολλές ώρες, επτά ημέρες την εβδομάδα μες τον ήλιο, χωρίς ξεκούραση και νερό – δουλειά που τα αφήνει με τραυματισμούς στη σπονδυλική στήλη και με ανοικτές πληγές από την κακομεταχείριση και τις σέλες.
Και οι φιλανθρωπικές οργανώσεις λένε ότι λόγω των υπέρβαρων τουριστών, οι ντόπιοι που επιθυμούν να αξιοποιήσουν στο έπακρο τα ζώα τους αναγκάζονται να διασταυρώσουν τα γαϊδούρια με μουλάρια, τα οποία είναι μεγαλύτερα και ψηλότερα, για να έχουν μεγαλύτερη αντοχή και να μπορούν να μεταφέρουν βαρύτερα φορτία.
Ένας εκπρόσωπος μιας φιλοζωικής οργάνωσης, δήλωσε: “Συνιστάται στα ζώα να μην μεταφέρουν περισσότερο από το 20% του σωματικού τους βάρους.”
“Οι παχύσαρκοι και υπέρβαροι τουρίστες, σε συνδυασμό με την έλλειψη σκιάς και νερού, καθώς και τη ζέστη και τα πολλά σκαλιά, είναι αυτό που προκαλεί ένα τόσο μεγάλο πρόβλημα.”
“Πρέπει να υπάρχει περιορισμός βάρους. Ta γαϊδουράκια δεν θα έπρεπε να μεταφέρουν παραπάνω από 50 κιλά, αλλά πώς θα επιβαλλόταν κάτι τέτοιο και ποιος θα ήταν εκεί για να σιγουρευτεί ότι εφαρμόστηκε;”
“Τώρα πρέπει να καταφύγουμε στη χρησιμοποίηση μουλαριών, διότι τα γαϊδούρια δεν είναι αρκετά δυνατά.”
Η 42χρονη Χριστίνα Καλούδη, μετακόμισε στο νησί από την Αθήνα πριν από 10 χρόνια και δημιούργησε τον ένα σύλλογο για την ευημερίας των ζώων της Σαντορίνης για να βοηθήσει στην απαγόρευση της υπερβολικής εργασίας των γαϊδουριών.
Είπε ότι τα τελευταία δέκα χρόνια έχει παρατηρήσει ότι ο αριθμός των υπέρβαρων τουριστών που φτάνουν στο νησί από την Αμερική, τη Ρωσία και το Ηνωμένο Βασίλειο, τριπλασιάστηκε.
Οι ντόπιοι ισχυρίζονται καθημερινά ότι τα γαϊδουράκια κάνουν τέσσερις έως πέντε διαδρομές μέχρι τα λευκά λιθόστρωτα σκαλοπάτια στην περιοχή των Φηρών με τη θερμοκρασία να φτάνει έως και τους 30C, συχνά χωρίς ανάπαυση, χωρίς προστασία από τον ήλιο και χωρίς νερό.
“Η περίοδος των διακοπών στα νησιά είναι πλέον πολύ μεγαλύτερη από ό,τι ήταν, πράγμα που σημαίνει ότι τα γαϊδουράκια εργάζονται σχεδόν καθ ‘όλη τη διάρκεια του χρόνου.”
“Αν δεν μεταφέρουν τους τουρίστες στα σκαλιά, μετακινούν οικοδομικά υλικά ή μεταφέρουν μεγάλους σάκους απορριμμάτων.”
“Υπάρχουν κάποιοι καλοί ιδιοκτήτες που ακολουθούν τον κώδικα, αλλά γενικά τα γαϊδούρια δουλεύουν σκληρά και στη συνέχεια απορρίπτονται όταν τελειώνουν την επαγγελματική τους ζωή.”
“Συνήθως αναγκάζονται να δουλεύουν σε άσχημες συνθήκες χωρίς αρκετό νερό, καταφύγιο ή ξεκούραση και έπειτα τα βρίσκω δεμένα έξω από το καταφύγιό μου, σχεδόν πεθαμένα.”
Το 2008 υπογράφηκε διεθνής κώδικας πρακτικής για την εκμετάλλευση ιπποειδών από κατοίκους του νησιού, παράλληλα με την ίδρυση του καταφυγίου γαϊδουριών.
Αλλά χωρίς να έχει οριστεί όργανο για την επιβολή των κανονισμών, οι ιδιοκτήτες συχνά υποβάλλουν τα γαϊδούρια να εργάζονται σκληρά πριν τα εγκαταλείψουν όταν δεν είναι πλέον ικανά να δουλέψουν.
Και η Χριστίνα ισχυρίζεται πως όταν τα γαϊδουράκια έρχονται στο τέλος της επαγγελματικής τους ζωής συχνά εγκαταλείπονται να πεθάνουν.
Πρόσθεσε: “Τα γαϊδούρια είναι πολύ ανθεκτικά ζώα και θα συνεχίσουν να προχωράνε για όσο καιρό μπορούν.”
“Έχω εδώ συνήθως από 15 έως 25 γαϊδούρια, αλλά χαίρομαι που οι άνθρωποι τα φέρνουν σε μένα, καθώς κανονικά θα εγκαταλείπονταν για να πεθάνουν. Ξέρουν ότι το καταφύγιο μου είναι εδώ.”
“Για μερικά, η τελευταία τους διαδρομή είναι στο καταφύγιο επειδή απέχουν μόνο λίγες ώρες από το θάνατο.”
“Πολλοί άνθρωποι απλά δεν ενδιαφέρονται για την ευημερία των ζώων αλλά με τα social media, είναι πολύ πιο δύσκολο για τους ντόπιους να κρύψουν την κακοποίηση.”
“Δεν θέλουμε να εμποδίσουμε τους ντόπιους να ζουν ή να χρησιμοποιούν γαϊδουράκια, αλλά να τα φροντίζουν με σωστό και ανθρώπινο τρόπο.”
Το καταφύγιο γαϊδουριών που εδρεύει στο Ηνωμένο Βασίλειο και ιδρύθηκε το 1969, δημιούργησε επίσης ανησυχίες σχετικά με τις τρέχουσες συνθήκες εργασίας των ζώων αυτών.
Ένας εκπρόσωπός του, δήλωσε: “Το καταφύγιο δεν προωθεί ενεργά τη χρήση γαϊδουριών και μουλαριών σε οποιαδήποτε μορφή τουρισμού.”
“Το καταφύγιο εξέφρασε ανησυχίες σχετικά με τις τρέχουσες συνθήκες εργασίας πολλών γαϊδουριών και μουλαριών που εργάζονται στο νησί της Σαντορίνης και φροντίζει για την επιβολή κανονισμών και τη διόρθωση ζητημάτων όπως η έλλειψη καταφυγίου από τον ήλιο, η έλλειψη νερού, οι υπερβολικές ώρες εργασίας και την υπερφόρτωσή τους.”