Το όμορφο κορίτσι, μέλος της γνωστής αλυσίδας ξενοδοχείων, έσβησε στον ύπνο του από ανακοπή καρδιάς την ημέρα των γενεθλίων του – Λαμπερή, χαμηλών τόνων και με αγάπη για τις τέχνες, είχε ξεκινήσει τη δική της ανεξάρτητη πορεία, μακριά από την οικογενειακή επιχείρηση που μετρά περισσότερα από 60 χρόνια ως ηγέτιδα του κλάδου
Την Πέμπτη 4 Μαρτίου η Ελλη Διβάνη έκλεισε τα 33 της χρόνια και μαζί με τη μητέρα της γιόρτασαν οι δυο τους αυτή την ιδιαίτερη μέρα του χρόνου που σηματοδοτεί τον ερχομό μας στη ζωή. Η πανδημία άλλωστε δεν άφηνε περιθώρια για μια πιο μεγάλη συγκέντρωση με φίλους και φίλες της νεαρής κληρονόμου της γνωστής οικογένειας των ξενοδοχείων Divani, που την έπαιρναν τηλέφωνο από νωρίς για ευχές.
Οταν το βράδυ η κοπέλα με τα όμορφα μάτια καληνύχτισε τη μητέρα της και ξάπλωσε, η μοίρα έπαιξε ένα από αυτά τα παιχνίδια που ανατρέπουν τα πάντα.
Το όμορφο κορίτσι δεν ξύπνησε ποτέ. «Εφυγε» έτσι ξαφνικά μέσα σε ένα βράδυ. Εσβησε στον ύπνο του από ανακοπή καρδιάς και η μητέρα του έμελλε να είναι αυτή που θα έβρισκε τη μοναχοκόρη της νεκρή.
Οι γιατροί που κλήθηκαν εσπευσμένα δεν μπόρεσαν να κάνουν τίποτε για το γλυκό κορίτσι με τα ευγενικά χαρακτηριστικά που δεν πρόλαβε να ζήσει.
Λίγες ώρες μετά ο νονός της Ελλης, Γιώργος Χατζηστεργίου, έγραψε ένα αντίο που συγκλόνισε: «Για την Ελλη Διβάνη, βαφτισιμιά μου και κόρη του παιδικού μου φίλου Ερρίκου Διβάνη, δεινού αρχιτέκτονα που ασχολήθηκε επαγγελματικά με την οικογενειακή ξενοδοχειακή επιχείρηση, και της Σοφίας (οι οικογένειές μας γνωρίζονται πάνω από 100 χρόνια), δικών μου ανθρώπων που τους πάντρεψα. Δεν μου αρέσει, δεν θέλω να γράφω για τρέχοντα στενά προσωπικά ζητήματα, μα η απώλεια ενός νέου κοριτσιού -λίγα χρόνια μετά την απώλεια του πατέρα της- με ξεπερνά».
Κάποιοι θυμήθηκαν ότι μόλις πριν από τρία χρόνια η φιγούρα της 30χρονης τότε Ελλης στην κηδεία του πολυαγαπημένου της πατέρα Ερρίκου Διβάνη είχε συγκλονίσει συγγενείς και φίλους που είχαν δώσει το «παρών» στο τελευταίο αντίο.
Μαζί με τη μητέρα της Σοφία Θεοδοσοπούλου-Διβάνη, συγγενείς και φίλοι συνόδεψαν τον αγαπημένο τους άνθρωπο στην τελευταία του κατοικία στα Τρίκαλα. Την πόλη που αγαπούσε πολύ ο καταξιωμένος επιχειρηματίας, αυτός που μαζί με τα ξαδέλφια του γιγάντωσαν τον ομώνυμο ξενοδοχειακό όμιλο, ο οποίος θρηνεί άλλη μία απώλεια.
