Σε μια αποκαλυπτική συνέντευξη που παραχώρησε, η Άντζελα Δημητρίου, μίλησε για την μητρότητα, την καριέρα, την μάχη με την κατάθλιψη αλλά και για το μοιραίο φονικό που έγινε μπροστά στα μάτια της όταν ο Νίκος Κοεμτζής σκότωσε τρεις ανθρώπους στο κέντρο που εμφανιζόταν.
Άντζελα Δημητρίου: “Σκοπός μου ήταν να μεγαλώσω την κόρη μου όσο το δυνατόν καλύτερα”
Είχες το σθένος τη δεκαετία του ’80, όταν τα πράγματα στην Ελλάδα δεν ήταν τόσο ανοιχτά, να μεγαλώσεις ένα παιδί μόνη σου.
Όπως είχε μιλήσει για την μητρότητα και για την κόρη της: “Νομίζω πως ήμουν δυνατή, είχα θάρρος ψυχής και τσαγανό. Δούλευα πάρα πολύ, αλλά κυρίαρχος σκοπός μου ήταν να μεγαλώσω την κόρη μου όσο το δυνατόν καλύτερα. Η Όλγα δεν πέρασε εύκολα στα σχολικά της χρόνια εξαιτίας του ότι ήμουν αναγνωρίσιμη. Δέχθηκε bullying, αν και προσπάθησα, όσο ήταν εφικτό, να την προστατέψω.”
Υπήρξαν άνθρωποι που σε αποθάρρυναν στην απόφασή σου να φέρεις μόνη σου το παιδί σου στον κόσμο;
Γέννησα την Όλγα το 1986, ένα χρόνο έπειτα από την πρώτη μεγάλη μου επιτυχία, το «Ποια Θυσία». Οι περισσότεροι με παρότρυναν να κάνω έκτρωση λέγοντάς μου: «Τώρα που ξεκινάς μια μεγάλη καριέρα, μη ρισκάρεις να γίνεις μητέρα». Ήθελα όμως πάρα πολύ αυτό το παιδί, και η επιθυμία μου δεν έμπαινε σε σύγκριση ακόμα και με την πιο επιτυχημένη διαδρομή του κόσμου. Έτσι, έβαλα σε δεύτερη μοίρα την καλλιτέχνιδα Άντζελα Δημητρίου και κυριάρχησε η επιλογή μου να φέρω στον κόσμο το μωρό μου.
Στο παρελθόν δεν έχεις κρύψει τη στενοχώρια σου που ο πατέρας της Όλγας δεν την έχει αναγνωρίσει ως νόμιμο παιδί του.
Δεν με πονά ούτε με στενοχωρεί πια γιατί η Όλγα δεν στερήθηκε τίποτα. Προσπάθησα να της προσφέρω τα πάντα. Κόπηκα στα δύο, έγινα μάνα και πατέρας για εκείνη.
Σε πολέμησαν;
Βέβαια! Ο πόλεμος υπάρχει παντού, είτε είσαι στη νύχτα είτε στη μέρα. Σημασία έχει μέσα από τις συγκρούσεις και τις διαμάχες να γίνεσαι πιο δυνατός και να προχωράς. Μου έκλειναν μικρόφωνα, έβγαζαν το όνομά μου από τη μαρκίζα, μου έκοβαν πρόγραμμα, με κακολογούσαν. Προσπάθησαν να μου κάνουν κακό με δολοπλοκίες, μηχανορραφίες και πλεκτάνες. Υπάρχουν πολλοί δόλιοι, απαίσιοι, ανήθικοι, μικροπρεπείς άνθρωποι που επιβουλεύονται τη δουλειά σου. Αντιδρούσα όμως με αξιοπρέπεια. Πάντοτε πίστευα και συνεχίζω να πιστεύω πως όλα κρίνονται και αποκαλύπτονται στη σκηνή. Ό,τι κι αν κάνει οποιοσδήποτε, το ταλέντο και η αξία ενός καλλιτέχνη δεν κρύβονται.
Άντζελα Δημητρίου: Tο φονικό που έγινε μπροστά της
Ελάχιστοι γνωρίζουν ότι δούλευες στο νυχτερινό κέντρο «Νεράιδα της Αθήνας» και ήσουν παρούσα όταν ο Νίκος Κοεμτζής σκότωσε με σουγιά τρεις ανθρώπους. Μιλώ για το έγκλημα που συγκλόνισε την ελληνική κοινωνία τη δεκαετία του ’70 και πέρασε στον κινηματογράφο όταν ο Παύλος Τάσιος, μερικά χρόνια αργότερα, δημιούργησε την ταινία «Παραγγελιά!».
Πράγματι. Ήταν σοκαριστική, τρομακτική, αποκρουστική σκηνή. Όλα αυτά τα φρικιαστικά εγκλήματα συνέβησαν μπροστά μου. Πάγωσε το αίμα μου και έτρεμα από το φόβο και τον πανικό. Είχα κρυφτεί πίσω από το ταμπούρο των ντραμς για να προφυλαχθώ. Ποτέ άλλοτε δεν κινδύνεψα μέσα στη νύχτα.