Η 22χρονη Αντριέλα, που κάηκε από σόμπα στο Πήλιο, πριν από οχτώ μήνες, μίλησε στο protothema.gr για τον Γολγοθά που περνάει.
Η άτυχη στιγμή της
Η άτυχη κοπέλα, τον περασμένο τον Φεβρουάριο, προσπάθησε να ανάψει τη σόμπα του σπιτιού της για να ζεσταθεί, αλλά τυλίχθηκε στις φλόγες, όταν άρπαξε το οινόπνευμα με το οποίο προσπάθησε να ανάψει τη φωτιά.
Χέρια, πρόσωπο και σώμα άρπαξαν φωτιά, με τη νεαρή να καταλήγει με σοβαρά εγκαύματα στο νοσοκομείο, όπου έμεινε σε καταστολή για αρκετό διάστημα.
Συγχωριανοί από τη Δράκεια Πηλίου και φίλοι κινητοποιήθηκαν τότε για να ενισχύσουν οικονομικά την οικογένεια για την αποθεραπεία της Αντριέλας.
Όπως επισημαίνει η 22χρονη Αντριέλα «άλλαξε η ζωή μου μέσα σε ένα βράδυ. Πήρα το οινόπνευμα για να ανάψω τη σόμπα, δεν είδα ότι υπήρχε φλόγα κι όπως έριξα το οινόπνευμα, στράφηκε η φωτιά προς το μπουκάλι, έσκασε το μπουκάλι στα χέρια μου, πήραν τα ρούχα μου και τα μαλλιά μου φωτιά. Άρχισα να ουρλιάζω, τότε ξύπνησε ο πατέρας μου, γιατί η μαμά μου ήταν μπροστά στο συμβάν κι είχε πάθει σοκ. Ήρθε ο πατέρας μου, ο οποίος με τα χέρια του κατάφερε να μου σκίσει τα ρούχα και με έβγαλε έξω στο χιόνι, γιατί ήταν χειμώνας κι ήταν περίοδος με χιόνια. Ψιχάλιζε κιόλας, μετά προσπάθησε να σβήσει τη φωτιά, γιατί είχε καεί και μια πετσέτα στο σπίτι και ήταν ακουμπισμένη δίπλα στο γκάζι. Ο πατέρας μου εκείνο το βράδυ προσπαθώντας να σβήσει τη φωτιά, κάηκε στα χέρια του. Στη συνέχεια, κατάφερα μόνη μου και σηκώθηκα, πήγα στο αμάξι, μετά στο νοσοκομείο του Βόλου, όπου με έβαλαν σε καταστολή και με μετέφεραν στο νοσοκομείο «Γεννηματάς» στην Αθήνα για τρεις μήνες. Ο πατέρας μου είχε εγκαύματα στα χέρια του κι επί τρεις μήνες δεν μπορούσε να δουλέψει. Η μητέρα μου επί 8 μήνες στέκεται μέρα-νύχτα δίπλα μου και δεν μπορεί καθόλου να δουλέψει. Αυτή τη στιγμή δουλεύει μόνο ο αδερφός μου».
Η 22χρονη ζήτησε συγνώμη από την οικογένειά της
Και συνεχίζει η νεαρή κοπέλα «όταν ξύπνησα από την καταστολή, ήταν η πιο δύσκολη εμπειρία της ζωής μου. Θυμάμαι ότι ζητούσα συγγνώμη από τους γονείς μου κι από τον αδερφό μου, γιατί ένιωθα ότι εγώ φταίω για όλο αυτό που περνούσαν μαζί μου. Πίστευα πως αν πρόσεχα, δεν θα το είχα πάθει. Οι γονείς μου, μου έλεγαν ότι ήταν η κακιά η ώρα, γιατί σε όλους μπορεί να συμβεί αυτό. Στο νοσοκομείο «Γεννηματάς» είχα την τύχη να έχω τους καλύτερους γιατρούς. Όλη η ομάδα της εντατικής κι όλη η ομάδα της κλινικής των χειρουργών δούλεψαν πολύ σκληρά, με αποτέλεσμα να με κρατήσουν ζωντανή και να είμαι σήμερα σε καλύτερο στάδιο. Ήταν ένας δύσκολος δρόμος κι ακόμα παραμένει, δυστυχώς γιατί δεν έχω τελειώσει. Άργησα να συνειδητοποιήσω το συμβάν, την εμφάνισή μου, το πώς θα είμαι από δω και πέρα. Στο νοσοκομείο, για να μην πληγωθώ, μου είχαν απαγορεύσει να δω τον εαυτό μου μέχρι να γίνω καλά. Λίγο πριν τα γενέθλιά μου, δυο μήνες μετά το ατύχημα, ζήτησα το κινητό από τον αδερφό μου, αλλά αυτός δεν κατάλαβε για ποιο λόγο το ζήτησα, γιατί δεν θα μου το έδινε. Όταν είδα το πρόσωπό μου για πρώτη φορά έλεγα, “αυτή δεν είναι η Αντριέλα, δεν είμαι εγώ” και πίστευα ότι δεν θα ξαναγίνω όπως ήμουν παλιά. Είδα το πρόσωπό μου καθώς γυάλιζε στη μαύρη οθόνη του κινητού. Ήταν η χειρότερη στιγμή της ζωής μου. Η ψυχολογική μου κατάσταση ήταν χάλια, επί τρεις μήνες είχα πάθει κατάθλιψη. Όταν έφυγα από το νοσοκομείο, δεν ήθελα να βγαίνω έξω, γιατί κοιτούσα τον κόσμο και σκεφτόμουν “γιατί να το πάθω εγώ αυτό”».