Η νεαρή κληρονόμος έσβησε στην κατοικία όπου ζούσε με τη μητέρα της στο Παλαιό Ψυχικό, σκορπίζοντας ανείπωτη θλίψη στην οικογένειά της και τους φίλους της που σοκαρίστηκαν στο άκουσμα της είδησης.
Για όλους ήταν τόσο ξαφνικός ο θάνατός της που δεν ήξεραν τι να υποθέσουν αρχικά, αφού τα αποτελέσματα των εξετάσεων έγιναν γνωστά την Τρίτη και, όπως γράφτηκε, ο θάνατος προήλθε από ανακοπή καρδιάς.
Η κηδεία της στα Τρίκαλα ράγισε καρδιές, ενώ λόγω της πανδημίας μόλις εννιά άτομα μπήκαν στην εκκλησία για να αποδώσουν το «ύστατο χαίρε» σε ένα κορίτσι που δεν πρόλαβε να ζήσει.
Αγαπημένη οικογένεια
Μεγάλωσε σε μια οικογένεια στην οποία δεν υπήρχαν οικονομικά προβλήματα, εισπράττοντας αγάπη από τους γονείς της. Η Ελλη ήταν ένα καλό παιδί που πάντα έδινε.
Ανθρωποι που την έζησαν γνώριζαν ότι ήταν δική της απόφαση να μην εμπλακεί επαγγελματικά με τα οικογενειακά ξενοδοχεία, αφού από νεαρή ηλικία λάτρεψε τον χώρο της τέχνης και των εικαστικών.
Ετσι έμεινε μακριά από τον όμιλο Divani, τον οποίο ξεκίνησαν το 1958 οι Αριστοτέλης και Γιώργος Διβάνης από τα Τρίκαλα, όπου άνοιξαν το πρώτο τους ξενοδοχείο.
Η Ελλη ήταν ζωγράφος, ενώ εσχάτως σχεδίαζε και γυναικεία κοσμήματα, μια αγαπημένη ενασχόληση για το όμορφο κορίτσι που παρέμενε μέχρι την τελευταία μέρα της ζωής του ένα πλάσμα ιδιαίτερα χαμηλών τόνων.
Υιοθέτησε τη συμβουλή του πατέρα της να πορεύεται χωρίς να φωνάζει το επίθετό της και έτσι δεν ήταν καθόλου κοσμική persona. Απέφευγε τη δημοσιότητα και προτιμούσε να ζει μακριά από τα φώτα της, έχοντας δίπλα της λίγους και πολύ καλούς φίλους, με τους οποίους έκανε διακοπές σε αγαπημένα της νησιά όπως η Υδρα. Η καθημερινότητά της ήταν γεμάτη από την τέχνη, αφού ζωγράφιζε συνέχεια, ενώ παρακολουθούσε τα δρώμενα και τις νέες τάσεις στον εικαστικό χώρο που τόσο αγαπούσε.
Πάνω απ’ όλα η φιλοξενία
Μια ιδέα που ξεκίνησε και έγινε πράξη στην Ελλάδα της δεκαετίας του 1950, όταν η χώρα έκανε δειλά τα πρώτα της βήματα στον τουρισμό.
Αυτή ήταν η αφετηρία για τα ξενοδοχεία Διβάνη, από τους ιστορικούς πλέον ξενοδοχειακούς ομίλους της χώρας που μετρά πάνω από 60 χρόνια αδιάλειπτης παρουσίας στον ελληνικό τουρισμό με επτά ξενοδοχειακές μονάδες στην Αθήνα, στα Μετέωρα, στη Λάρισα και την Κέρκυρα.
Σήμερα η τρίτη γενιά της οικογένειας Διβάνη αποτελεί ενεργό δυναμικό του ομίλου σε καίριες θέσεις, συνεχίζοντας και εξελίσσοντας το όραμα του ιδρυτή Αριστοτέλη Διβάνη και οδηγώντας τον όμιλο ακόμα πιο μπροστά στη νέα εποχή της φιλοξενίας με τη διαρκή αναβάθμιση και των επτά ξενοδοχείων.
