Την ώρα που το πανελλήνιο προσπαθεί να συνέλθει από τη νέα γυναικοκτονία που σημειώθηκε στη Σαλαμίνα με θύμα τη 43χρονη Γεωργία και δράστη τον 71χρονο σύντροφό της Χρήστο, ανατριχίλα προκαλούν όσα αποκάλυψε στην «Espresso» στενή φίλη της αδικοχαμένης γυναίκας, η οποία κατάφερε να οδηγήσει τις αστυνομικές Αρχές στη σύλληψη του φονιά.
Οι δηλωσεις της φίλης τους
Κλαίγοντας με λυγμούς, η Β. εξιστόρησε στην εφημερίδα την αρρωστημένη σχέση του ζευγαριού, και μίλησε για τη στιγμή που έμαθε για τη δολοφονία της φίλης της αλλά και για όσα ακολούθησαν ανάμεσα στην ίδια, στον κυνικό ένοπλο δράστη και στις αστυνομικές Αρχές, τις οποίες οδήγησε στα ίχνη του.
«Γνωρίζω και τη Γεωργία και τον Χρήστο. Η κόρη μου ήταν στην ίδια τάξη, στο ειδικό σχολείο ΑμεΑ με τον Μανώλη, τον γιο της Γεωργίας. Οι δυο τους γνωρίστηκαν μέσα από τη δουλειά. Στην αρχή όλα ήταν ομαλά, όπως σε κάθε σχέση, μετά βλέπαμε έναν εκνευρισμό, υπήρχε ένταση.
Εδώ και χρόνια ξεκίνησαν οι τσακωμοί, η Γεωργία όμως έκανε τα πάντα, ήταν πολύ υπομονετική μαζί του… Πολλές φορές άκουγα για το παιδί βρισίδια, του μίλαγε άσχημα και του έλεγα “Χρήστο, σε παρακαλώ, έχω κι εγώ παιδί, νιώθω προσβλητικά και εγώ που έχω παιδί ΑμεΑ”» ανέφερε και πρόσθεσε:
«Ο Μανώλης τον φοβόταν και μαζευόταν πάντα. Εκείνος τον έβριζε και του φώναζε. Ηταν πολύ δεμένος με τη μάνα του, όταν έλειπε μαζευόταν και ασχολιόταν με το κινητό. Οταν, όμως, έλειπε ο Χρήστος, το παιδί ήταν ένα άλλο παιδί. Αγαπημένο, ήρεμο, σε άκουγε.
Η Γεωργία στο παρελθόν τού ζήτησε να χωρίσουν, αλλά πάντα τα ξαναέβρισκαν. Την έχω δει και πολλές φορές χτυπημένη, με μαυρισμένα μάτια, φορούσε γυαλιά ηλίου ακόμη και στη βροχή, σκισμένα χείλη, μελανιές στα χέρια και στο υπόλοιπο σώμα».
Στη συνέχεια εξιστορεί τη στιγμή που η 43χρονη της εκμυστηρεύτηκε τον εφιάλτη που ζούσε.
«Είχα να τους δω από κοντά από το αποχαιρετιστήριο πάρτι της σχολικής χρονιάς των παιδιών. Υστερα από καιρό με πήρε τηλέφωνο να βρεθούμε για καφέ. Μου είπε “δεν περνάω καλά, θέλω να τον χωρίσω”. Της είπα “εσύ ήσουν αυτή που τον αγαπούσες, ήθελες να τον παντρευτείς”. Και μου απάντησε “δεν περνάω καλά, υποφέρω, δεν μου φέρεται καλά, ούτε στο παιδί. Θα τον διώξω, δεν αντέχω άλλο”. Τη ρώτησα γιατί δεν πάει να τον καταγγείλει και μου απάντησε “έχεις την εντύπωση ότι δεν το έχω κάνει;
Και την άλλη μέρα έχω καταλήξει με σκισμένες μπλούζες, χτυπημένη πλάτη”. Τον φοβόταν πολύ. “Ο φόβος μου έχει να κάνει με το παιδί μου” μου είπε. Και ακούω μετά να μου λέει “με έχει βάλει να κάνω πράγματα που δεν θα ήθελα ποτέ”» αποκαλύπτει και συνεχίζει:
«Εμένα κάπου ο νους μου με πήγαινε στο παιδί. Σκέφτηκα μήπως έχει κακοποιηθεί το παιδί… Τη ρώτησα γιατί έφυγαν από εκεί που έμεναν και μου απάντησε ότι “ο Χρήστος δεν πλήρωνε ποτέ τα ενοίκια, δεν είχαμε να φάμε, ό,τι λεφτά έπαιρνε τα έπαιζε στον τζόγο, στα “φρουτάκια”».
Η μοιραία μέρα
«Την Τρίτη είχαμε διακοπή ρεύματος και δεν είχα δει την επικαιρότητα, Με πήρε τηλέφωνο η συνοδός του πούλμαν και με ρώτησε αν ξέρω τη Γεωργία. “Είναι πεθαμένη” μου λέει. Ετρεμα. Της λέω “τι είπες;”. Ηρθε μετά το ρεύμα, άνοιξα τηλεόραση και δεν πίστευα στα αυτιά και τα μάτια μου. Εκείνη την ώρα ενστικτωδώς παίρνω τηλέφωνο τον Χρήστο.