Ποιοι βρίσκονται στο πλευρό της 22χρονης Αντριέλας
Για το πως ένιωσε όταν είδε τον εαυτό της, μετά τα εγκαύματα, η 22χρονη Αντριέλα σημείωσε «είδα μια ταλαιπωρημένη Αντριέλα. Μου πήρε καιρό να καταλάβω ότι όλα γίνονται για κάποιο λόγο κι ότι όλα θα αλλάξουν. Έχω πολλά χειρουργεία ακόμα να κάνω, αλλά θυμάμαι στο τελευταίο χειρουργείο να λέω στον εαυτό μου ότι “μπορεί να αλλάξει η ζωή μου προς το καλύτερο. Εγώ θα τα καταφέρω κι αυτόν τον αγώνα θα τον κερδίσω”. Πλέον στην καθημερινότητά μου θα πρέπει να φοράω στο πρόσωπο την ειδική μάσκα σιλικόνης που βοηθάει να μην υποτροπιάζουν οι ουλές μου. Τα ρούχα είναι ειδικά ρούχα σιλικόνης για τον ίδιο ακριβώς λόγο και κάνω φυσικοθεραπείες, όπου βλέπω μεγάλη βελτίωση στον εαυτό μου. Δεν μπορούσα να φάω μόνη μου, η μητέρα μου με τάιζε και πιστεύω ότι θα είμαι ξανά η Αντριέλα που ήμουν πριν 8 μήνες. Βέβαια, εγκαυματίας, αλλά θα είμαι μια πιο δυνατή Αντριέλα. Σε αυτόν τον Γολγοθά που περνάω, συνοδοιπόρος στη ζωή μου είναι κι η οργάνωση «Salvia» που έγινε η δεύτερη οικογένειά μου. Ήταν δίπλα μου από τη αρχή αλλά και για πάντα. Εκείνοι με βοήθησαν πολύ. Ένα μήνυμα που θέλω να δώσω είναι για την πρόληψη, γιατί αν εμένα μου έλεγε κάποιος τι θα συνέβαινε με το οινόπνευμα, ίσως και να μην το πάθαινα αυτό. Μακριά το οινόπνευμα κυρίως από παιδιά, γιατί είναι επικίνδυνο».
Η Μαρίνα Καρύδα, από την οργάνωση «Salvia»
«Αυτό που προσφέραμε, γνωρίζοντας την Αντριέλα, είναι ότι είχαμε τον τρόπο να της εξασφαλίσουμε για ένα μικρό χρονικό διάστημα, με μια χορηγία, σπίτι για να μπορεί να μένει στην Αθήνα, γιατί μόνο εδώ μπορεί να κάνει τελικά τις θεραπείες που χρειάζεται και να είναι κοντά στους γιατρούς της. Μπορέσαμε να της εξασφαλίσουμε δωρεάν φυσικοθεραπείες, μέσα από τις οποίες η Αντριέλα ωφελήθηκε πάρα πολύ και χαιρόμαστε που ξαναπαίρνει τη ζωή της και πάλι πίσω».
Και πρόσθεσε «η Αντριέλα έκανε κάτι που το κάνουν πολλοί από εμάς και από τους φίλους μας οι οποίοι χρησιμοποιούν το οινόπνευμα σε τζάκια, σόμπες ή μπάρμπεκιου. Σε δεύτερο χρόνο δεν γνώριζε πώς να αντιδράσει στη φωτιά, ούτε οι γονείς της, με αποτέλεσμα τα σοβαρά εγκαύματα».