Την 1η Απριλίου η Μάρθη Ψαροπούλου θα γινόταν 20 ετών. Δεν πρόλαβε. Στο ταξίδι της επιστροφής στην πόλη της, τη Θεσσαλονίκη, ο θάνατος παραμόνευε.
Η μητέρα της Μαρία Καρυστιανού, συγκλονισμένη από την απουσία της κόρης της, δεν μπορεί να κρύψει τη βαθιά θλίψη της και τον θυμό της για τον καθέναν και όλους τους ενόχους αυτής της ασύλληπτης για τα ελληνικά χρονικά τραγωδίας, ανοίγωντας την καρδιά της στο περιοδικό ΟΚ!
Όσα αποκάλυψε
Για την ψυχολογική της κατάσταση ανέφερε: “Όλη τη μέρα είμαι βαθιά θλιμμένη και θυμωμένη. Θυμωμένη και με τον εαυτό μου που επέτρεψα, με τον τρόπο μου, να συμβαίνουν τέτοια πράγματα στην Ελλάδα μου. Που αντί να κάνει η κόρη μου μνημόσυνο σε εμένα, της έκανα εγώ. Η απουσία δεν συνηθίζεται ποτέ. Και είμαι εντάξει με αυτό. Δεν θα ήθελα ποτέ να συνηθίσω την απουσία της. Απλά είναι εξαιρετικά δύσκολο μέσα σε όλο αυτό το πένθος να έχεις επιπλέον έντονα το αίσθημα της αδικίας. Αυτό κάνει την καθημερινότητα έναν Γολγοθά.”
Μιλώντας στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων του Star, η κυρία Καρυστιανού είπε: «ζητάμε το αυτονόητο, να αποδοθούν οι ευθύνες εκεί όπου πρέπει. Οι ευθύνες είναι πολύ πιο πάνω από τον σταθμάρχη Λάρισας». Παράλληλα, σοβαρά ερωτήματα σε μια σειρά ζητημάτων που προκύπτουν από την πρώτη διερεύνηση του τραγικού δυστυχήματος με τα τρένα στα Τέμπη έθεσαν οι τεχνικοί σύμβουλοι των οικογενειών των 57 θυμάτων σε συνέντευξη τύπου που παραχώρησαν το μεσημέρι της Παρασκευής
Η ίδια έκανε λόγο για μια «αισχρή κατάσταση» που επικρατούσε στον ΟΣΕ επί χρόνια λόγω των μειώσεων του προσωπικού, της ανυπαρξίας τηλεδιοίκησης αλλά και των αναξιοποίητων ευρωπαϊκών κονδυλίων που, όπως λέει, κανείς δεν γνωρίζει πού κατευθύνθηκαν.
Εξήγησε επίσης τους λόγους για τους οποίους πήγε στον ανακριτή. «Ήθελα να δει τη μάνα ενός παιδιού που χάθηκε στα Τέμπη. Τα θύματα δεν είναι απλά ονοματεπώνυμα, ιδιότητες και ηλικίες. Τα θύματα είναι άνθρωποι και έχουν αφήσει πίσω εμάς για τους δικαιώσουμε».
Έθεσε επίσης το ερώτημα αν υπάρχουν οι απαραίτητες δικλείδες ασφαλείας για την επαναλειτουργία των τρένων. «Ξαφνικά τα τρένα πληρούν τις προϋποθέσεις; Τι άλλαξε μέσα σε έναν μήνα. Θα λειτουργούσαν αυτά τα τρένα αν ήμασταν σε κάποια άλλη χώρα της Ευρώπης;»