Ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε (Wolfgang Schäuble) γεννήθηκε στις 18 Σεπτεμβρίου 1942 στην πόλη Φράιμπουργκ του κρατιδίου της Βάδης – Βυρτεμβέργης. Γιος φοροτεχνικού, σπούδασε νομικά και οικονομικά στα Πανεπιστήμια Φράιμπουργκ και Αμβούργου. Το 1970 διορίστηκε δικηγόρος και τον επόμενο χρόνο έλαβε το διδακτορικό του από το Πανεπιστήμιο του Αμβούργου. Αρχικά δούλεψε ως εφοριακός στο κρατίδιο της Βάδης – Βυρτεμβέργης, αλλά γρήγορα τον απορρόφησε η πολιτική.
Η πολιτική του καριέρα ξεκίνησε το 1961 από τη νεολαία του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος, ενώ κατά τη διάρκεια των πανεπιστημιακών του σπουδών διατέλεσε πρόεδρος των χριστιανοδημοκρατών φοιτητών. Το 1972 εκλέγεται για πρώτη φορά βουλευτής και επανεκλέγεται μέχρι σήμερα. Από το 1984 έως το 1989 διετέλεσε υπουργός Ειδικών Υποθέσεων στην κυβέρνηση του Χέλμουτ Κολ και από 1989 έως το 1991 υπουργός Εσωτερικών, όπου συνέβαλε τα μέγιστα στην ενοποίηση των δύο Γερμανιών.
Στις 12 Οκτωβρίου 1990 έπεσε θύμα δολοφονικής απόπειρας από ένα παράφρονα, ο οποίος τον πυροβόλησε τρεις φορές κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας του. Μία από τις σφαίρες τον έπληξε στη σπονδυλική στήλη και τον άφησε ανάπηρο. Έκτοτε κυκλοφορεί με αναπηρικό καροτσάκι.
Ο Σόιμπλε ήταν ο επικεφαλής της διαπραγμάτευσης της Κυβέρνησης Κολ με την Ανατολική Γερμανία. Αυτός έταζε ατιμωρησίες στους σταλινικούς ηγέτες της, προκειμένου οι Δυτικοί να λεηλατήσουν την πατρίδα εκατομμυρίων Ανατολικογερμανών. Αυτός έδωσε το σύνθημα για το μεγαλύτερο «πλιάτσικο» στην ιστορία της Γερμανίας.
Ο Σόιμπλε, υπηρετώντας απόλυτα τον στόχο του, έγινε ο άνθρωπος, ο οποίος ξεπούλησε για «ψίχουλα» την περιουσία της Ανατολικής Γερμανίας στους βιομηχάνους της Δυτικής Γερμανίας …σ” αυτούς, που είδαμε παραπάνω με μεγάλη ακρίβεια ποιοι ήταν. Ο Σόιμπλε ήταν ο άνθρωπος εκείνος, ο οποίος «απεκατέστησε» τις λίγες ζημιές που υπέστησαν οι Ναζί μεταπολεμικά και εξαιτίας του κομμουνισμού. Ο Σόιμπλε τούς έδωσε πίσω τις περιουσίες, που κάποτε έχασαν στην Ανατολική Γερμανία.
Αφού αυτοί οι κυρίαρχοι Ναζί της Γερμανίας τον χρησιμοποίησαν, για να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα των ισχυρών Γερμανών εις βάρος όλων των αδυνάτων ομοεθνών τους, έκριναν ότι θα τους ήταν χρήσιμος ακόμα πιο πολύ. Όλες τις εξετάσεις είχε περάσει ο Σόιμπλε. Εφόσον είχαν αποφασίσει να κάνουν οικονομική επίθεση εναντίον των «κατώτερων» της Ευρώπης, θα τους εξυπηρετούσε ως «στρατηγός» της νέας τους στρατηγικής …Θα γινόταν ο νέος Υπουργός Οικονομικών της Κεντρικής γερμανικής Κυβέρνησης. Θα γινόταν μια νέα «αλεπού» της Γερμανίας, αλλά διαφορετική από τον Ρόμελ.
