Κάθε φορά που μια κατάσταση εδραιωμένη για δεκαετίες πάει να αλλάξει και να φύγει από την πλευρά του σάπιου για να φέρει κάτι καλύτερο, είναι φυσιολογικό να τανταλίζεται σε όλο το φάσμα και να αγγίζει κάποιες φορές την υπερβολή.
Ας είναι όμως. Αν είναι να επιλέξουμε ανάμεσα στην καμία αλλαγή και στην αλλαγή που θα φέρει υπερβολές και άτοπα πράγματα, τότε το δεύτερο είναι αυτό που πρέπει.
Μια τεράστια αλλαγή συντελείται εδώ και 2 εβδομάδες στο ελληνικό θέατρο και όσα αυτό περιλαμβάνει, ενώ ενδεχομένως να γίνεται μια επανάσταση συμπεριφορών και σε άλλους τομείς με εφαλτήριο τη Σοφία Μπεκατώρου.
Πρότυπα διαλύονται, ψυχολογίες καταρρέουν, αλλά εμφανίζονται και δυνάμεις σε ανθρώπους που υπέστησαν οδύνη, οι οποίες δίνουν το στίγμα για την επόμενη ημέρα.
Αυτές τις ημέρες έχουν ακουστεί πολλές φωνές που είτε υποστηρίζουν τη μία είτε την άλλη πλευρά και κανείς δε μπορεί να πει αν υπάρχει σωστό και λάθος στο πώς θα είναι η επόμενη ημέρα.
Περισσότερο απ΄όλους όμως νιώθω ότι μας εκφράζουν τα λεγόμενα και ο τρόπος που τα είπε ο Πάνος Βλάχος. Είναι εξαιρετικά ψύχραιμα όσα είπε στο Πάμε Δανάη στο Mega σχετικά με τις καταγγελίες και όσους διατείνονται ότι αυτά είναι ζητήματα εσωτερικά του χώρου που πρέπει να μείνουν εν οίκω κι όχι εν δήμω.
Πάρτε μια γεύση από την τοποθέτηση του Πάνου Βλάχου:
«Πορευτήκαμε στο θέατρο αρκετοί έχοντας γνώση για τη φήμη ότι ορισμένοι άνθρωποι φέρονταν με συγκεκριμένο παραβατικό τρόπο για χρόνια. Δε ζητάμε να κάνουμε τηλεδικαστήρια, ούτε να τελειώνουμε και να είμαστε φρόνιμοι και να πάμε σπίτια μας για να κάνουμε τις δουλειές μας. Γιατί εγώ θα την κάνω τη δουλειά μου, δε με πειράζει κανένας. Υπάρχουν όμως άνθρωποι διαφορετικοί από μένα, με ιδιαιτερότητες, που δεν έχουν τα δικά μου χαρακτηριστικά και υποφέρουν. Σε ποια δουλειά μας να πάμε..;
Αν δε μιλήσουμε τώρα υπέρ της φωνής των αδύναμων, πότε θα το κάνουμε; Εγώ είμαι πολύ στενοχωρημένος και πληγωμένος από την ιδεολογία μιας ολόκληρης γενιάς, η οποία εγκληματεί. Η ιδεολογία αυτή πρέπει να πεθάνει αύριο. Όχι οι άνθρωποι. Οι άνθρωποι ας είναι καλά, ας προσφέρουν στην τέχνη, αλλά η ιδεολογία τους πρέπει να πεθάνει. Είναι εγκληματική.
Εγώ καλώ όλους τους ανθρώπους που κουβαλούν ίχνος ανθρωπιάς μέσα τους, να ανοίξουν τη συζήτηση που περιλαμβάνει ανθρώπους που πόνεσαν. Κι όσοι δεν έχουμε πονέσει, οφείλουμε να τους δώσουμε χώρο. Όχι για να κατακρεουργήσουμε ανθρώπους που εκτιμάμε το ταλέντο τους, αλλά για να ξεκινήσει μια νέα εποχή που θα είναι καλύτερη για όσους υπέφεραν. Για εμένα θα είναι ίδια…Απολύτως ίδια.
