Πολλοί παιδίατροι απορρίπτουν ασθενείς από τα ιατρεία τους όταν εκείνοι αρνούνται να εμβολιάσουν τα παιδιά τους, σύμφωνα με μια μελέτη που δημοσιεύτηκε στο ιατρικό περιοδικό Pediatrics τον Αύγουστο.
Οι ερευνητές συνέκριναν έρευνες από την Αμερικανική Παιδιατρική Ακαδημία από το 2006 και το 2013 για να μετρήσουν πόσο έχουν αλλάξει οι εμπειρίες των γιατρών που αντιμετωπίζουν το θέμα εμβολιασμού παιδιών. Ανακάλυψαν ότι 6,1% των παιδιάτρων το 2006 ανέφερε ότι “πάντα” ζητούσαν με θράσος από τις οικογένειες που ήταν κατά του εμβολιασμού να πάνε τα παιδιά τους αλλού.
Ο αριθμός αυτός είχε σχεδόν διπλασιαστεί φτάνοντας στο 11,7% το 2013. Αυτό θα μπορούσε να έχει να κάνει με το γεγονός ότι οι γιατροί έρχονται σε επαφή με όλο και περισσότερους γονείς κατά του εμβολιασμού. Σε μια πιο πρόσφατη έρευνα, 87% των παιδιάτρων είπε ότι αντιμετωπίζει γονείς που απορρίπτουν τον εμβολιασμό. Το 2006 μόλις 75% είπε ότι αντιμετώπιζε αυτό το θέμα.
Η Αμερικανική Παιδιατρική Ακαδημία δεν υποστηρίζει την τακτική του διωξίματος των γονιών, όπως ανέφερε το Wall Street Journal το 2012.
“Η Αμερικανική Παιδιατρική Ακαδημία προτείνει οι παιδίατροι να συνεχίσουν να συνεργάζονται με γονείς που είναι κατά του εμβολιασμού, να παρέχουν άλλες υπηρεσίες υγείας στα παιδιά τους και να προσπαθούν να αλλάξουν την αντίθεση τους προς αυτό το θέμα”, συμβουλεύει μια νέα σειρά προτάσεων που κυκλοφόρησε πρόσφατα με τίτλο “Καταπολέμηση του δισταγμού κατά του εμβολιασμού”.
“Ευτυχώς, πολλοί γονείς κατά του εμβολιασμού δέχονται την ενημέρωση, σκέφτονται να εμβολιάσουν τα παιδιά τους και δεν είναι αντίθετοι σε όλα τα εμβόλια.” Η παιδιατρική μελέτη ανακάλυψε ότι οι γιατροί ακολουθούν αυτή την συμβουλή: περίπου 94% των ερωτηθέντων το 2013 είπε ότι έχουν προσπαθήσει να ενημερώσουν τους γονείς που απορρίπτουν τον εμβολιασμό και το ένα τρίτο ανέφερε ότι αυτό έγινε με επιτυχία.
Αλλά όταν οι οικογένειες δεν υποχωρούν, οι γιατροί πρέπει να ζυγίσουν την ανάγκη του παιδιού για ιατρική φροντίδα ενάντια στον κίνδυνο που μπορεί να αποτελεί για άλλους ασθενείς – ειδικά πολύ μικρά ή άρρωστα παιδιά για να κάνουν συγκεκριμένα εμβόλια.
Στο θέμα του WSJ, για παράδειγμα, ο Dr. Allan LaReau περιέγραψε πως απέρριψε γονείς κατά του εμβολιασμού από το ιατρείο του στο Michigan όταν τον επισκέφτηκε ένα παιδί με μηνιγγίτιδα – μια μεταδοτική, δυνητικά θανατηφόρα ασθένεια, για την οποία ο εμβολιασμός ξεκινά στην ηλικία των 11-12.
“Έχασα τον ύπνο μου περισσότερο από ότι συνήθως”, είπε ο LaReau τότε – αλλά τελικά είπε στους γονείς:
“Θα είναι μια δύσκολη σχέση χωρίς το βασικό αυτό κομμάτι της παιδιατρικής”. “Κάποιες οικογένειες επιλέγουν να πάνε άλλου, ενώ άλλοι συμφωνούν να εμβολιάσουν τα παιδιά τους”, σύμφωνα με το WSJ.
Κάποιοι γιατροί δικαιωματικά γίνονται έξαλλοι με τους γονείς που αντιτίθενται στον εμβολιασμό, αφού η συμπεριφορά τους αποσαθρώνει τα μεγαλύτερα οφέλη της σύγχρονης ιατρικής. Αν και όλο και λιγότεροι άνθρωποι φαίνεται να είναι αντίθετοι στον εμβολιασμό λόγω αβάσιμων ανησυχιών ότι τα εμβόλια προκαλούν αυτισμό – 74% των γιατρών ήρθαν αντιμέτωποι με αυτή την λογική το 2006 και 64% το 2013 – όλο και περισσότεροι γονείς πιστεύουν ότι τα εμβόλια απλά δεν είναι απαραίτητα.
73% των γιατρών που ερωτήθηκαν το 2013 είχαν ακούσει αυτή την πρόταση, σε αντίθεση με το 63% που το είχε ακούσει αυτό 7 χρόνια πριν. Η Dr. Kathryn Edwards, παιδίατρος και διευθύντρια του Vanderbilt Vaccine Research Program η οποία δεν συμμετείχε στην μελέτη, παραπονέθηκε για την ειρωνεία αυτής της λογικής σε μια συνέντευξη στο STAT News.
“Τα εμβόλια είναι τόσο καλά στην απομάκρυνση των ασθενειών που όταν δεν βλέπουμε τις ασθένειες, νομίζουμε ότι δεν είναι απαραίτητα”, είπε. Όσοι απορρίπτουν τον εμβολιασμό ρισκάρουν να συμβιβαστούν με την συλλογική ανοσία που μας κρατά όλους ασφαλείς. Αφού κανένα εμβόλιο δεν είναι 100% αποτελεσματικό, ακόμα και όσοι έχουν εμβολιαστεί κινδυνεύουν αν ένας ιός αρχίσει να εξαπλώνεται.
Τον περασμένο χρόνο, οι ΗΠΑ ήρθαν αντιμέτωπες με ξεσπάσματα μεταδοτικών ασθενειών που θεωρούνταν αναχρονιστικές χάρη στον τακτικό εμβολιασμό – από ιλαρά στην Disneyland ως παρωτίτιδα στο Harvard Quad. Η “απόλυση” μη συνεργάσιμων γονιών μπορεί να είναι δικαιολογημένη προκειμένου να προστατευτούν οι υπόλοιποι ασθενείς ενός γιατρού, αλλά δεν σώζουν την συλλογική ανοσία μας.
Ο μόνος τρόπος να συμβεί αυτό είναι σύμφωνα με τις νέες προτάσεις της Αμερικανικής Παιδιατρικής Ακαδημίας πείθοντας όσο περισσότερες οικογένειες γίνεται ότι ο εμβολιασμός είναι ασφαλής και λογική επιλογή – και ότι δεν πρέπει να το ξεχνάνε.
Credit: slate.com