Ο παππούς της αδικοχαμένης Φραντζέσκας Μπέζα, μίλησε στην “Κοινωνία Ωρα MEGA” συντετριμμένος για την αγαπημένη του εγγονή που έχασε τη ζωή της στο τραγικό δυστύχημα των Τεμπών.
Φραντζέσκα Μπέζα: Ένα παιδί γεμάτο όνειρα
Η Φραντζέσκα Μπέζα από το Πανόραμα της Θεσσαλονίκης, σπούδαζε στο τμήμα Βαλκανικών, Σλαβικών και Ανατολικών Σπουδών του ΠΑΜΑΚ. Παράλληλα, ασχολείτο και με την μουσική με σπουδές στο Δημοτικό Ωδείο Πυλαίας Χορτιάτη. Η ίδια σκοτώθηκε ακαριαία, καθώς καθόταν στα πρώτα βαγόνια της μοιραίας αμαξοστοιχίας στα Τέμπη.
Αρχικά, ανέφερε: “Χρυσό παιδί, τι να σας πω ήταν ενθουσιασμένη. Δεν μεγάλωσε με κακία και όλα αυτά, και όλοι οι παππούδες ήταν μία χαρά. Και η μαμά και ο μπαμπάς και τα παιδιά. Δεν έχουμε παράπονο, ούτε το παιδί μας. Ό,τι χρειαζόταν πάντα του τα παρείχαμε. Πάνε τα παιδιά μας να διασκεδάσουν και μας τα φέρνουν σε νεκροφόρες”.
Στην συνέχεια πρόσθεσε: “Τραγουδούσε με τον μπαμπά της, ο μπαμπάς της έπαιζε πιάνο, κι τραγουδούσε αυτή. Και το τραγούδι αυτό το είπε για τα 3 χρόνια. Μόλις άνοιξα, δεν είδα κάτι, είδα τα γράμματα τα λευκά και λέω τραγουδάει στους αγγέλους. Και λέω αυτό το όνομα είναι πολύ δικό μας, και μετά βλέπω τις φωτογραφίες της. και φωνάζω: γιαγιά σήκω να δεις την εγγονή σου στην τηλεόραση που τραγουδάει. Σας ευχαριστούμε πολύ, την είδαμε τουλάχιστον για τελευταία φορά”
“Ήταν παιδί που το αγαπούσαμε πολύ, πάρα πολύ, δεν την αφήναμε ποτέ. Αυτό να μην ξαναγίνει σε κανέναν, σε καμία χώρα του κόσμου. Είναι ανθρώπινο λάθος, φταίει και ο σταθμάρχης, φταίνε που δεν έκαναν έλεγχο στις γραμμές. Φταίει το σύστημα που δεν το είχαν τοποθετήσει. Πολλά φταίνε. Και ποιος ξέρει πόσα άλλα υπάρχουν και δεν τα γνωρίζουμε. Και μας τα παιδιά μας ανεβαίνουν να πάνε να χαρούν, και τα φέρνουν σε νεκροφόρες”, συμπλήρωσε.
Για τα όνειρα της εγγονής του είπε: “Χαρούμενο παιδί. Από 5 ετών πήγαινε και έπαιρνε μαθήματα βιολιού. Έπαιζε πιάνο, μόνη της έμαθε να παίζει τις νότες του πιάνου. Τραγουδούσε, συνέταξε μόνη της τα λόγια του τραγουδιού, τους στίχους όλα. Η ίδια το τραγούδησε και την συνόδευε ο πατέρας της. ήθελε να γίνει ψυχολόγος στην αρχή. Έδωσε εξετάσεις και πέρασε πρώτη στην Βαλκανικών Σπουδών. Είχε έφεση στις γλώσσες, ήθελε να μάθει ισπανικά, αραβικά. Της άρεσε να είναι με κόσμο. Άκουγε, όπου πόνος φίλης να είχε στεναχώρια, καθόταν και την άκουγε. Ακόμα και με μεγάλους συζητούσε”.
Κατέληξε ο παππούς της αδικοχαμένης φοιτήτριας: “Εγώ την είχα αναλάβει. Όλη την ημέρα την είχα εγώ, οι γονείς στη δουλειά. Ο Θεός θα την φύλαξε. Να το βγάλετε αυτό στη δημοσιότητα. Ο Θεός προστατεύει όλα τα παιδιά και για κάποιον λόγο τα παίρνει νέα. Πρέπει να βάλουν μυαλό όλοι. Και οι πολιτικοί να μην αρπάζουν όλα τα ρουσφέτια και να λένε ψέματα. Τα παιδιά δεν ξαναγυρίζουν. Όλα έγιναν από ανθρώπινο λάθος του σταθμάρχη και από τις κυβερνήσεις που μας κυβερνούν. Να βγάλετε τα λόγια μου, δεν φοβάμαι κανέναν”.