«Θεωρούμε τη φιλοξενία μια μορφή τέχνης», δηλώνει σήμερα η διοίκηση του ομίλου με διευθύνοντα σύμβουλο τον κ. Σπύρο Διβάνη, γιο του Αριστοτέλη, ο οποίος ήταν και ο εμπνευστής της ιδέας για το πρώτο ξενοδοχείο τη δεκαετία του ’50 στη Θεσσαλία.
Το 1958 ο Αριστοτέλης Διβάνης αποφάσισε να εγκαταλείψει το εμπόριο και το παντοπωλείο του στα Τρίκαλα ακολουθώντας τη συμβουλή τού τότε πρωθυπουργού Κωνσταντίνου Καραμανλή για την ενασχόλησή του με τον τουρισμό και τη φιλοξενία. Ηταν η περίοδος που ο ελληνικός τουρισμός περνούσε σταδιακά στην εποχή των κρατικών «Ξενία» και ήταν τότε ακριβώς που ο Τρικαλινός επιχειρηματίας μαζί με τον αδελφό του Γιώργο εγκαινίασε το πρώτο ξενοδοχείο στα Τρίκαλα. Το πρώτο αυτό ξενοδοχειακό εγχείρημα θεωρήθηκε εξαρχής καινοτόμο, με το καθένα από τα 65 δωμάτια της μονάδας να διαθέτει το δικό του λουτρό. Η αγάπη για τη φιλοξενία και το επιχειρηματικό πνεύμα του Αριστοτέλη έδειξαν τον δρόμο και για τη συνέχεια, με τον ίδιο να αποσύρεται από οποιαδήποτε άλλη εμπορική δραστηριότητα και να εστιάζει αποκλειστικά στον ξενοδοχειακό κλάδο.
H απώλεια του πολυαγαπημένου της πατέρα Ερρίκου Διβάνη είχε συγκλονίσει την άτυχη Ελλη
Με την πρώτη επιχειρηματική πρωτοβουλία στον χώρο του τουρισμού να στέφεται με επιτυχία, η οικογένεια διέβλεψε την ανερχόμενη εξέλιξη του εμβληματικού προορισμού των Μετεώρων και πήρε τη μεγάλη απόφαση για την ίδρυση του δεύτερου ξενοδοχείου στην Καλαμπάκα. Μετά το τέλος της δικτατορίας ο όμιλος ήταν πλέον ο μεγαλύτερος στη Θεσσαλία ανοίγοντας την τρίτη του μονάδα, αυτή τη φορά στην πόλη της Λάρισας.
Το επόμενο βήμα έμοιαζε προδιαγεγραμμένο: λίγο πριν από τη συμπλήρωση της δεύτερης δεκαετίας στον ξενοδοχειακό κλάδο, ο ιδρυτής του ομίλου σε συνεργασία με την οικογένεια Ζαφόλια εγκαινίασαν το πρώτο ξενοδοχείο στην Αθήνα, στην περιοχή της Ακρόπολης. Επελέγη στρατηγικά το δημοφιλέστερο σημείο της χώρας και παγκοσμίως αναγνωρίσιμο για να ταυτιστεί με το πρώτο ξενοδοχείο του ομίλου στην πρωτεύουσα. Η κάθοδος στην Αθήνα ήταν επιτυχημένη και καταλυτική για τη μετέπειτα πορεία. Η τρίτη δεκαετία του ομίλου Διβάνη έφερε ένα ακόμη ξενοδοχείο στην Αθήνα, το «Divani Zafolia Alexandras», ένα ιστορικό κτίριο σε μια Αθήνα που άλλαζε. Ωστόσο, αργότερα οι οικογένειες Διβάνη και Ζαφόλια διαχώρισαν τις δραστηριότητές τους, με την πρώτη να κρατά τη μονάδα της Ακρόπολης και τη δεύτερη αυτή στην Αλεξάνδρας.
