0
5. Η ευκαιρία να ξεπεράσουμε το παρελθόν
«Μήπως ήμουν κι εγώ ένα γκρινιάρικο μωρό, ένα απαιτητικό παιδί, ένας ανυπόφορος έφηβος;», αναρωτιέστε όταν βλέπετε το παιδί να στυλώνει τα πόδια στο σούπερ μάρκετ, να φωνάζει, να αρνείται να φάει, να είναι αγενές προς τους ξένους. Και ξαφνικά, βλέπετε και πάλι ένα παιδί που «κανείς δεν το καταλαβαίνει», «κανείς δεν το αγαπάει» και «όλοι το παρεξηγούν». Και αυτό το παιδί είστε εσείς. Και δεν θέλετε πια να λέτε ούτε να ακούτε πως οι άλλοι φταίνε γι’ αυτό που νιώθετε. Ούτε από εσάς, αλλά κυρίως από το παιδί σας. Γιατί τελικά το όραμά μας είναι σαφώς ισχυρότερο από τα προσωπικά μας τραύματα. Και τώρα μας δίνεται η ευκαιρία να διορθώσουμε όσα αντιπαθούσαμε πάνω μας ή νιώθαμε πως μας άφηναν πίσω. Και αυτή τη φορά μέσω του παιδιού μας.
