Ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ, Θανάσης Τσούρας, έφυγε από τη ζωή σκορπίζοντας τον θρήνο στη πολιτική σκηνή της χώρας και την οικογένειά του.
Εφυγε σε ηλικία 77 ετών.
Ο Θανάσης Τσούρας το τελευταίο διάστημα αντιμετώπιζε σοβαρά προβλήματα με την υγεία του καθώς έδινε με γενναιότητα μάχη με τον καρκίνο. Την τελευταία εβδομάδα νοσηλευόταν στο νοσοκομείο «Οι Άγιοι Ανάργυροι», ωστόσο σήμερα το απόγευμα άφησε την τελευταία του πνοή.
Γιατρός στο επάγγελμα ήταν στέλεχος του ΠΑΚ επί Χούντας και από τα ιδρυτικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ. Διετέλεσε υπουργός στην κυβέρνηση του Ανδρέα Παπανδρέου και στενός συνεργάτης του Γιώργου Γεννηματά, ενώ ήταν σύμβουλος και της αείμνηστης Φώφης Γεννηματά. η οποία τον είχε σαν δεύτερο πατέρα, μαζί με τον Κώστα Γείτονα και τον Μιλτιάδη Παπαωάννου, τους λεγόμενους «γεννηματικούς» του ΠΑΣΟΚ.
Πορεύτηκε πάντοτε με αξιοπρέπεια, ενώ μετείχε στην εξέγερση του Πολυτεχνείου, χωρίς να το «διαφημίσει» ποτέ. Είναι ενδεικτική η δήλωση που είχε κάνει το 2012, εγκαταλείποντας την πολιτική:
«Πάντοτε προσπαθώ να πορεύομαι με βάση αρχές και αξίες. Αυτές που με οδήγησαν να έχω την τιμή να είμαι συνιδρυτικό μέλος του ΠΑΣΟΚ. Αυτές που σήμερα είναι επίκαιρες όσο ποτέ άλλοτε. Αρχές και αξίες που πρέπει να μας οδηγήσουν σε ένα νέο Συμβόλαιο με το Λαό. Συμβόλαιο του πατριωτισμού, της δημοκρατίας, της κοινωνικής δικαιοσύνης. Σε αυτό τον αγώνα συστρατεύομαι, αν και δεν θα είμαι υποψήφιος Βουλευτής σε αυτές τις εκλογές». Παράλληλα ωστόσο διεμήνυσε πως θα παραμείνει «ενεργό στέλεχος του Κινήματος, στην πρώτη γραμμή και με όλες μου τις δυνάμεις. Για να φέρουμε ξανά την ελπίδα, τη σιγουριά, την προοπτική σε κάθε Έλληνα. Για να χτίσουμε την Ελλάδα που μας αξίζει και δικαιούμαστε».
Ο πρώην πρόεδρος της Βουλής Απόστολος Κακλαμάνης επιχείρησε τότε να τον μεταπείσει αλλά ο κος Τσούρας είχε ξεκαθαρίσει ότι δεν προτίθεται να κάνει πίσω στην απόφαση του αυτή.
Θρήνος για την οικογένειά του
O Θανάσης Τσούρας αφήνει πίσω του τη γυναίκα του Βίλμα και τα δυο τους παιδιά, τον Άγγελο 21 ετών και τον Γιάννη, 18 ετών.
Ο Θανάσης Τσούρας γεννήθηκε το 1946 στην Αθήνα. Αποφοίτησε από την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Κατά τη διάρκεια των σπουδών του ήταν μέλος του διοικητικού συμβουλίου του Συλλόγου Φοιτητών Ιατρικής. Την περίοδο της δικτατορίας (1967-74) υπήρξε υπεύθυνος της νεολαίας του ΠΑΚ Εσωτερικού και μέλος των Δημοκρατικών Επιτροπών Αντίστασης. Για μεγάλο διάστημα δρούσε στην παρανομία και είχε πλούσια αντιστασιακή δράση, σε συνεργασία με την ομάδα του Σήφη Βαλυράκη. Είχε πρωταγωνιστικό ρόλο στην εξέγερση του Πολυτεχνείου (Νοέμβριος 1973), μετά την καταστολή της οποίας συνελήφθη και βασανίστηκε στο ΕΑΤ-ΕΣΑ.
