Η Εκκλησία και οι εκπρόσωποί της είχαν πάντα μια ξεχωριστή θέση στη σάτιρα του Τζίμη Πανούση, ο οποίος έφυγε από τη ζωή, σε ηλικία 64 ετών, μετέ από ανακοπή καρδιάς που υπέστη.
Πριν από τρία περίπου χρόνια, το Πάσχα του 2015, ο εκκεντρικό καλλιτέχνης είχε επισκεφθεί την Ιερά Μονή Παναχράντου στην Άνδρο, από όπου καταγόταν.
Είχε συναντήσει έναν φίλο του από την σκηνή του ροκ της δεκαετίας του ’90, ο οποίο μονάζει εκεί, και μίλησαν για όλα: Από την αντιδικτατορική δράση, μέχρι τους… Iron Maiden.
Αυτή η επίσκεψη περιγράφεται στην ιστοσελίδα enandro ως εξής:
«Τελικά μερικά πράγματα συμβαίνουν γιατί…πρέπει να συμβούν». Αυτό ήταν το τελικό συμπέρασμα του Τζίμη Πανούση στο μεταπασχαλινό γεύμα στην Πανάχραντο. Με την φράση αυτή εξήγησε την δική του καλλιτεχνική διαδρομή, αλλά και την πορεία του Ευδόκιμου στην καλογερική!
Η συζήτηση του Τζίμη με τον Ευδόκιμο, τον Αέτιο και τον Φιλάρετο τα είχε όλα. Ενατένιση στα ανθρώπινα, μνήμες του Τζιμη και του Αέτιου από την ελληνική ροκ σκηνή της δεκαετίας του ’90 και την έλευση των Iron Maiden στην Ελλάδα (!) και αναμνήσεις από την αντιδικτατορικη δράση της δεκαετίας του ’70 με δύο παλιόφιλους του που τώρα κάνουν πολιτική καριέρα.
Ο Τζίμης είναι ανδριώτης εκ μεταγραφής! Εδώ και πολλά χρόνια έχει σπίτι στις Μένητες. Η Άνδρος είναι ο τόπος που χρόνια τώρα “δραπετεύει” τα καλοκαίρια, το Πάσχα. αλλά και όποτε μπορεί. Πριν 15 χρόνια γνώρισε και αγάπησε το μοναστήρι και τον Ευδόκιμο. Από τότε έγινε τακτικός επισκέπτης του μοναστηριού και φίλος του Ευδόκιμου. Στην πορεία ξαναβρέθηκε με τον Αέτιο και έγινε φίλος με τον Φιλάρετο.
Φυσικά δεν είναι ο πρωτός ούτε ο τελευταίος που έχει αυτή τέτοια προσωπική σχέση με τον Ευδόκιμο. Πολλοί καλλιτέχνες και διανοούμενοι έχουν ξεχωρίσει την προσωπικότητα του γέροντα. Ίσως γιατί ο Ευδόκιμος έχει κάποια στοιχεία από Μακρυγιάννη: μοναδική αμεσότητα, πηγαία καλοσύνη, έντονη προσωπικότητα και λαϊκή θυμοσοφία. Σπάνια στοιχεία που τον κάνουν ιδιαίτερα αγαπητό.
Οι λεπτομέρειες της συζήτησης κατά την διάρκεια του γεύματος πολλές. Δύσκολο να περιγραφούν. Όπως και οι απότομες στροφές των θεμάτων. Το πιο αξιοσημείωτο όταν ο Τζίμης, κάποια στιγμή, σχολιάσε πως στην Άνδρο είναι πάρα πολλοί καλλιτέχνες με ξεχωριστή καριέρα, που θα μπορούσαν να βοηθήσουν το νησί. Όμως ποτέ κανείς δεν τους προσέγγισε.
Η χαλαρή συζήτηση πήγαινε προς το τέλος όταν έγινε ένα απροσδόκητο συμβάν. Ξαφνικά ανοίγει η πόρτα της μικρής τραπεζαρίας και μπαίνει μια κυρία με τον σύζυγο της. Χαιρετούν την ομήγυρη γελαστοί. Τους αντιχαιρετούν όλοι και η κυρία ασπάζεται το χέρι του Ευδόκιμου, που είναι στην μια κεφαλή του τραπεζιού. Μετά γυρίζει πηγαίνει προς Τζίμη, που είναι στην άλλη κεφαλή. Ο Τζίμης δίνει ευγενικά το χέρι του για χαιρετσιμό. Όμως η κυρία σκύβει και …το φιλάει! Χαμογελάμε όλοι που πέρασε τον γενειοφόρο Τζίμη για παπά και κάποιος της εξηγεί πως είναι ο κ. Πανούσης!
Ο Τζίμης σχολιάζει: “προσοχή όχι ο υπουργός!” Και συνεχίζει ατάραχος: “δεν πειράζει, κοντεύω να το συνηθίσω! Με τόσους ρόλους παπάδων που έχω παίξει σχεδόν βρίσκω …φυσιολογικο να μου φιλάνε το χέρι! Τώρα ετοιμάζομαι για να παίξω και τον ρόλο ενός μοναχού! Άλλωστε είναι αρκετοί αυτοί που με χαιρετούν στον δρόμο νομίζοντας με παπά! Δεν τους απογοητεύω: τους αντιχαιρετώ και συνεχίζω! Αν το σκεφτείς η δουλειά που κάνω μοιάζει με του παπά. Μαζεύω από τον κόσμο αυτά που θέλει να πει, αυτά για τα οποία θέλει να ξεσπάσει. Τον “εξομολογώ” δηλαδή. Και μετά του τα ξαναδίνω πίσω για να γελάσει. Βοηθώ να εκτονωθούν. Άρα είμαι εξομολόγος του κοινού μου”!
Γελάμε όλοι με την “εξομολόγηση” του Τζίμη. Και ο Ευδόκιμος κλείνει την κουβέντα:”άμα έχει αγάπη σε ότι κάνει ο άνθρωπος αρκεί. Η αγάπη τον βοηθά να το κάνει καλά”. Κάπως έτσι γελαστά και θυμόσοφα προσπεράσαμε την αμηχανία της κυρίας που πήρε τον Τζίμη για παπά…».
Δείτε τις φωτογραφίες: