Δεύτερη μέρα σήμερα, μετά την φονική σύγκρουση στα Τέμπη, που έχει στοιχίσει την ζωή πολλών ανθρώπων. Ο πατέρας της 28χρονης, από την Αταλάντη, που αγνοείται, μίλησε με δάκρυα στα μάτια και ξεσπώντας σε λυγμούς, ο Χρήστος Χούπας μιλά για την κόρη του, Ελπίδα, τα όνειρά της και τις αγωνιώδεις προσπάθειες των δύο αδελφών της, που συνεχίζουν να αναζητούν κάποιο σημάδι ζωής της 28χρονης στα νοσοκομεία όπου νοσηλεύονται οι τραυματίες. Ο ίδιος, όπως λέει, δυστυχώς, ξέρει «ότι το κοριτσάκι μου θα το πάρω στο κουτί».
Τραγωδία Τέμπη: “Ξέρω πως θα πάρω το παιδί μου σε κουτί”
Στην κάμερα του Star Κεντρικής Ελλάδας, μίλησε ο πατέρας, οποίος δεν μπορεί να κρύψει τον ανείπωτο πόνο για την κόρη του, την οποία θεωρεί νεκρή.
Όπως είπε χαρακτηριστικά: «Ένα πικρό ποτήρι πίνω, όπως και τόσοι άλλοι που βλέπετε…. Όσοι έχουν ταυτοποιηθεί, θα πάρει ο καθένας το δικό του άτομο στο κουτί, διότι επιζών δεν υπάρχει πια».
Η Ελπίδα, που σπούδαζε στη Θεσσαλονίκη, είχε κατέβει στην Αθήνα μαζί με την κολλητή της, γιατί ένας φίλος τους έφευγε για τον στρατό «και πήγαν να τον δουν, να τον γλεντήσουν, να τον χαρούν και θα επέστρεφαν». Η 28χρονη αγνοείται, ενώ η φίλη της νοσηλεύεται με σοβαρές κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις.
Τραγωδία στα Τέμπη: Η κόρη του ήταν η χαρά της ζωής
Οι δύο γιοι του, είναι επίσης φοιτητές στη Θεσσαλονίκη. «Είχαν έρθει στην Αταλάντη για Απόκριες. Ευτυχώς δεν ήταν μαζί, αλλά και πάλι η οικογένεια κουτσουρεύτηκε. Θα μείνει ένα πιάτο άδειο στο τραπέζι…», λέει ο πατέρας.
Μιλά με λόγια αγάπης για την κόρη του, που ήταν πολύ έξυπνη και είχε βάλει ψηλά τον πήχη στην ζωή της, με στόχους και υπομονή, όπως περιγράφει. Η Ελπίδα τελείωσε Πολιτικός Μηχανικός στην Πάτρα και με κατατακτήριες εξετάσεις πέρασε στην Αρχιτεκτονική στη Θεσσαλονίκη. «Διάβαζε μέρα νύχτα… Είχε στόχο να πάρει γρήγορα το πτυχίο της για να μην επιβαρύνει οικονομικά», λέει ο πατέρας της.
Τέμπη: Συγκλονίζουν μαθητές και καθηγητές Λυκείου του Ηρακλείου – «Το τρένο φεύγει στις 8… ταξίδι για τον Χάρο»
«Ήρθαν έτσι τα πράγματα που κόπηκαν τα όνειρά της τόσο νωρίς… όλοι οι υπόλοιποι θα βρούμε τον δρόμο μας κάποτε, αυτό όμως, αλίμονο, πού πάει;», λέει με δάκρυα στα μάτια.
«Τα αγόρια δεν έχουν καταλάβει ακόμα τι έχει γίνει. Ακόμα ψάχνουν σε νοσοκομεία, μήπως είναι παρατεταμένη, μήπως ζει… εγώ όμως ξέρω, ότι το κοριτσάκι μου θα το πάρω στο κουτί, τεμαχισμένο…», λέει ο πατέρας της Ελπίδας.