Πέρασαν ήδη τέσσερα χρόνια που η Ασπασία Μπόγρη δίνει τη δική της «μάχη» για να «επιστρέψει» από τον θάνατο στη ζωή. Μία ζωή που δεν την επέλεξε η ίδια, αλλά που ο ίδιος ο πατέρας της προσπάθησε να της στερήσει, πυροβολώντας τη δύο φορές στο κεφάλι με κίνητρο να εκδικηθεί την εν διαστάσει τότε σύζυγό του.
Χρειάστηκαν πέντε μήνες στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας και 3,5 χρόνια στο Κέντρο Αποκατάστασης στη Λάρισα. Χρόνια μαρτυρικά, με πολύ αγώνα αλλά κάπου κάπου μία μικρή χαραμάδα ελπίδας άνοιγε διάπλατα και το σκοτάδι γινόταν φως.
Σήμερα η 21χρονη Ασπασία συνεχίζει τον αγώνα της, όχι μέσα από το δωμάτιο ενός νοσοκομείου, αλλά από ένα κανονικό σπίτι με τη μητέρας της, Σπυριδούλα Φατούρου, τον φύλακα – άγγελό της.
Εκείνο το μεσημέρι του Αυγούστου του 2013 στην κεντρική πλατεία του Άργους άλλαξαν όλα. Δεν χρειάστηκε παρά μία στιγμή από τον ίδιο της τον πατέρα για να της στερήσει όσα της άξιζαν. Την καταδίκασε εφ’ όρου ζωής να είναι καθηλωμένη σε ένα κρεβάτι, αφού η Ασπασία έχει διαγνωστεί με 99% αναπηρία.
«Ό,τι καινούργιο θέλει χρόνο για να το συνηθίσεις. Δεν είναι εύκολη απόφαση. Όσο παράξενο και αν φαίνεται, 3,5 χρόνια που η Ασπασία έμεινε στο Κέντρο Αποκατάστασης είχε κάνει όλο τον κόσμο φίλους της. Ήταν το σπίτι της. Αυτή η αλλαγή έχει ταράξει τα νερά, αλλά ήταν απαραίτητη για την κοινωνικοποίησή της. Είχαμε πάθει ιδρυματοποίηση, αυτή είναι η αλήθεια. Δεν θα κάνω το παιδί μου… Κωσταλέξι. Θέλουμε να φαινόμαστε και να νιώθουμε φυσιολογικοί άνθρωποι» λέει η μητέρας της στο «Έθνος».
«Θέλει να είναι δίπλα στους φίλους της, να κάνει περισσότερες βόλτες, να δέχεται έντονα ερεθίσματα που θα τη βοηθήσουν περισσότερο στη μάχη για την αποκατάστασή της. Μπορώ να πω, με μικρή επιφύλαξη, ότι η Ασπασία είναι σταθεροποιημένη παθολογικά. Αυτό είναι πολύ σημαντικό κομμάτι σε αυτούς τους ασθενείς. Δεν παύει όμως να είναι ένα βαρύ περιστατικό. Αντιληπτικά δείχνει να πηγαίνει καλύτερα. Με τη βοήθεια των φυσικοθεραπευτών της στήνει καλύτερα τον κορμό και το κεφάλι της. Ωστόσο η Ασπασία δεν περπατάει, δεν μιλάει, δεν κινείται. Αν δεν την γυρίσω στο κρεβάτι, δεν θα το κάνει ποτέ μόνη της, θα μείνει στην ίδια θέση. Αν δεν την ταΐσω δεν θα φάει ποτέ. Κακά τα ψέματα, δεν πετάω στον ουρανό» σημειώνει η Σπυριδούλα Φατούρου.
Η κυρία Φατούτου, σύμφωνα με το «Έθνος», αναγκάστηκε να αιτηθεί και να πάρει τη σύνταξη χηρείας που δικαιούται. Δύσκολη απόφαση αν σκεφτεί κανείς ότι ο επίδοξος δολοφόνος του παιδιού ήταν ο ίδιος ο πατέρας, ο οποίος μετά την αποτρόπαιη πράξη του έστρεψε το όπλο στο κεφάλι του και αυτοκτόνησε.
«Η Ασπασία αυτή τη στιγμή παίρνει το εξωϊδρυματικό επίδομα που δεν ξεπερνά τα 750 ευρώ και εγώ τη σύνταξη χηρείας που δεν είναι ούτε 400 ευρώ. Δεν μπορώ να εργαστώ και δεν διαπραγματεύομαι ούτε να κάνω κάποια έκπτωση σε ζητήματα που αφορούν την υγεία του παιδιού μου. Για μένα δεν με ενδιαφέρει, αλλά για την Ασπασία, δίνω τη ζωή μου. Πληρώνουμε τα πάντα.
Θα σας πω όμως κάτι που είναι αλήθεια. Ο Θεός δεν μας έχει αφήσει ποτέ. Δεν θέλω χρήματα στο χέρι. Αν μπορεί κάποιος να αναλάβει κάποια από τα έξοδά μας, όπως ενοίκιο, νοσηλεύτρια, θα το εκτιμούσα. Επίσης, στις 12 Νοεμβρίου, στον Μαραθώνιο της Αθήνας έχει οργανωθεί η δράση ‘Τρέχουμε για την Άσπα’, για να καταφέρουμε να πάρουμε ένα αυτοκίνητο που να χωράει το αμαξίδιό της» υπογραμμίζει.
«Αν ο Θεός αποφασίσει να την αφήσει έτσι, γιατί όλα είναι θέλημα Θεού, όταν έρθει εκείνη η ώρα προσεύχομαι να μην φύγω πρώτη από τη ζωή, αλλά να πεθάνουμε μαζί. Είναι η αγωνία όλων των γονέων που έχω συναντήσει και τα παιδιά τους βρίσκονται σε αυτή την κατάσταση. Δεν υπάρχει καμία μέριμνα. Ωστόσο ο πολιτισμός μιας χώρας φαίνεται από τον τρόπο που συμπεριφέρεται στις ευπαθείς ομάδες» καταλήγει.
[cnn]