Και τον ρωτάω “τι έκανες, ρε;”. Ηταν ηρεμότατος. “Τι έκανα;” μου απάντησε. “Πες μου στα ίσα τι συμβαίνει” του λέω. “Τι έκανα, ρε φιλαράκι; Εγώ δεν πειράζω κανέναν, με ξέρεις. Πώς κάνεις έτσι;” μου είπε. Τον ρώτησα αν τη σκότωσε και μου απάντησε “Πας καλά, ρε; Υπάρχει απόδειξη για αυτό που λες; Τι; Την έχουν σκοτώσει;
Ενας λιγότερος στη Γη”. Δεν το παραδεχόταν ότι τη σκότωσε. “Καλά, καλά προσπάθησε να ηρεμήσεις” μου λέει και του λέω “δεν σε βλέπω να ταράζεσαι” και γέλαγε. Μου λέει “τι να κάνουμε; Ηρέμησε εσύ και τα λέμε μετά” και το έκλεισε» λέει και συνεχίζει: «Υστερα από δύο τρία λεπτά με πήρε να δει τι λένε στα κανάλια. “Σε ενδιαφέρει το πόσο διάσημος έχεις γίνει; Με δουλεύεις τώρα;” του είπα.
“Ρε, πας καλά; Η γυναίκα ήταν για δέσιμο, με χτυπούσε, με απατούσε” μου είπε. Του λέω “έχεις αποδείξεις γι’ αυτά που λες;” και μου απαντάει “γιατί εσείς έχετε αποδείξεις ότι την έχω σκοτώσει εγώ;”. Πήρα την Αστυνομία και μου είπαν, αν με ξαναπάρει, να τον κάνω να παραδεχτεί τον φόνο. “Εφόσον το έχει ακόμη ανοιχτό, σου έχει εμπιστοσύνη” μου είπαν.
Τον πήρα μετά πάλι και τον ρώτησα πού είναι. Τον άκουγα φέσι, έλεγε ασυναρτησίες. “Αγάπη μου, φιλενάδα μου, είμαι στο Αλάτι Πιπέρι” μου είπε. Είναι ένα μαγαζί τέσσερα πέντε στενά πάνω από το σπίτι μου. “Τι κάνεις”, του λέω, “εδώ στο Κερατσίνι; Δεν είσαι Σαλαμίνα;”. “Οχι, ήρθα να πιούμε καφέ” μου απάντησε. Του είπα ότι δεν είμαι στο σπίτι. Με το που άκουσα ότι είναι κοντά μου, με την καραμπίνα, πήρα το παιδί στο αμάξι και έφυγα.
Επικοινώνησα με την Αστυνομία και πήγα στο τμήμα. Μου ζήτησαν να τον πάρω τηλέφωνο με ηρεμία και να του πω ότι είμαι μαζί του και θα τον υποστηρίξω, για να μάθω πού είναι. Παράλληλα, έστειλαν περιπολικό στο Αλάτι Πιπέρι, αλλά δεν είχαν βρει κάποιον. Μπήκα στο αμάξι, του μίλησα, του είπα “αγόρι μου, εμείς σ’ αγαπάμε, είσαι καλό παιδί, μην κάνεις κακό στον εαυτό σου”.
“Να σου πω την αλήθεια, γιατί πάντα μ’ εσένα ανοίγομαι. Πήγα στο σπίτι και έβγαλα το όπλο μου, ένα 45άρι, το άδειασα επάνω της, ηρέμησα, είμαι ελεύθερος, ξαλάφρωσα” μου είπε. “Το λες τόσο ήρεμα; Εχεις κάνει έγκλημα” του είπα και απάντησε “την αγαπούσα και εκείνη είχε γκόμενο”.
Του είπα να πάει να παραδοθεί για να ελαφρύνει τη θέση του. “Δεν με ενδιαφέρει, θα πάω σε άλλη φάση, σε άλλον κόσμο, δεν με ενδιαφέρει η ζωή μου χωρίς τη Γωγώ. Θα φύγω, να με θυμάσαι πάντα, σε αγαπάω” μου είπε, και τον ρώτησα πού είναι. “Εδώ που πηγαίναμε τα παιδιά, το Ειδικό 1ο Κερατσινίου, στη Χαραυγή, σε κάτι φορτηγά” μου είπε. Του είπα ότι θα πάω και μου το έκλεισε. Τα είπα όλα στους αστυνομικούς. Τους οδήγησα στο σχολείο… Περάσαμε από το αμάξι του, αλλά είχε κρυφτεί.
Είχαμε και ένα μέρος στο λιμάνι, όπου πίναμε καφέ, εκεί όπου πάνε τα καράβια προς Μυτιλήνη, άρεσε στη Γωγώ… Πήγαμε και από εκεί. Μέσα από τις κλήσεις που είχα εγώ μαζί του βρήκαν το στίγμα του. Τον βρήκαμε, του βάλανε χειροπέδες. Στο κάθισμα δίπλα του είχε καραμπίνα. Ημουν μπροστά στη σύλληψη, αλλά με είχαν στο αυτοκίνητο που είχε φιμέ τζάμια, οπότε εκείνος δεν με είδε, πιστεύω. Ηταν και το παιδί μου μαζί και μου είπε “μαμά, βάλε την κουκούλα σου μη μας δει ο κ. Χρήστος”. Είχα μείνει άφωνη. Ηρθαν άτομα από την πλευρά της Γωγώς και με ευχαριστούσαν. Το χρωστούσα στη Γωγώ».