Ο 20χρονος φοιτητής Ανδρέας Αλικανιώτης, ο επιβάτης που βγήκε σχεδόν αλώβητος, από το κατεστραμμένο δεύτερο βαγόνι, είναι ο ήρωας που έσπασε το τζάμι μετά τη σύγκρουση στα Τέμπη και έσωσε επιβάτες από το φλεγόμενο βαγόνι.
Για την τραγική εμπειρία του ανέφερε: «Δεν θέλω να με αποκαλείτε ήρωα. Το έχω ξαναπεί και θα το ξαναπώ. Δεν θεωρούμαι ήρωας, είμαι ένας απλός άνθρωπος, ένας θνητός που έτυχε να έχω μια καλύτερη ψυχολογία, μια ψυχραιμία εκείνη την ώρα και κατάφερα εκείνη την ώρα επειδή μπορούσα, επειδή δεν είχα κάποιο σημαντικό τραύμα, να βοηθήσω κόσμο. Και αν είμαι ήρωας, τουλάχιστον δεν είμαι μόνος μου. Υπήρχαν και άλλα άτομα, απλά έτυχε το δικό μου όνομα να ακουστεί περισσότερο».
Ανδρέας Αλικανιώτης: Έκανα αυτό που ένιωθα
Καλεσμένος στη εκπομπή «Καλημέρα» του ΣΚΑΪ και στον Γιώργο Αυτιά, μίλησε για την εμπειρία που έζησε, πως κατάφερε να βγει ζωντανός από το μοιραίο τρένο στα Τέμπη και να σώσει ανθρώπινες ζωές, καταφέρνοντας να απεγκλωβίσει συνεπιβάτες τους από το δεύτερο βαγόνι.
Όπως είπε: «Έκανα αυτό που ένιωθα να κάνω ως άνθρωπος» είπε ο νεαρός άνδρας και περιέγραψε τη στιγμή της σύγκρουσης, λέγοντας ότι λίγο πριν συνομιλούσε με φίλους τους, για να τον παραλάβει κάποιος από τον σταθμό, επειδή είχε καθυστέρηση το τρένο. «Εκείνη την ώρα έγινε η σύγκρουση. Την ώρα της έκρηξης βρέθηκα στον αέρα μαζί με τρεις συμφοιτητές μου, όλοι βρισκόμασταν στο δεύτερο βαγόνι».
Περιέγραψε πως παντού υπήρχε σκοτάδι, έβλεπε φωτιά και σπινθήρες, ενώ η ατμόσφαιρα ήταν αποπνικτική λόγω των αναθυμιάσεων από τα καμένα υλικά. Ο ίδιος και οι συμφοιτητές του κατάφεραν να πηδήξουν από τα παράθυρα της πάνω πλευράς. Όπως είπε, ο ίδιος και όσοι μπορούσαν βοηθούσαν κόσμο να βγει από το βαγόνι. Όσοι ήταν σε θέση πηδούσαν από ύψος 3-4 μέτρων.
Στη συνέχεια περιέγραψε βιβλικές σκηνές: «Ο κόσμος έφευγε μακριά από τη φωτιά, μιλούσε στα κινητά, άλλοι ήταν σωριασμένοι στο χωράφι, άλλοι πάλευαν με τον πόνο και την αγωνία αν θα καταφέρουν να ζήσουν. Εκείνη την ώρα σκέφτηκα τρία πράγμα. Αναρωτιόμουν αν είναι αλήθεια αυτό που συνέβη, ότι θα φύγω και δεν θα προλάβω να χαιρετήσω τους δικούς μου ανθρώπους και τουλάχιστον να φύγω ακαριαία, να μην καώ ζωντανός».
Στη συνέχεια, αφού συνειδητοποίησε ότι είναι καλά, «είχα την ψυχραιμία να βοηθήσω κόσμο να βγει και δεν ήμουν μόνος μου σε αυτό. Όλοι όσοι μπορούσαμε βοηθήσαμε».
Είπε ακόμη ότι έκανε 25 λεπτά να βγει από το βαγόνι και μετά τηλεφώνησε στην μητέρα του. «Δεν νοείται να μην υπάρχουν δικλείδες ασφαλείας, να μην υπάρχουν μέτρα ασφαλείας, μιλάμε για ανθρώπινες ζωές» είπε και κατέληξε:
«Δεν θα ξανάπαιρνα το τρένο, όχι επειδή φοβάμαι, αλλά επειδή δεν θα ήθελα να ξαναδώσω τα χρήματά μου σε τέτοιους ανθρώπους».