Η πτώση δημιούργησε πολλά ερωτήματα, όπως γιατί το αεροσκάφος πετούσε τόσο πολύ χαμηλά. Η απάντηση είναι συγκλονιστική.
Ο λόγος της χαμηλής πτήσης
Η απάντηση είναι πως οι πιλότοι των πυροσβεστικών προσπαθούν να κατέβουν όσο πιο χαμηλά γίνεται, προκειμένου να «χτυπήσουν» την εστία της φωτιάς πιο αποτελεσματικά, αφού αν ρίξουν το νερό από πολύ ψηλά, λόγω των υψηλών θερμοκρασιών θα εξατμιστεί και δεν θα φτάσει ποτέ στο έδαφος.
Όπως υπογράμμισε και στην ΕΡΤ ο αεροναυπηγός Φαίδωνας Καραϊωσηφίδης, το πώς αποφασίζεται το ύψος από το οποίο θα γίνει η ρίψη, βασίζεται στην εκπαίδευση των πιλότων και γίνεται με βάση προδιαγραφές, δηλαδή υπάρχει ένα σημείο εισόδου στην περιοχή της φωτιάς και ένα υπολογιζόμενο σημείο εξόδου.
Για να σώσουν τον κόσμο από τη φωτιά
Προτού γίνει η ρίψη, τα αεροπλάνα περνούν από πάνω και κάνουν επιθεώρηση του χώρου, ιδιαίτερα αν είναι η πρώτη φορά ή η πρώτη ρίψη της ημέρας μετά την υδροληψία, επισημαίνιοντας «είναι θέμα εμπειρίας, είναι θέμα συνθηκών και βέβαια όλα γίνονται με γνώμονα την ασφάλεια. Είναι απόφαση του πιλότου μέχρι τι βάθος θα κατέβει για να κάνει τη ρίψη, χωρίς να υπάρχει κάποιο σύστημα ή κάποιο άλλο βοήθημα, δυστυχώς».
Συνεπώς, οι δυο νεκροί πιλότοι, για να χτυπήσουν τη φωτιά στην «καρδιά» της, προσπάθησαν να πετάξουν όσο πιο χαμηλά γίνεται, θέτοντας σε κίνδυνο την ίδια τους τη ζωή, ώστε να τα καταφέρουν.
Από την πλευρά της, η δημοσιογράφος Ελένη Μπουγά σημείωσε στον αέρα της ΕΡΤ «μία δύσκολη στιγμή για όλους μας. Συγκλονιστήκαμε, δεν πιστεύαμε αυτό που βλέπαμε κυριολεκτικά. Ήταν μια στιγμή που με αυτοθυσία αυτά τα παλικάρια έπεφταν στην πλαγιά, έπεφταν χαμηλά για να κάνουν τις ρίψεις. Ήταν αξιοθαύμαστοι. Ο λόγος που εκείνη την ώρα δεν ήμασταν στον “αέρα” είναι ότι ο Γιώργος (σσ. Γιώργος Αγνίδης ο οπερατέρ) κατέγραφε το πλάνο αυτό γιατί θαυμάζαμε το πλάνο αυτό…με συγχωρείτε… το οποίο ήταν το πλάνο με την μοιραία κατάληξη».