Το νέο μεγάλο «κόλπο» της Γερμανίας και των Ναζί ήταν έτοιμο …Θα επαναλάμβαναν τους εαυτούς τους …Μέσω της δήθεν ευρωπαϊκής ενοποίησης, θα κατακτούσαν την Ευρώπη. Όπως στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο ο Krupp και οι όμοιοί του κατήσχαν όλες τις βιομηχανίες των ανταγωνιστών τους, έτσι περίπου κάνουν και σήμερα οι επίγονοί τους.
Ας ψάξει να δει κάποιος πότε και εξαιτίας ποιων εξελίξεων συνέβαιναν εξελίξεις στο θέμα της ευρωπαϊκής ενοποίησης. Η πορεία τής Γερμανίας και η σχέση της με τις υπόλοιπες χώρες ήταν αυτή, που προκαλούσε τις εξελίξεις στην Ευρώπη …Ο σχεδιασμός άλλαξε και όχι οι στόχοι. Οι νέοι Ναζί της Γερμανίας απλά λόγω σχεδιασμού δεν εμφανίζονται με στρατιωτικές στολές, αλλά σαν «επενδυτές», που αγοράζουν. Γι” αυτό θέλουν «περισσότερη» Ευρώπη. Θέλουν «περισσότερη» Ευρώπη μόνον όταν μπορούν να «καταπιούν» αυτό το «περισσότερο».
Αυτό, το οποίο κάνουν πλέον καθημερινά και εις βάρος όλων των λαών δεν διαφέρει από αυτό, το οποίο έκαναν οι Ναζί με τα τανκ. Καθημερινά επιτίθενται στα κράτη, πρωταγωνιστώντας σε έναν ακήρυχτο πόλεμο. Με τα ασυναγώνιστα επιτόκια της Γερμανίας αγοράζουν στην πραγματικότητα τα πάντα τζάμπα.
Απλά εκμεταλλεύονται την ενιαία ευρωπαϊκή αγορά και κάνουν αυτό, το οποίο πάντα απαγορευόταν. Χρησιμοποιούν την κρατική δύναμη της Γερμανίας, για να επιβληθούν στον ιδιωτικό ανταγωνισμό και άρα με αθέμιτες συνθήκες. Αγοράζουν, λόγω γερμανικής οικονομίας —και άρα με μηδενικά επιτόκια— ευρωπαϊκές κερδοφόρες επιχειρήσεις, όπως για παράδειγμα έγινε πρόσφατα με την Ducati. Στην πραγματικότητα τούς βγαίνει «τζάμπα», εφόσον με τα κέρδη των ίδιων των εταιρειών κάνουν απόσβεση των δανείων που συνάψανε, προκειμένου να τις αποκτήσουν.
Όμως, αυτό το οποίο περιγράψαμε είναι απόλυτα παράνομο και ανήθικο, γιατί είναι αθέμιτος ανταγωνισμός. Όταν ιδιωτικές εταιρείες «νικούν» ανταγωνίστριες εταιρείες με τις δυνατότητες των οικονομιών αλλά και τις μυστικές υπηρεσίες των κρατών τους, υπάρχει αθέμιτος ανταγωνισμός.
Με τη δύναμη του κράτους της Γερμανίας «νικούν» οι ιδιώτες Γερμανοί επιχειρηματίες τους αβοήθητους ιδιώτες Ιταλούς επιχειρηματίες στο παράδειγμά μας. Έχουν γίνει προκλητικά επιθετικοί …σε σημείο να γίνονται μισητοί. Όπως για παράδειγμα είναι μισητός ο εγγονός του Ναζί Πόρσε, ο οποίος σήμερα, ως ιδιοκτήτης της Φόλκς Βάγκεν, πιέζει την Άλφα Ρομέο για εξαγορά.
…Την πιέζει ως γνήσιος Ναζί κακοποιός και πέρα από κάθε δεοντολογία της αγοράς και της οικονομίας. Πιέζει τη διοίκησή της με απειλές και εκβιασμούς, που είναι ανήθικοι ακόμα και όταν ασκούνται στα πεζοδρόμια από αλήτες. Ούτε οι νταβατζήδες του δρόμου δεν διεκδικούν εξαγορές με τον τρόπο που το κάνει ο Φέρντιναρντ Πιχ. Μιλάμε για πράγματα, τα οποία έχουν ξεφύγει πέρα από κάθε έλεγχο.
