Στη σειρά που έχει καθηλώσει, 17 κλωστές έκανε την επανεμφάνισή της η Αθηνά Τσιλύρα. Η ηθοποιός πορεύτηκε για 25 ολόκληρα χρόνια με τον Σπύρο Παπαδόπουλο και μάλιστα έχει αποκτήσει μαζί του και έναν γιο, τον Αλέξανδρο.
Η γνωστή ηθοποιός μίλησε πρόσφατα για τον νέο της ρόλο στις”17 κλωστές” του Πάνου Δημάκη σε σκηνοθεσία Σωτήρη Τσαφούλια που προβάλλεται στο Mega κάθε Κυριακή βράδυ.
«Είναι μάνα, που σημαίνει ότι είναι εκεί πάντα για την οικογένειά της. Και όχι μόνο. Πηγαίνει στα χωράφια, φροντίζει τα ζώα, μαγειρεύει, καθαρίζει το σπίτι, κάνει όλες τις δουλειές. Είναι μια τεράστια αγκαλιά για το παιδί της. Τον λατρεύει, θέλει να προκόψει.
Προσπαθεί για ότι καλύτερο για εκείνον. Και βλέπει ότι έχει προσόντα και αυτό την κάνει να ονειρεύεται ότι θα πάει μπροστά, ότι θα έχει καλύτερη τύχη. Κάνει κομπόδεμα, για να μπορεί να ανοίξει το δικό του μαγαζί και νοιώθει ότι το μέλλον του θα σταθεί γενναιόδωρο. Είναι αγνή γυναίκα, δε βλέπει μπροστά της το κακό. Μόνο να προσφέρει θέλει. Και πιστεύει, ότι όλα θα πάνε καλά» αναφέρει.
Το μοναχοπαίδι του Σπύρου Παπαδόπουλου
Ο Σπύρος Παπαδόπουλος και η Αθηνά Τσιλύρα τράβηξαν χωριστούς δρόμους όμως πάντοτε θα τους ενώνει ο γιος τους Αλέξανδρος, τον οποίο λατρεύουν. Δεν έχει καμία σχέση με τον χώρο του θεάματος καθώς έχει σπουδάσει πολιτικός μηχανικός και διατηρεί μία άψογη σχέση με τους γονείς του
Η αγαπημένη ηθοποίος, δε, σε παλιότερη ερώτηση αν θα ήθελε να έχει κάνει και άλλα παιδιά, απάντησε: «Ναι, θα ήθελα πολύ. Όχι µόνο δικά µου. Ήθελα και να υιοθετήσω! Και βέβαια να τα µεγαλώσω εγώ. Αγαπώ πολύ τα παιδιά, δεν κουράζοµαι καθόλου µαζί τους. Θα ήθελα να έχω πολλά παιδιά, µη σου πω τον αριθµό και τροµάξεις! (σ.σ.: γελάει). Θα είχα πουλµανάκι και θα πηγαίναµε οπουδήποτε. Λατρεύω αυτή την εικόνα ενός σπιτιού, µιας οικογένειας που εµφανίζονται παιδιά από παντού. Τη φασαρία τους, τα παιχνίδια τους, την ενέργειά τους, τους τσακωµούς τους, την κούρασή τους. ∆εν ξέρω γιατί, αλλά µαζί τους είναι σαν να µην υπάρχει τέλος και αρχή, µόνο ζωή. Και θεωρώ ότι έτσι µεγαλώνουν και πιο καλά, γιατί µαθαίνουν να µοιράζονται. ∆εν έγινε. ∆εν πειράζει. Το πιστεύω – αν κάτι δεν σου το δίνει η ζωή, είναι µόνο για καλό. ∆εν πρέπει να πιέζεις και να σπρώχνεις τα πράγµατα. Γενικότερα δεν πρέπει να το κάνεις… Καµιά φορά σκέφτοµαι ότι εάν είχα τόσα παιδιά, δεν θα έκανα τίποτε άλλο στη ζωή µου. Ίσως ποθούσα πιο πολύ να γυρίσω στο θέατρο».
Ο Σπύρος Παπαδόπουλος είχε πει για τον γιο του: «Όταν προέκυψε το σοβαρό θέμα με την υγεία μου, τον έπιασα και του τα είπα όλα. Καθαρά. Και ήταν δίπλα μου “σπαθί”. Είναι το μεγάλο καμάρι μου ο γιος μου. Το πιο ακριβό, αλλά και το πιο ξεχωριστό δώρο της ζωής μου».