Λίγη ώρα μετά τον καταιγισμό των ρουκετών το απόγευμα της Τρίτης (10/10) στην Ασκελόν η απεσταλμένη της ΕΡΤ, Ευτυχία Πενταράκη, σε ζωντανή σύνδεση από την αυλή του καταφυγίου όπου βρέθηκε μαζί με τον εικονολήπτη Κάρλο Ρούβιο και την ηχολήπτρια Παναγιώτα Δερβισιώτη περιέγραψε όσα έζησαν.
Η στιγμή της επίθεσης on air
Όπως είπε νομίζω ότι «κανείς από τους 120.000 κατοίκους της πόλης του δεν έμεινε σπίτι του. Τώρα βγήκε ο κόσμος να πάρει λίγο αέρα (από το καταφύγιο), είναι δυο υπόγεια κάτω, είναι οι άνθρωποι αυτοί που μας φιλοξενούν, είναι όλοι έξω μετά από αυτό το σοκ, τον καταιγισμό των ρουκετών… Τετρακόσιες μας έλεγαν οι άνθρωποι του καταφυγίου. Ήταν πολλές δεκάδες θα πω εγώ[…] ήταν τόσες πολλές οι εκρήξεις, έτριζε το πάτωμα, έτριζε το κτήριο, έτριζε το υπόγειο».
Πρόσθεσε ότι «μας έδωσαν δύναμη και κουράγιο αυτοί οι άνθρωποι που έχουν μάθει να ζουν με αυτό. Μπήκαμε μέσα στο καταφύγιο πέντε παρά τρία λεπτά και πέντε. Φτάσαμε εδώ και πέντε παρά ένα άρχισε. Μας είχανε πει ότι μπορεί να αρχίσει και 1 λεπτό πριν και 1 λεπτό μετά ήταν ακριβείς».
«Ο Κάρλο Ρούβιο και η Παναγιώτα Δερβισιώτη βγήκαν την ώρα που ξεκίναγε η επίθεση. Αυτός ήταν και ένας λόγος για μια ταραχή που είχαμε παραπάνω. Μπήκαν και εκείνοι μέσα[…] δεν έχω χαρεί τόσο πολύ όταν τους είδα μπροστά μου ξαφνικά ασφαλείς. Τρόμαξα πάρα πολύ, αυτά τα δευτερόλεπτα που χρειάστηκε να κατέβει η σκάλα και μέχρι να μπουν μέσα κάθιδροι και παρά τη συνθήκη ο Κάρλο τράβηξε αυτό που βλέπετε, αυτές τις εικόνες. Είναι η ώρα της πρώτης επίθεσης» είπε ακόμα η δημοσιογράφος.
«Πρέπει να πούμε εδώ ότι δεχτήκαμε πίεση από την ΕΡΤ “πρέπει να φύγετε, πρέπει να φύγετε”. Εγώ δεν έχω άδεια γι’ αυτό που λέω τώρα, αλλά θα το πω… Και αποφασίσαμε να μείνουμε και είπαμε θα είμαστε ακριβώς στην πόρτα ενός καταφυγίου εάν ξεκινήσει και δεν ήμασταν και σίγουροι αν θα γίνει. Αλλά όταν ρωτήσαμε εδώ κάποιους Ισραηλινούς και μας είπαν θα γίνει[…] Η ΕΡΤ λοιπόν μας πίεσε να φύγουμε. Η ώρα ήταν 16:00. Δεν ξέραμε τι θα γίνει… Βρήκαμε ένα πολύ ασφαλές καταφύγιο γιατί στην αρχή δεν είχαμε βρει ένα τόσο ασφαλές. Βρήκαμε ένα πολύ ασφαλές καταφύγιο και είπαμε μην ανησυχείτε, θα μείνουμε, θα μπούμε μέσα. Και φυσικά και τώρα μπορεί ανά πάσα στιγμή να κοπεί η σύνδεσή μας. Θα μείνουμε εδώ γιατί πρέπει με κάποιο τρόπο να μεταφέρουμε αυτό το κλίμα, αυτούς τους ανθρώπους που δίνανε σε εμάς κουράγιο, που έτριζε το κτίριο και έρχονταν με τα γλυκά και τα αναψυκτικά και τα νερά να μας κάνουν να συνέλθουμε. Αυτά τα παιδάκια εδώ που έχουν μάθει να ζουν μέσα στα καταφύγια. Αυτό ξέρουν. Αυτό είναι το δεύτερο σπίτι τους. Είναι χαρακτηριστικό αυτό που μου είπε ένας μπαμπάς και ένα άλλο παλικάρι “εμάς στα καταφύγια. είναι το δεύτερο σπίτι μας. Εδώ ζούμε και δεν ζούμε τώρα, εδώ ζούμε όλη μας τη ζωή”. Ρώτησα πόσα άτομα είναι τώρα κάτω. Μου λέει “τώρα είναι 50” πριν ξεκινήσει επίθεση, αλλά μου λέει “κάθε βράδυ έρχονται παραπάνω και κοιμούνται γιατί φοβούνται να μείνουν στα σπίτια τους”. Τώρα ζουν εδώ, έχουν εδώ τα στρώματα τους, τα σεντόνια τους, τα σκεπάσματα τους. Βγαίνουν τη μέρα, πάνε στη δουλειά και επιστρέφουν».
Κλείνοντας η Ευτυχία Πενταράκη είπε ότι έχει χτυπηθεί η πόλη και σημεία της καίγονται. «Φυσικά κανείς αυτή τη στιγμή δεν πάει να δει. Όλοι είναι δίπλα στα καταφύγια γιατί μπορεί τώρα, σε πέντε λεπτά, σε πέντε ώρες να ξεκινήσει σφοδρή επίθεση αυτό, Οπότε παραμένουμε όλοι στα καταφύγια και εδώ στην είσοδο το παρακολουθούμε. Μένουμε εδώ και συνδεόμαστε κάθε φορά που έχουμε κάτι και είμαστε ασφαλείς φυσικά».
Η απεσταλμένη της ΕΡΤ και το συνεργείο καταγράψανε τα πλήγματα που δεχόταν η ισραηλινή πόλη και πριν την λήξη του τελεσιγράφου.
Στις 12 το μεσημέρι οι σειρήνες ήχησαν και πάλι στο Ασκελόν. όπως μετέδωσε νωρίτερα η Ευτυχία Πενταράκη «για ακόμη μία ημέρα την ίδια ώρα, όπως φαίνεται από τη Λωρίδα της Γάζας, γίνεται μία νέα επίθεση στο Ασκελόν. Ευχόμαστε να είναι μόνο αυτό και να μην έχει συνέχεια. Ο κόσμος όπως βλέπετε μπήκε εδώ στο καταφύγιο. Κι εμείς ανησυχούμε κι εμείς τρομάζουμε…».
Στις 14: 04 το μεσημέρι οι σειρήνες χτύπησαν και πάλι. Τις τελευταίες ημέρες, τα χτυπήματα με ρουκέτες στην Ασκελόν είναι καθημερινά.
Η πόλη που βρίσκεται μόλις 17 χιλιόμετρα από τη Λωρίδα της Γάζας, σήμερα θυμίζει εθνική γιορτή γιατί οι αρχές σε μία προσπάθεια να τονώσουν το ηθικό των κατοίκων καθώς έχουν χτυπηθεί κατ’ επανάληψη τις τελευταίες ημέρες από τη Γάζα, τοποθετούν σημαίες παντού.