Αν αυτά τα κάνουν οι ιδιώτες Γερμανοί εις βάρος των περιουσιών ιδιωτών επιχειρηματιών, φαντάζεται κάποιος τι κάνουν απέναντι σε πολιτικούς και στελέχη, οι οποίοι διαχειρίζονται κρατικές επιχειρήσεις …Τι κάνουν εκεί όπου τους «παίρνει» καί να διαφθείρουν καί να «απειλούν». Φαντάζεται κάποιος πώς συμπεριφερόταν ο Πρόεδρος της Ντόιτσε Τέλεκομ απέναντι στους αρμόδιους υπουργούς και στη διοίκηση του ΟΤΕ, όταν τον «πολιορκούσε» …Όταν τον «πολιορκούσε» με τη βοήθεια των γερμανικών μυστικών υπηρεσιών και των δωσίλογων τύπου Χριστοφοράκου και Κόκαλη.
Επικεφαλής όλων αυτών των «ανταγωνιστικών» και επικίνδυνων επιχειρηματιών είναι ο Σόιμπλε, ως Υπουργός των Οικονομικών της «ασυναγώνιστης» Γερμανίας. Ο άνθρωπος κάνει ό,τι έκανε πάντα …Δικηγόρος του «διαβόλου» είναι και όχι οικονομολόγος …Δεν έχει σχέση με τα οικονομικά …Ακόμα και ως Υπουργός Οικονομικών δεν ασχολείται με τα οικονομικά …Δεν τον έχουμε ακούσει ποτέ να μιλάει για οικονομικά.
Τον έχουμε ακούσει να μιλάει γι” αυτούς, που αφορούν τα οικονομικά. Αυτός λαμβάνει τις έτοιμες εκθέσεις και τους στόχους των Γερμανών γραφειοκρατών και προσπαθεί να τις «περάσει» ως πολιτική …Προσπαθεί να τις επιβάλει ως πολιτική εις βάρος όλων εκείνων, οι οποίοι θίγονται από τους γερμανικούς «στόχους».
Στην πραγματικότητα δεν είναι Υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας …Είναι Υπουργός Πολέμου με πρόφαση το Οικονομικό. Με αυτόν τον πόλεμο ασχολείται καθημερινά. Γι” αυτόν τον λόγο βρίσκεται σε διαρκή επαφή με τα ΜΜΕ της Γερμανίας. Από αυτόν ξεκινάνε όλες οι «επιθέσεις», που κατά καιρούς έχουν δεχθεί οι Ευρωπαίοι από τις διάφορες Bild και τα Focus. Αυτός συντονίζεις τις «προβοκάτσιες» των ΜΜΕ και τις προσαρμόζει κατόπιν στους σχεδιασμούς τους.
Μέσω των ΜΜΕ ανοίγει τη «συζήτηση» αυθαίρετα με τους όρους που θέλει και την ολοκληρώνει όπως εξ αρχής είχε αποφασίσει. Όλη την ημέρα στις εγκαταστάσεις των ΜΜΕ βρίσκεται και προπαγανδίζει τις επιλογές της γερμανικής Κυβέρνησης …Κάνει αυτό, το οποίο έκανε πάντα …Υπερασπίζεται ό,τι συμφέρει την «ντοπαρισμένη» Γερμανία.
Κάποτε προπαγάνδιζε το «δίκαιο» των ντοπαρισμένων αθλητών της Γερμανίας έναντι των «τεμπέληδων» και των «κατώτερων» αθλητών. Μετά προπαγάνδιζε το «δίκαιο» της «ντοπαρισμένης» Δυτικής Γερμανίας έναντι της «τεμπέλικης» Ανατολικής Γερμανίας των «άχρηστων» κομμουνιστών.
Σήμερα κάνει το ίδιο για την «ντοπαρισμένη» γερμανική οικονομία έναντι των «τεμπέληδων» του Νότου …Αυτή είναι η εξειδίκευση το Σόιμπλε και όχι η οικονομία …Δεν ασχολείται καν με την οικονομία …Ηθικολογεί εις βάρος των θυμάτων της γερμανικής ανηθικότητας …Βρίζει πρώτος στο όνομα της Γερμανίας πριν αρχίσουν να βρίζουν οι άλλοι τη Γερμανία …Κατηγορεί τους μη ανταγωνιστικούς πριν αυτοί αρχίσουν να ψάχνουν τα περί αθέμιτων ανταγωνισμών.
