Για ακραίο φυσικό φαινόμενο χιλιετίας έκανε λόγο ο καθηγητής διαχείρισης φυσικών καταστροφών, Ευθύμιος Λέκκας μιλώντας στην ΕΡΤ.
«Μετά από αυτό το ακραίο φυσικό φαινόμενο που ήταν ένα φαινόμενο χιλιετίας και με το δεδομένο ότι μέσα σε τέσσερα χρόνια εκδηλώθηκαν δύο φαινόμενα χιλιετίας, είχαμε και τον “Ιανό” πριν τρία χρόνια υπάρχει μία γενική εν πάση περιπτώσει σκέψη και προβληματισμός για το πώς θα μπορέσουμε να δομήσουμε την επόμενη μέρα. Βεβαίως προέχει. αυτό που γίνεται σήμερα η διάσωση των πολιτών, η ανακούφιση από την ταλαιπωρία και η ταχεία επάνοδος στην κανονικότητα, αλλά υπάρχουν διάφορα θέματα. Και αυτά τα θέματα είναι τα θέματα της τροφοδοσίας και της υποστήριξης αυτού του πληθυσμού άμεσα, πράγμα το οποίο έχει δρομολογηθεί. Είναι τα θέματα της ενημέρωσης και της πληροφόρησης, είναι τα θέματα της κοινωνικής συνδρομής, είναι τα θέματα της προσωρινής ή ημιμόνιμης κατοικίας, Είναι όλα αυτά που θα βελτιώσουν τις συνθήκες των συμπολιτών μου γιατί κατάγομαι από την Καρδίτσα και αυτά έχουν δρομολογηθεί. Από εκεί και πέρα όμως μπαίνουν θέματα υποδομών, μπαίνουν θέματα επαναφοράς και ανάπτυξης περιοχής σε διάφορα επίπεδα».
Σε ερώτηση για τη γεωεδαφολογική αλλαγή που ενδεχομένως να έχει γίνει στη Θεσσαλία ο κ. Λέκκας τόνισε ότι «Είναι ένα θέμα καθαρά περιβαλλοντικό, είναι ένα θέμα καθαρά αγροτικό, ένα θέμα που αγγίζει και άλλες παραμέτρους, δεν είναι μονάχα οικονομικό κλπ. Θεωρώ ότι ως προς το περιβαλλοντικό σκέλος όλη αυτή η διαδικασία εντάσσεται μέσα στις φυσικές διεργασίες η οποία για το γεωλογικό χρόνο είναι φυσιολογικές. Δηλαδή ο Θεσσαλικός κάμπος διαμορφώθηκε από τεράστια τέτοια γεγονότα τα τελευταία δύο εκατομμύρια χρόνια. Συνεπώς εμείς βλέπουμε τις επιπτώσεις στο περιβάλλον σήμερα, αλλά τις βλέπουμε κάτω από τη δική μας οπτική, την οπτική της ζωής των πενήντα των εκατό χρόνων το πολύ. Όμως είναι ένα φαινόμενο καθαρά περιβαλλοντικό, που διαμόρφωσε τον θεσσαλικό κάμπο, που τον έκανε τόσο παραγωγικό και που είναι αυτός που είναι σήμερα με τη μεγάλη ανάπτυξη. Από κει και πέρα όμως, πρόσκαιρες επιπτώσεις θα υπάρχουν στην παραγωγή, στην αγροτική παραγωγή, η οποία καταστράφηκε, η οποία θα δυσκολευτεί αμέσως μετά να ανακάμψει γιατί έχουμε τα φερτά υλικά τα οποία σκεπάζουν το γόνιμο έδαφος».
Στο αν έχει τεθεί θέμα οριστικής μετοίκησης και μη δημιουργίας ξανά των οικισμών που επλήγησαν ο καθηγητής διαχείρισης φυσικών καταστροφών ανέφερες ότι «Κοιτάξτε, είναι ένα θέμα αυτό το οποίο έχει τεθεί το παρελθόν στο τραπέζι και ιδίως μετά τους σεισμούς του 1995 στην Κοζάνη – Γρεβενά, όπου ήταν 20 – 30 οικισμοί που έπαθαν σημαντικές βλάβες, από 10 – 20 σπίτια ο κάθε οικισμός, και κάναμε μία προσπάθεια συνένωσης αυτών των οικισμών τότε, προκειμένου να πάνε σε ασφαλείς περιοχές και να είναι οι οικισμοί πιο δυναμικοί, με τα σχολεία τους κλπ. Εν μέρει απέδωσε, εν μέρει δεν απέδωσε. Και γιατί; Γιατί συνήθως σε αυτές τις περιπτώσεις, επειδή είναι άνθρωποι οι οποίοι είναι δεμένοι με το χώρο, είναι πολύ δύσκολο να απομακρυνθούν. Βεβαίως, αυτό μπορεί να επιχειρηθεί σε κάποιες οικιστικές μονάδες μικρές, προκειμένου να γίνουν πιο δυναμικές, πιο ασφαλείς καταρχήν γιατί αυτό είναι το κυριότερο και στη συνέχεια να δούμε την όλη διαδικασία. Είναι θέματα σχεδιασμού, ανάπτυξης και είναι το κυρίαρχο θέμα που μπαίνει και στη θεωρία διαχείρισης καταστροφών. Τελικός στόχος είναι να καταστήσουμε τις περιοχές οι οποίες έχουν πληγεί πιο ανθεκτικές στα επόμενα φαινόμενα».
Εκτός από το ύψος της βροχής καθοριστικό ρόλο παίζουν όπως επεσήμανε ο κ. Λέκκας « η υδρολογική λεκάνη, η ανάπτυξη των ρευμάτων, είναι ο τύπος ανάπτυξης των ρεμάτων, τα γεωλογικά κριτήρια, είναι οι χρήσεις γης, είναι ο προσανατολισμός του πρανούς. Είναι πάρα πολλά θέματα τα οποία ουσιαστικά επιτρέπουν να αναπτυχθούν καταστροφικά φαινόμενα. Και δεν είναι μόνο η έντονη βροχόπτωση σαν βροχόπτωση, είναι τα πλημμυρικά φαινόμενα, είναι η διάβρωση, είναι η κατολίσθηση, οι θαλάσσιες πλημμύρες[…] Η κάθε περιοχή πρέπει να μελετάται διαφορετικά. Έχουμε αναπτύξει τεχνογνωσία πάνω σε αυτό, έχουμε κάνει αρκετές προσπάθειες σε αρκετές περιοχές της χώρας».