Ο Μπάμπης Αναγνωστόπουλος περιέγραψε ενώπιον του δικαστηρίου πώς αφαίρεσε τη ζωή της Καρολάιν Κράουτς μέσα στο σπίτι τους στα Γλυκά Νερά.
– 0:55
Κατά τη διάρκεια της απολογίας του είπε πως αφορμή για τον φόνο ήταν η ένταση που υπήρξε ανάμεσα στο ίδιο και την Καρολάιν την ίδια ημέρα νωρίτερα. «Ήταν η πρώτη φορά που σε μία τέτοια έκρηξη, πήρε την μπάλα η μικρή» ανέφερε ο κατηγορούμενος.
Φτάνοντας στα επίμαχα λεπτά, αφού προηγουμένως ανέλυσε για περισσότερη από μισή ώρα ξανά και ξανά, τι έκανε στις περιπτώσεις που η Κάρολαϊν νευρίαζε, είπε: «Στο άνοιγμα της πόρτας δεν κατάλαβε κάτι. Όταν κάθισα στο κρεβάτι δίπλα της, το κατάλαβε. Κινήθηκε, γύρισε το κεφάλι. Πήγα να την πάρω αγκαλιά για να δείξω ότι τελείωσε. Πήγε να τιναχθεί και με τον αριστερό αγκώνα αντέδρασε, τυπου «μη με αγκαλιάζεις». Κατάλαβα ότι δεν ήταν θετική. Σαν να λέει «πάλι ήρθες;». Πίστευα ότι θα της είχε περάσει».
Ο κατηγορούμενος με πολλά πισωγυρίσματα στην περιγραφή του περιέγραψε τι έγινε, όταν ανέβηκε στην κρεβατοκάμαρα, όπου βρισκόταν η Kαρολάιν στις 4 τα ξημερώματα της 11ης Μαΐου 2021.
Π: Το είχατε δεδομένο ότι έχει αλλάξει κάτι στην ψυχολογία της;
Μ: Το θεωρούσα το ποιο πιθανό και το ήλπιζα.
Π: Εγώ σας ρωτώ αν το είχατε δεδομένο. Τι άλλαξε από τις προηγούμενες φορές;
Μ: Σε όλα τα περιστατικά βίας που είχαν συμβεί μετά από λίγο ηρεμούσε.
Π: Τι ακολούθησε; Σας είπε κάτι;
Μ: Γύρισε με κοίταξε, είπε «φύγε» και «μη μου φέρεις τη μικρή». Εγώ της είπα «αγάπη μου..».
Π: Το «αγάπη μου» δεν δηλώνει βρασμώ ψυχικής οργής, το «αγάπη μου» δε δηλώνει κάτι τέτοιο.
Μ: Όσο πιο έντονα έκανε κινήσεις «φύγε», η πρώτη μου κίνηση δεν θα ήταν να την πιάσω απότομα. Αρχικά, πήγα να την αγκαλιάσω.
Π: Χρησιμοποιήσατε και τον κορμό σας;
Μ: Ναι. Μετά το πρώτο χτύπημα ανέβηκα και στο κρεβάτι πάνω της.
Π: Γιατί ανεβήκατε πάνω της;
Μ: Έτσι όπως χτυπιόταν, προσπαθούσα να την αγκαλιάσω. Μην προσπαθείτε να βρείτε ιδιαίτερη λογική εκείνη τη στιγμή. Ήθελα να της πως «χτύπησες τη μικρή».
Π: Ναι, αλλά όταν τη χτύπησε εσείς φύγατε, δεν είπατε κάτι. Είχαν περάσει 2,5 ώρες.
Μ: Εκείνη την ώρα είχα ένα κράμα θυμού, θλίψης και στενοχώριας. Δεν υπήρχε ένας φόβος για το παιδί.
Π: Υπήρχε συμπεριφορά της μάνας μέχρι εκείνη την ημέρα που να σας φόβισε για το παιδί;
Μ: Όχι ήταν η πρώτη φορά, που το ξέσπασμα της αυτό επηρέασε και το παιδί.
Π: Το «άθελα της» δίνει άλλη βαρύτητα στην πράξη σας.
Μ: Δεν το πήρε και το χτύπησε, θα αντιδρούσα αλλιώς, ήθελα να κατευνάσω τα πνεύματα. Ήθελα να ηρεμήσει.
Π: Πώς θα ηρεμούσε, ενώ ήσασταν από πάνω της;
Μ: Η συγκεκριμένη φορά ήταν η εξαίρεση.
Π: Η εξαίρεση που αφαιρεί τη ζωή.
Μ: (Με λυγμούς) το ξέρω. Ίσως έφτασα στα όρια μου. Από τις 1.000.000, την 1.000.001 αντέδρασα έτσι.
Π: Ποτέ νιώσατε εκτός ελέγχου;
Μ: Όταν με έδιωχνε, ενώ της έλεγα «κατάλαβες τι έκανες; Χτύπησες το παιδί».
Π: Το είχε κάνει άλλες τρεις φορές όταν ανεβήκατε ξανά και σας έδιωχνε.
Μ: Στο μυαλό μου το θολωμένο δεν περίμενα ότι μετά από τόσες ώρες… περίμενα ότι θα δω μια φυσιολογική αντίδραση. Αντί της αντίδρασης που περίμενα, κάτι έστω προς το θετικό από μέρους της, συνέβη ακριβώς το αντίθετο.