Συγκλονισμένος από την υπόθεση του Βασίλη Παπαθεοδώρου που συλλήφθηκε από την ΕΛ.ΑΣ με την κατηγορία ότι είχε στην κατοχή του υλικό παιδικής πορνογραφίας, ο συγγραφέας Αύγουστος Κορτώ θέλησε να ευχηθεί δημόσια την καταδίκη του συγγραφέα με μια ανάρτηση στο Facebook.
Η υπόθεση του συγγραφέα παιδικών βιβλίων και η ανάρτηση του Αυγούστου Κορτώ
Ο συγγραφέας Βασίλης Παπαθεοδώρου έχει προφυλακιστεί για παιδική πορνογραφία ήδη από τις 18 Οκτωβρίου. Προφανώς η “δικαιολογία” ότι κατέβασε το αρρωστημένο αυτό υλικό επειδή ήθελε να γράψει κάτι σχετικό δεν έπεισε τον ανακριτή, ο οποίος διέταξε την προφυλάκισή του. Στην πραγματικότητα, δεν υπάρχει δικαιολογία για κάτι τέτοιο.
Η ΕΛ.ΑΣ βρήκε στην κατοχή του συγγραφέα υλικό πορνογραφίας με πρωταγωνιστές παιδιά κάτω των 12 ετών. Έπειτα εντοπίστηκε στην οικία του και έγινε έλεγχος όπου εντοπίστηκε σε σκληρούς δίκσκους υλικό παιδικής πορνογραφίας.
Μέσα στον αποτροπιασμό που έχει προκαλέσει τόσο η είδηση της σύλληψης και των λόγων που οδήγησαν σε αυτή, που μας έχουν αφήσει χωρίς λόγια, ο Αύγουστος Κορτώ βρήκε τη διαύγεια και τις σωστές λέξεις να περιγράψει την κατάσταση ως είναι. Ο συγγραφέας αναφέρει σε ανάρτησή του στο Facebook πως έχει υπάρξει στον ίδιο εκδοτικό οίκο με τον συλληφθέντα για παιδική πορνογραφία, ενώ δηλώνει πως δεν θέλει ούτε καν να αναφέρει το όνομά του. Περιγράφοντας τη φρίκη του να παρακολουθεί παιδιά να βιάζονται, ο Κορτώ εύχεται ο δράστης να καταδικαστεί.
Ολόκληρη η ανάρτηση του Αύγουστου Κορτώ:
“Στην επίγεια κόλαση, υπάρχουν πολλά επίπεδα βαρβαρότητας και φρίκης – και το να βιάζονται παιδιά εφτά κι οχτώ χρονώ για να απολαμβάνουν το θέαμα τα διεστραμμένα καθίκια που με τον τρόπο αυτό διασπείρουν και διαιωνίζουν το ασύλληπτο, ασυγχώρητο έγκλημα, πιθανώς να είναι ο πάτος της κόλασης.
Ένα παιδί που υφίσταται τέτοια θηριώδη κακοποίηση, είναι σαν να το σκοτώνεις. Όσοι γιατροί και να πέσουν πάνω του, όση στοργή κι αν λάβει, πώς να διαχειριστεί τέτοιο τραύμα; Πώς να ορθοποδήσει, να εμπιστευτεί ενήλικους και συνομήλικους, πώς να ερωτευτεί, να δώσει συναινετικά το κορμί του; Πώς να αποφύγει τη λήθη των ουσιών που είναι συχνά η μοίρα τέτοιων ρημαγμένων παιδιών;
Δεν θέλω ούτε να γράψω τ’ όνομά του, γιατί εννοείται πως τον ήξερα, στον ίδιο εκδότη ήμασταν ένα φεγγάρι. Δεν το χωράει το μυαλό μου – να γράφεις βιβλία για παιδιά, να κλείνεις το αρχείο του Word, και να ανοίγεις το αρχείο της κόλασης.
Πολλά, πολλά χρόνια φυλακή. Τίποτα άλλο”.