Δεν ήμουν μπροστά σε περιστατικά, αλλά εύχομαι όσες λεπτομέρειες αναφέρουν τα κορίτσια να ήταν ψέματα. Εύχομαι οι άνθρωποι με αυτές τις άσχημες συμπεριφορές να προσπαθήσουν να διορθώσουν τα αίσχη που έχουν κάνει στο παρελθόν τους. Είμαι ένας απίστευτα ατελής άνθρωπος. Δεν θέλω να καθαιρέσω κανέναν. Θέλω οι πράξεις που έχουν γίνει να πάρουν τον δρόμο της δικαιοσύνης. Κι αν δε μπορεί να γίνει αυτό, τουλάχιστον να ζητήσουν κάποια συγχώρεση αυτοί οι άνθρωποι, αν έχουν κάνει αυτές τις πράξεις, και να υπάρξει συζήτηση. Να μην σωπάσει κανείς που έχει υποφέρει στο παρελθόν από συμπεριφορά ανήθικη ή ποινικά δικάσιμη».
Τι λέει στην ουσία ο Πάνος; Ότι αυτός που είναι ένας στρέιτ λευκός άντρας δεν θα πάθει τίποτα, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι θα πρέπει να μείνει αμέτοχος σε αυτά που έχουν πάθει άνθρωποι με διαφορετικά χαρακτηριστικά και δη γυναίκες που είναι ως επί το πλείστον εκείνες που άνοιξαν αυτή τη συζήτηση και την πορεία προς την αλλαγή.
Κι αυτή η συμμετοχή δεν είναι απαραίτητο να έρθει με λόγο, με στόμα. Μπορεί να έρθει με τα αυτιά, να ακούσουμε δηλαδή όλοι μας τα βιώματα των γυναικών, των ανθρώπων που τους συμπεριφέρθηκαν υποτιμητικά, με ασέβεια και με παραβίαση ψυχής και σώματος και αφού ακούσουμε, να δώσουμε όλη μας την ψυχή για να φροντίσουμε αυτό το βίωμα να μην μεταγγιστεί και σε άλλους. Να γίνει ό,τι είναι δυνατόν ώστε να κλείσει εδώ ο κύκλος της διαφυγής από τις συνέπειες και να γίνει η συγγνώμη μια ανάγκη, μια προϋπόθεση.
Είναι ιστορική ευκαιρία και κατάλληλη στιγμή για να τελειώσουν πράξεις όπως αυτές που έχουν καταγγελθεί, αλλά και για να στηθούν οι δομές που θα κάνουν ευκολότερο στη συνέχεια να καταγγέλονται νωρίτερα οι πράξεις και να μην πέφτουν τα θύματα σε τοίχο αδιαφορίας και άρνησης.
Η σύνταξη με αυτή την πλευρά είναι ηθική υποχρέωση και ο Πάνος Βλάχος το εξέφρασε με τρόπο που μπορεί να αλλάξει τους ενδοιασμούς ακόμα και στους δύσπιστους.
Είναι σημαντικό που τονίζει ότι ο στόχος δεν είναι η «ανθρωποφαγία» ή τα τηλεδικαστήρια. Στόχος είναι η προστασία των ανθρώπων, στόχος είναι τα πράγματα να έρθουν σε ένα πλαίσιο ευγένειας, σεβασμού, αποδοχής και κατανόησης, σε ένα πλαίσιο όπου η βία δεν είναι επιλογή.
Οι ποινές που πρέπει να αποδοθούν στους θύτες, θα αποδοθούν από τους αρμόδιους. Εμείς οι υπόλοιποι οφείλουμε, όπως το λέει grosso modo ο Πάνος, να τιμωρήσουμε τις πράξεις, τις αντιλήψεις και να ακολουθήσουμε εκείνες κι εκείνους που τις υπέστησαν, αλλά τώρα μπορούν με δύναμη να τις αντιμετωπίσουν.
Όχι ρωτώντας «γιατί τώρα;» ή ζητώντας «φρόνιμα παιδιά», αλλά λέγοντας «αυτή τη φορά δε θα σωπάσω» και ρωτώντας «γιατί δεν αλλάζαμε τόσον καιρό»!
Πηγή: menshouse.gr