Το Γενί Τζαμί παραχωρείται για πρώτη φορά για την προσευχή των Μουσουλμάνων. Η απόφαση ελήφθη από τη Γενική Γραμματεία Θρησκευμάτων, ο ιμάμης θα επιλεγεί από το ελληνικό κράτος και αφού δεν υπάρχει άλλος κατάλληλος χώρος για τους μουσουλμάνους, επελέγη το Γενί Τζαμί. Χώρος υπάρχει και στον τελευταίο όροφο της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ, αλλά προφανώς δεν ενδείκνυται.
Στη σχετική ανακοίνωση του υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων σημειώνεται ότι «η Γενική Γραμματεία Θρησκευμάτων εύχεται στους Μουσουλμάνους ο μήνας του Ραμαζανίου να είναι ένας μήνας αγάπης, ελεημοσύνης και καλών πράξεων».
Στην Αθήνα η προσευχή θα γίνει στο Ισλαμικό Τέμενος, στη Ρόδο στο τέμενος Σουλεϊμανίγιε και στη Θεσσαλονίκη στο Γενί Τζαμί, το παλιό Αρχαιολογικό Μουσείου, στην οδό Αρχαιολογικού Μουσείου 30.
Η ιστορία του κτηρίου – Χώρος λατρείας στο παρελθόν
Το Γενί Τζαμί χτίστηκε το 1902 από τον Ιταλό αρχιτέκτονα Βιταλιάνο Ποζέλι και χρησίμευε ως τόπος λατρείας για τους εξισλαμισθέντες Εβραίους, τους επονομαζόμενους Ντονμέδες (Dönme/Donmeh). Μετά την ανταλλαγή των πληθυσμών το 1922 στέγασε για μικρό διάστημα πρόσφυγες. Από το 1963 χρησιμοποιήθηκε ως αρχαιολογικό μουσείο της πόλης, γι’αυτό και είναι γνωστό και ως Παλιό Αρχαιολογικό Μουσείο.
Το κτίριο έχει δύο ορόφους και συνδυάζει τη μουσουλμανική παράδοση με τον αρχιτεκτονικό συρμό του καιρού του (στοιχεία του αρχιτεκτονικού ρεύματος του εκλεκτικισμού, που χρησιμοποίησε ο αρχιτέκτονας και σε πολλά άλλα κτήριά του, του σώζονται στην πόλη, όπως στο Διοικητήριο, το κτίριο της παλιάς Φιλοσοφικής ώμα Στρατού, τη βίλα Αλλατίνι κ.ά).
Στο προαύλιό του υπάρχει πλούσια συλλογή μαρμάρινων γλυπτών της Ρωμαϊκής εποχής και των πρωτοχριστιανικών χρόνων (σαρκοφάγοι, επιτύμβια, ανάγλυφα, τιμητικές και ταφικές στήλες κ.λ.π.) από ολόκληρη τη Θεσσαλονίκη.
Σήμερα χρησιμοποιείται ως εκθεσιακός χώρος της Δημοτικής Πινακοθήκης.