Έφτιαξα αυτήν την αφράτη τυρόπιτα πρώτη φορά πριν από είκοσι χρόνια περίπου, μπορεί και παλιότερα. Ήταν μετά από συζήτηση με κοπέλα βαλκανικής καταγωγής που ερχόταν τότε στο σπίτι μου, που αναφέραμε συνταγές για πίτες με αφορμή το κέρασμα με τη δικιά μας πατσαβουρόπιτα που της είχα προσφέρει. Ανταλλαγή συνταγών, ανάμεσα στα άλλα που ρωτούσα και μάθαινα εκείνη την εποχή για τους τόπους καταγωγής εκείνων των κοριτσιών.
«Α! κι εμείς αυτά που βάζετε εσείς βάζουμε, αλλά τα χτυπάμε όλα μαζί και βουτάμε τα φύλλα στο μείγμα» ήταν πάνω κάτω τα λόγια της, ή τουλάχιστον αυτό ήταν το νόημά τους, μαζί με το όνομα της πίτας. Διευκρινήσεις δόθηκαν και η πίτα δοκιμάστηκε. Την είχα φτιάξει τότε 1-2 φορές και …ξέχασα και την πίτα και το όνομα! Πριν από 3-4 μήνες, σίγουρα πριν τα Χριστούγεννα γιατί την έφτιαξα για τις γιορτές, σε μια περιήγηση στο youtube την είδα να εμφανίζεται σε ένα από τα βαλκανικά κανάλια που παρακολουθώ.
Gibanica ή gibanicu τη λένε. Δεν μου θύμισε τίποτα το όνομα για να είμαι ειλικρινής, αλλά η μέθοδος ήταν η ίδια που ήξερα. Το έψαξα αρκετά ως συνήθως και είδα ότι η gibanica είναι μάλλον κροατικής καταγωγής παρόλο που η κοπέλα δεν ήταν κροάτισσα απ’ όσο ξέρω. Πατσαβουρόπιτα στην ουσία είναι και η gibanica αλλά η διαφορετική διαδικασία την κάνει πιο αφράτη κατά τη γνώμη μου!
Όπως ήταν φυσικό άρχισα τα πειράματα. Την έφτιαξα 2 φορές μέσα στις γιορτές (η μια πήγε σε φίλους) και άλλες δυο φορές για μας. Τη μια μάλιστα την φωτογράφισα, με σκοπό να δημοσιεύσω τη συνταγή. Εννοείται ότι τα τυριά που χρησιμοποίησα ήταν δικά μας, ελληνικά και κρητικά τυριά και ελαιόλαδο αντί σπορέλαιο ή βούτυρο. Επίσης πρόσθεσα μοσχοκάρυδο (μου αρέσει σ’ αυτές τις τυρόπιτες).
Δοκίμασα συνδυασμούς όπως φέτα+ξινομυζήθρα, φέτα+ξινομυζήθρα+γραβιέρα, φέτα+γλυκιά μυζήθρα (ανθότυρο νωπό), και τελικά κατέληξα σ’ αυτόν που προτείνω σήμερα χωρίς αυτό να σημαίνει ότι και με τους υπόλοιπους η πίτα μας δεν ήταν καλή! Και τις 3 φορές την απολαύσαμε (ελπίζω το ίδιο και οι φίλοι που την πήραν πεσκέσι).
Κι ενώ την είχα και φωτογραφήσει και ήμουν έτοιμη να δημοσιεύσω τη συνταγή, σκεφτήκαμε πως θα ήταν πιο κατανοητή η διαδικασία αν την συμπληρώναμε με ένα βίντεο. Πιστεύω πως και οι φίλες που δεν έχουν εμπειρία από πίτες θα τη βρουν πολύ εύκολη και θα αποφασίσουν να τη φτιάξουν μέρες που είναι!
Εκτύπωσε μόνο τη συνταγή!
Υλικά
1 συσκευασία φύλλο κρούστας για πίτες (450gr)
330 ml ανθρακούχο νερό ΖΑΡΟΣ
350 gr φέτα
250 gr γλυκιά μυζήθρα Κρήτης (νωπό ανθότυρο) ή άλλο μαλακό τυρί
4 αυγά
150 -160 ml ελαιόλαδο (100 ml για το μείγμα και 50 -60 ml για άλειμμα των φύλλων)
2 κουταλάκια μπέικιν (το κουταλάκι μου είναι το δοσομετρικό των 5 ml)
Ελάχιστο αλάτι (ανάλογα με το πόσο αλμυρά είναι τα τυριά)
Λίγο φρεσκοτριμμένο μοσχοκάρυδο
Επί το έργον
Δείτε την παρασκευή της πίτας στο video, πιστεύω ότι δεν αφήνει απορίες. Δείτε και τις παρατηρήσεις και αν χρειάζονται διευκρινίσεις ευχαρίστως θα δοθούν!
Παρατηρήσεις
Προτιμώ το πυρέξ σκεύος σ’ αυτές τις πίτες για να φαίνεται πότε έχει ψηθεί η πίτα. Η συγκεκριμένη ψήνεται καλύτερα στην κάτω σχάρα του φούρνου, περίπου 10 cm πάνω από τη βάση, σε αντιστάσεις.
Αντί γλυκιά μυζήθρα μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε άλλο μαλακό φρέσκο τυρί κατά προτίμηση ανάλατο.
Τα φύλλα πρέπει να βραχούν με τα υγρά της γέμισης. Αν περισσέψει μείγμα τυριών το αδειάζουμε πάνω από τα μουσκεμένα φύλλα πριν κάνουμε το τελικό σκέπασμα.
Σε επόμενη παρασκευή λέω να δοκιμάσω προσθήκη αρωματικών (όπως εδώ) ή ακόμη και μια γλυκιά εκδοχή… Ήδη έχει δοκιμαστεί με το ανθρακούχο νερό ΖΑΡΟΣ με άρωμα lime, με εξαιρετικό αποτέλεσμα!