Ο Λάκης Λαζόπουλος μιλά στην Μαρία Ανδρέου και στην εφημερίδα Espresso και μεταξύ άλλων αναφέρεται στην ημέρα των Θεοφανίων και αποκαλύπτει πως πριν αρκετά χρόνια η κακοκαιρία παραλίγο να τον οδηγήσει σε πνιγμό σε ένα ταξίδι του.
Κύριε Λαζόπουλε, για σας τα Θεοφάνια είναι μια εορτή της χριστιανοσύνης με ιδιαίτερο συμβολισμό;
Από τα κάλαντα όλων των εορτών μού αρέσουν από παιδάκι πιο πολύ αυτά των Θεοφανίων «σήμερα τα φώτα και ο φωτισμός» και πάντα θεωρώ ότι υπάρχει στη ζωή του ανθρώπου αυτή η φώτιση που έχει και μια θεϊκή προσέγγιση.
Μεγαλώνοντας, κατάλαβα ότι κατά τη διάρκεια της χρονιάς πέφτει στη ζωή του ανθρώπου μεγάλο σκοτάδι και αυτή η γιορτή έρχεται να σου θυμίσει την έξοδο προς το φως. Οπότε το νιώθω αυτό που έρχεται, το προσδοκώ και θα πάω να ανάψω το κερί μου.
Πιστεύετε;
Ναι. Θα σας αποκαλύψω κάτι. Έχω κάνει τάμα και έχω ανάψει με μεγάλη ευλάβεια μια λαμπάδα στη χάρη της Παναγίας στην Τήνο γιατί παραλίγο να πνιγώ σ’ ένα καράβι και σώθηκα.
Είχα ταξιδέψει με ένα παλιό σκαρί και έναν γέρο καπετάνιο για 25 μέρες σε όλο το Αιγαίο και πέσαμε σε τέτοια κακοκαιρία που μου ήρθαν κλάματα στα μάτια. Περιμέναμε το τέλος, κύματα μας σκέπαζαν από παντού.
Έτσι μου ήρθε και η ιδέα και έγραψα την επιθεώρηση «Ήταν ένα μικρό καράβι». Αυτός ο παππούς ήταν τόσο ιδιαίτερος που πέθανε χειμώνα κάνοντας μπάνιο στη Δρακολίμνη στα Ζαγοροχώρια. Δεν θα τον ξεχάσω ποτέ.
[zappit]