Ένας Έλληνας πατέρας ξεσπά μέσα από ένα κείμενου που έχει κάνει αίσθηση:
Δυστυχώς οι σημερινές Ελληνίδες μανάδες δεν νοιάζονται καθόλου μα καθόλου για τα παιδιά τους. Παίρνω για παράδειγμα την σύζυγο μου. Δεν ασχολείται καθόλου με το παιδί μας.
Δεν προλαβαίνει λέει να πηγαίνει το παιδί στο σχολείο ούτε φυσικά να το παίρνει. Όσον αφορά τις δραστηριότητες του παιδιού απουσιάζει παντελώς.
Εκεί βέβαια που βρίσκει πάντα χρόνο είναι τα Σαββατοκύριακα. Όχι για να τα περνάει με την οικογένεια της αλλά με τις φίλες της. Το κόλπο δουλεύει ως εξής.
Χρησιμοποιούν τα παιδιά ως βιτρίνα για να πηγαίνουν σε παιδότοπους στους οποίους κάθονται τουλάχιστον ένα πεντάωρο. Μετά περνάνε στο επόμενο στάδιο. Δηλώνουν πιεσμένες και ζητούν να βγούνε έξω μόνες τους και καλά για θέατρο και φυσικά μετά για ποτό. Άλλο ένα πεντάωρο εξαφανισμένες.
Ακολουθεί η συνέχεια. Δεν πάμε κάπου ένα Σαββατοκύραικο; Δήθεν για να περάσουν καλά τα παιδιά. Βέβαια το οικογενειακό τραπέζι όχι απλώς σπανίζει απλά δεν υπάρχει.
Και αναρωτιέμαι. Το να θέλουν να αποκοπούν από τους συζύγους τους είναι δικαίωμα τους. Το να χρησιμοποιούν όμως τα παιδιά σαν πρόσχημα για να ξεσαλώνουν απλά μόνο και μόνο γιατί δεν θέλουν να ασχολούνται με την οικογένεια τους , ποιος τους δίνει αυτό το δικαίωμα; Και η τραγωδία ποια είναι;
Να τις δείτε στην γιορτή της Μητέρας (8 Μαίου) το τι απαιτήσεις έχουν από τους συζύγους τους. Και να κέρασμα, και να δώρο και να βόλτα. Κυριολεκτικά λυπάμαι για τις σύγχρονες Ελληνίδες μάνες. Είναι άξιες της τύχης τους.
Θα συμφωνήσω ότι όχι, όλες οι μαμάδες δεν είναι ίδιες. Η εξαίρεση όμως επιβεβαιώνει τον κανόνα. Δεν θέλω όμως να είμαι άδικος. Μπορεί να έχω πέσει εγώ στην περίπτωση. Ενδεικτικά θα αναφέρω ένα γεγονός.
Ξεκίνησα να πηγαίνω την κόρη μου σε μαθήματα μπαλέτου επειδή της αρέσει πάρα πολύ. Η σύζυγος δεν ακολουθούσε. Κάποια στιγμή ήρθε στην σχολή για να παρακολουθήσει την μικρή. Αποτέλεσμα;
Σε χρόνο ρεκόρ συνεννοήθηκε με τις άλλες μαμάδες της παρέας της. Ξεκίνησαν μαθήματα στο τμήμα ενηλίκων. Στη συνέχεια ακολούθησαν το ίδιο μοτίβο.
-Γιατί αργήσατε;»
-Μετά το μάθημα πήγαμε για καφέ, είναι η μόνιμη απάντηση.
Για το αν το παιδί έχει φάει ή έχει διαβάσει κανένα ενδιαφέρον. Προσωπικά απλά έπαψα να ασχολούμαι τόσο μαζί της όσο και μαζί τους. Προτεραιότητα εννοείται στο παιδί και τις ανάγκες του.
Δεν χρειάζονται ούτε καυγάδες ούτε τσακωμοί ούτε σκηνές. Απλά μερικές καταστάσεις όταν δεν μπορείς να τις αλλάξεις ή να τις βελτιώσεις απλά τις εγκαταλείπεις. Ούτως ή άλλως ο καθένας κρίνεται σε αυτήν την ζωή από την πορεία του και τις επιλογές του.
Σας ευχαριστώ και πάλι για τον χρόνο σας και ελπίζω να μην σας κούρασα.
Πέτρος
Το άρθρο αυτό δημοσιεύθηκε στην ιστοσελίδα singleparent.gr