Η καθοριστική δεκαετία
Επόμενος σταθμός ήταν η Κέρκυρα. Το νησί του Ιονίου αποτελούσε τότε έναν από τους πιο δημοφιλείς τουριστικούς προορισμούς για το βρετανικό κοινό, το οποίο είχε ξεκινήσει να αυξάνεται αισθητά χρόνο με τον χρόνο. Ο Αριστοτέλης Διβάνης προείδε την αύξηση της τουριστικής ροής και εισήλθε δυναμικά στη δεκαετία του 1980 εξαγοράζοντας το «Corfu Kanoni». Ετσι, γεννήθηκε το πολυτελές «Divani Corfu Palace» το οποίο μετατράπηκε σε ένα μοναδικό για την περιοχή θέρετρο.
Η δεκαετία αυτή ήταν καθοριστική και για την εδραίωση του ομίλου στην πρωτεύουσα: το 1986 είναι η χρονιά που άρχισε να δραστηριοποιείται στις επιχειρήσεις του ομίλου μετά την ολοκλήρωση και των μεταπτυχιακών σπουδών του, ο Σπύρος Διβάνης, γιος του Αριστοτέλη. Η πείρα του ιδρυτή σε συνδυασμό με τη δυναμική και τις καινοτόμες ιδέες της νέας γενιάς οδήγησε τον όμιλο στα επόμενα βήματα. Αν και ήταν μια δύσκολη περίοδο για τον ελληνικό τουρισμό, ο όμιλος επανατοποθετήθηκε δυναμικά στην αγορά της Αθήνας και κέρδισε το στοίχημα εξαγοράζοντας το ιστορικό ξενοδοχείο «Caravel». Μέσα σε τρία χρόνια το «Divani Caravel» έγινε η πρώτη σε κερδοφορία ξενοδοχειακή επιχείρηση και υπήρξε από τις πρώτες επιλογές στην πρωτεύουσα για τη διεξαγωγή εκδηλώσεων και συνεδρίων στις δεκαετίες που ακολούθησαν, αποτελώντας διαχρονικά και ένα από τα πιο γνωστά στέκια για συναντήσεις βουλευτών και πολιτικών.
Στην επέτειο των 40 ετών του, ο όμιλος τόλμησε μία ακόμη σημαντική επένδυση εξαγοράζοντας το εμβληματικό τοπόσημο των νοτίων προαστίων, το «Απόλλων Παλάς» στη Βουλιαγμένη, μία ακόμη στρατηγική κίνηση για την παρουσία του στην Αττική Ριβιέρα. Η ριζική ανακαίνιση του «Απόλλων Παλάς», το οποίο μετονομάζεται σε «Divani Apollon Palace & Thalasso», καθώς και η δημιουργία ενός υπερσύγχρονου κέντρου θαλασσοθεραπείας 3.500 τ.μ. και του συνεδριακού Κέντρου «Αριστοτέλης Διβάνης» έθεσαν τις βάσεις για την αναβαθμισμένη παρουσία του ξενοδοχείου. H συνεχής προσπάθεια για την παροχή μοναδικών υπηρεσιών έφεραν την απόκτηση ενός ακόμη ξενοδοχείου του «Divani Apollon Suites», το boutique ξενοδοχείο δίπλα στο «Divani Apollon Palace & Thalasso».
Η πορεία των επόμενων ετών -που, σημειωτέον, δεν ήταν ανέφελα λόγω και της μεγάλης κρίσης του τουρισμού της Αθήνας, η οποία επαναλαμβάνεται και τώρα λόγω της πανδημίας- έφερε σημαντικές διακρίσεις με διεθνή αναγνώριση των ξενοδοχείων του ομίλου, όπως η ένταξη στην οικογένεια των Leading Hotels of the World. Σταθερή, πάντως, έμεινε η επιμονή του ομίλου στο κομμάτι των ανακαινίσεων σε όλες τις εγκαταστάσεις του.
Πηγή; protothema.gr