Μεταπολιτευτικά, υπήρξε συνιδρυτικό μέλος του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και ήταν ο πρώτος υπεύθυνος για τη νεολαία του Κινήματος (1974-75) ενώ από τον Ιανουάριο του 1979 μέχρι τον Οκτώβριο του 1981 διετέλεσε διευθυντής του Γραφείου του δημάρχου Αθηναίων Δημήτρη Μπέη.
Τον Οκτώβριο του 1981 με την ανάληψη της εξουσίας από τον Ανδρέα Παπανδρέου, διορίστηκε γενικός γραμματέας του υπουργείου Εσωτερικών σε ηλικία 35 ετών, και είναι ο νεότερος γενικός γραμματέας στην ιστορία του υπουργείου. Σε συνεργασία με τον υπουργό Εσωτερικών Γιώργο Γεννηματά, προώθησε νόμους που επέτρεψαν την επιστροφή των πολιτικών προσφύγων του εμφυλίου πολέμου στην Ελλάδα. Παρέμεινε σε αυτή τη θέση μέχρι τον Ιούνιο του 1985.
Στη δεύτερη κυβέρνηση του Ανδρέα Παπανδρέου διετέλεσε αναπληρωτής υπουργός Εσωτερικών με αρμοδιότητα τη Δημόσια Τάξη και τα Σώματα Ασφαλείας από τον Ιούνιο του 1985 μέχρι τον Απρίλιο του 1986, μετά τη συγχώνευση των υπουργείων Εσωτερικών και Δημόσιας Τάξης υπό τον Μένιο Κουτσόγιωργα.
Από τον Απρίλιο του 1986 έως τον Φεβρουάριο του 1987 ήταν υφυπουργός Εσωτερικών, ενώ από τον Φεβρουάριο του 1987 έως τον Μάιο του 1989 ήταν ειδικός σύμβουλος στο Πολιτικό Γραφείο του πρωθυπουργού Ανδρέα Παπανδρέου.
Τον Ιούνιο του 1989 έθεσε για πρώτη φορά υποψηφιότητα και εκλέχθηκε βουλευτής του ΠΑΣΟΚ στην Α΄ Αθηνών, ενώ εκλεγόταν συνεχώς μέχρι και το 2012.
Με την επιστροφή του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία το 1993, χρημάτισε υφυπουργός Μεταφορών και Επικοινωνιών (Οκτώβριος 1993 – Σεπτέμβριος 1994) και υπουργός Μεταφορών και Επικοινωνιών (Σεπτέμβριος 1994 – Σεπτέμβριος 1995).
Συγγενείς και συναγωνιστές αποχαιρετούν τον Θανάση Τσούρα
Θρηνώ και οδύρομαι…
Έφυγε ο Θανάσης Τσούρας.
Ο αγαπημένος, σύντροφός,
ο φίλος, ο αδελφός.
Ο σεμνός συναγωνιστής.
Ο ακάματος εργάτης της αλλαγής.
Η επιτομή της εντιμότητας,
του πολιτικού ήθους,
της ακεραιότητας,
του πάθους για το κοινό καλό.
Καλή αντάμωση στην ΕΑΤΟΠ,
των ουρανών, αδελφέ…
Καλό ταξίδι, Θανάση μου… υπουργέ μου… μέντορα μου, φίλε καλέ…
Ένας πολιτικός άψογος, ένας Κύριος, που σήκωσε στην πλάτη του με εντιμότητα και υπερηφάνεια πολλά…
Η ποιότητα είχε όνομα, Θανάσης Τσούρας…
Ο κύκλος τώρα έκλεισε…