Αυτό ακριβώς είναι η γερμανική οικονομία. Πρώτη στην Ευρώπη, εξαιτίας του αθέμιτου ανταγωνισμού. Στην κυριολεξία «ντοπαρισμένη» …»Ντοπαρισμένη» με αμερικανικά δολάρια. Όταν η Γερμανία δανειζόταν τεράστια ποσά, για ν” αποκτήσει την ανταγωνιστικότητά της, διέφθειρε τα υπόλοιπα ευρωπαϊκά κράτη, προκειμένου να γίνονται αυτά οι σπάταλοι πελάτες της και να βάζουν «λουκέτα» στις δικές τους επιχειρήσεις.
Με τον τρόπο αυτόν οι Γερμανοί έστησαν μια τεράστια «πυραμίδα», η οποία, μέσω της διαφθοράς όλων των υπολοίπων κρατών, έφερε τη Γερμανία στην κορυφή τής ευρωπαϊκής οικονομίας. Τώρα προσπαθούν οι Γερμανοί να «προσφέρουν» στα θύματά τους τα μυστικά της «ανταγωνιστικότητας», τη στιγμή που γνωρίζουν ότι στις «πυραμίδες» το μυστικό δεν είναι στη γνώση, αλλά στη σειρά με την οποία «μπήκε» κάποιος στο «παιχνίδι» …Μας δουλεύουν τα κτήνη.
Αυτήν την «ντοπαρισμένη» οικονομία υπερασπίζεται ο Σόιμπλε …Την υπερασπίζεται με τον γνωστό προτεσταντικό τρόπο …Τον τρόπο της ηθικολογίας …Την εξηγεί με τον γνωστό γερμανικό τρόπο …Τον τρόπο του ρατσισμού των «ανωτέρων», που η «φύση» τούς έκανε ασυναγώνιστους.
Πριν προλάβουν οι λαοί να κατηγορήσουν τη Γερμανία για ανηθικότητα μέσα στην ΕΕ, τρέχουν οι Γερμανοί να κατηγορήσουν τους πάντες για ανηθικότητα. Πριν προλάβουν οι λαοί να καταγγείλουν τον νεοναζισμό τής σημερινής Γερμανίας, τρέχουν οι Γερμανοί να κατηγορήσουν τους πάντες για τεμπελιά και ανικανότητα …Αυτής της στρατηγικής είναι επικεφαλής ο Σόιμπλε.
Αυτό το ανθρωπόμορφο κτήνος όχι μόνον δεν τιμωρήθηκε από καμία Δικαιοσύνη, επειδή ως Πρόεδρος της Εθνικής Επιτροπής για τα σπορ έστειλε στον τάφο και στα ψυχιατρεία πολλούς νέους αθλητές, αλλά έχει «προαχθεί» και ανέλαβε να στείλει στον «τάφο» ολόκληρους λαούς. Αυτό το τροχοφόρο σκουπίδι όχι μόνον δεν απεβίωσε, εξαιτίας της υπόθεσης Τρόιχαντ, αλλά παριστάνει τον «ευεργέτη» μιας Ανατολικής Γερμανίας, η οποία σήμερα δυστυχεί και υποφέρει, εξαιτίας του ξεπουλήματος που υπέστη.
Όμως, αυτό το οποίο δεν έκανε η γερμανική Δικαιοσύνη, το έκανε η μοίρα. Ο Σόιμπλε, ο οποίος ήθελε να «τιμωρήσει» τους Έλληνες και όλους τους Ευρωπαίους του Νότου, γιατί έζησαν πέρα από τις δυνατότητές τους, τιμωρείται από τη μοίρα, επειδή έζησε πέρα από τις δυνατότητές του. Για το κτήνος, που λέγεται Σόιμπλε, είναι πέρα από τις δυνατότητές του να ζει ως φυσιολογικός άνθρωπος. Πολύ πριν ο Σόιμπλε λοιπόν βάλει σε «μνημόνιο» τους λαούς, τον έβαλε τον ίδιο σε «μνημόνιο» η μοίρα.