Στην κάμερα της ΕΡΤ, μίλησαν οι ΗΡΩΕΣ διασώστες της ΕΜΑΚ, για τις σπαρακτικές σκηνές που αντίκρισαν στην Τουρκία, μετά τον σεισμό.
Όπως ανέφερε ο Κωνσταντίνος Νίκας: «Η κατάσταση που επικρατεί εκεί είναι τραγική, ασύλληπτη η καταστροφή. Δεν θα ξεχάσω ποτέ την διάσωση της 20χρονης Αϊρίν, μας έχει αφήσει ένα έντονο αποτύπωμα. Δεν ήθελε να μας αφήσει το χέρι, μας τραβούσε κοντά της. Αισθάνομαι τυχερός που έζησα μία τέτοια εμπειρία», είπε χαρακτηριστικά.
Διασώστες ΕΜΑΚ: Οι σκηνές που δεν θα ξεχάσουν ποτέ
Σχετικά με το αν υπάρχει ακόμα ελπίδα για ζωντανούς εγκλωβισμένους είπε: «Οι σεισμοί είναι μία επιχείρηση που διαρκεί μάξιμουμ τρία 24ωρα, από εκεί και πέρα οι πιθανότητες επιβίωσης μειώνονται πολύ».
«Τις 5 ψυχές που σώσαμε τις κουβαλάμε πάντα. Η οικογένειά μας, το πυροσβεστικό σώμα, μάς εμπνέει και μας καθοδηγεί πάντα».
Ο επιπυραγός και εμπειρογνώμονας ευρωπαϊκού μηχανισμού Πολιτικής Προστασίας Παναγιώτης Γιαννόπουλος είπε στο MEGA, πως η κατάσταση στη γείτονα χώρα ήταν εξαιρετικά δύσκολη.
Στη συνέχεια τόνισε: «Από την στιγμή που μεταβήκαμε στην πόλη Χατάι και εγκαταστήσαμε τη βάση των επιχειρήσεών μας, προβήκαμε σε μια πρώτη απόπειρα συντονισμού. Οδηγηθήκαμε από μαρτυρίες του ντόπιου πληθυσμού εκεί που μας είπαν ότι υπάρχουν εγκλωβισμένοι. Από την αρχή που μεταφερθήκαμε μέσα στην πόλη, είδαμε κόσμο απελπισμένο στον δρόμο, σε δραματική κατάσταση, σε χαοτικό περιβάλλον, να μας πλησιάζει και να μας εκλιπαρεί να πλησιάσουμε στα σημεία εκείνα που συνάνθρωποί τους ήταν εγκλωβισμένοι».
Αναφέρθηκε επίσης σε ένα αγοράκι που έσωσαν αφού ο μικρότερος αδερφός του, ο οποίος κατάφερε να βγει μόνος του από τα συντρίμμια, τους οδήγησε στο κτίριο.
«Το παιδάκι ήταν εγκλωβισμένο από τα πτώματα του πατέρα και του αδερφού του. Μπήκαμε σε μια ετοιμόρροπη κατασκευή που θα μπορούσε να καταρρεύσει οποιαδήποτε στιγμή. Εισήλθαμε, αντικρύσαμε τον νεαρό εγκλωβισμένο, ξεκινήσαμε διαδικασίες απεγκλωβισμού. Συναντούσαμε πότε δυσκολίες από τον εγκλωβισμό μελών του σώματός του από την κατασκευή που είχε καταρρεύσει, και άλλοτε από το σώμα του πατέρα του», είπε.
Όσο για τις εικόνες που δε θα ξεχάσει ποτέ, ανέφερε χαρακτηριστικά: «Η πρώτη εικόνα η οποία δε θα φύγει ποτέ από το μυαλό μου, μέσα στο πλαίσιο της απόλυτης καταστροφής, χάους, απελπισίας, είναι αυτή μικρών παιδιών να παίζουν σε παιδική χαρά δίπλα στις ερειπωμένες κατασκευές. Η δεύτερη, πλήθος ανθρώπων είχαν χάσει τη ζωή τους και η μυρωδιά του θανάτου είχε έντονη παρουσία σε όλη την περιοχή».
Συγκλονιστικά ήταν τα όσα εξιστόρησε και ο γιατρός του ΕΚΑΒ, Σωκράτης Δούκας. Ο ήρωας της ελληνικής αποστολής λύγισε περιγράφοντας όλα όσα έζησε μέσα σε μια εβδομάδα στην Τουρκία.
Παιδιά που έβγαλαν ζωντανά μέσα από τα χαλάσματα, εγκλωβισμένοι που «έσβηναν» μπροστά στα μάτια τους, φωνές κάτω από τόνους συντρίμμια εκλιπαρώντας για βοήθεια, ήταν μόνο μερικά από τα βιώματα που έμειναν χαραγμένα στις μνήμες τους.
Tο μόνο πράγμα που του έχει μείνει στο μυαλό είναι: «Το συναίσθημα που θα με συντροφεύει για το υπόλοιπο της ζωής μου είναι οι φωνές των ζωντανών θαμμένων»
Παράλληλα, αναφέρθηκε στην περίπτωση ενός 8χρονου αγοριού που προσέφερε ένα κουτί μπισκότα στους διασώστες.
«Και μου φέρνει ένα κουτί μπισκότα. Μπορεί να ακούγεται τίποτα. Μπορεί να μη λέει κάτι. Για μένα όμως ήταν πολύ πιο ψηλά και πιο δυνατή από όλες τις άλλες εικόνες», είπε.